სხვისი გრძნობები (თავი 1)

-შენ აჩის ხვდები?-მოუთმენალად ვკითხე. -რაო?-გოგონას სიცილი აუტყდა. -ჰო...აჩი,შენ იცი,რასაც ვგულისმხობ..-ხმას ავუწიე და ფეხზე წამოვდექი,სახე მიხურდა და მეტხან არ შემეძლო იმ დახუთულ ოთახში გაჩერება.

შენ ჩემი გახდები?!.... (თავი 7)

დეკემბრის ცივი საღამო იყო,ბარში წავიდა ნაკაშიძე სადაც დადა ელოდა. -როგორ ხარ ალექს? ვისკს წრუპავდა დადიანი,როდესაც ალექსი დალანდა მისკენ მომავალი. -არამიშავს,შენ როგორ ხარ ძმაო?! მხარზე დაჰკრეს მხურვალედ ხელები და ბარისკენ წავიდნენ.

მე ვარ კატალეია(7,8 თავი)

თვალები კვლავ გავახილე! პირველი ქმედება მეორე სიცოცხლის შემდეგ, ეს ღიმილი იყო. დარწმუნებული ვიყავი რომ ყველამ იცოდა ჩემი და ჯეიმის შესახებ. ამან შემაშინა არა იმიტომ რომ მრცხვენოდა, არამედ იმიტომ რომ არ ვიცოდი ჯეიმის მდგომარეობა. მხოლოდ ის მინდოდა

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 9)

სამზარეულოში შუქი ენთო, მშობლებთან ისევ ჩხუბი არ მინდა, ამიტომაც უხმაუროდ ავედი ჩემს ოთახში. ვიცოდი დედა მაინც ამოვიდოდა და დამხედავდა. რაღაც უნდა მოვიფიქრო, ასე ყოველდღე ჩხუბი არ შეიძლება, ვხვდები როგორ ვშორდები დღითიდღე მშობლებს მათთან ჩხუბით.

ფიფქის ეფექტი [თავი 9] დასასრული

თქვენც ირწმუნეთ სასწაულების! ირწმუნეთ, რა იქნება... მხოლოდ ამის შემდეგ შეძლებთ ამ ცხოვრებაში აღმოაჩინოთ ის, რაც ადრე უხილავი იყო. ბედნიერების ელექ რწმენაა, რაც უფრო დიდია ის, მით უფრო იზრდება ბედნიერებაც!

ჩემი სიყვარული აკრძალულია! /თავი II/

ფიქრობდა… მთელი ღამე ფიქრობდა ვერონიკა მისი ქმრის ნათქვამზე. არ ამოსდიოდა მისი სინანულით სავსე მზერა თვალებიდან და მისი აკანკალებული ხმით ნათქვამი სიტყვები: მომეცი შანსი გამოვისყიდო შეცდომები!.

ღამის აივნის შეხვედრა, ანუ რაც გინახავს კიდევ ნახავ! (თავი 13)

დილით ულევი ენერგიით მეღვიძება, მაგრამ ტანის განძრევა მაინც მიჭირს. ჩემს გარშემო შემოხვეული ტატო ძლიერი მასით მაწვება სხეულზე, თავი თმებში ჩაუმალავს, ფეხები კი ჩემსაში აქვს ახლართული.

ფიფქის ეფექტი [თავი 8]

სამყარო ფერადი გახდა, არსებობაც შეიღება ცისარტყელასავით და კიდევ... თეთრი ფიფქებს ყველაზე მნიშვნელოვანი ადგილი ეკავა ამ პეიზაჟში. ისინი სიყვარულის პალიტრაში ურევდნენ ფუნჯებს. ხო, ვაჩეს ამ გრძნობისთვის სიყვარული ჯერ ვერ დაერქმია,

ჩემი სიყვარული აკრძალულია! /თავი I/

სასტუმრო დილის 6 საათზე დატოვა, თავჩაღუნულმა გაიარა მისაღებში და სასწრაფოდ ჩაჯდა ტაქსში, რომელიც ნომრიდან გამოიძახა. _რამდენ ხანში მივალთ?_ანერვიულებულმა იკითხა და საათს დახედა, უკვე 6:20 საათი იყო.

მკურნალი ცრემლები 6თავი

- ვსუნთქავ, - ამოვიჩურჩულე და თავი ჩავხარე. - ქიმია რატომ? - ამას არ უნდა მეკითხებოდე, ელენ... - ჩვენს შორის ქიმიაა მხოლოდ? - გულდაწყვეტილმა ამოვილაპარაკე და ვისკი პირდაპირ ბოთლიდან მოვსვი. - და შენ ეგ ცოტა გგონია?