მხიარული გოგოების გიჟური ისტორია 2 თავი

ბიჭი დაიხარა დაიხარ ლიკაც ბიჭმა ხელი აწია აწია ხელი ლიკამაც ბიჭი ადგა ლიკაც შემდეგ ბიჭი მიხვდა რო ამ ყველაფერს ლიკა აჯავრებდა ადგა და ცეკვა დაიწყო ლიკამაც ცეკვა დაიწყო ბიჭმა მაიკა გაიხადა და ლიკა მიხვდა რო თვითონაც უნა გაეკეთებინა ეს თვითონაც გაიხად

მინდა მიყვარდეს თავი 11

-დარჩი ჩემთან გთხოვ.-მხოლოდ ეს ვუთხარი და თვალებში ჩამხედა.მიხვდა რომ არ მინდადა მარტო ყოფნა,ამიტომ აღარაფერი უთქვამს.იქვე საწოლის კუთხიდან თხელი გადასაფარებელი აიღო და გადამაფარა.გვერდით მომიწვა,ძლიერად შემომხვია ხელები

სანდრო ფილფანის საკუთრება (9 თავი)

მართალი იყო მარია, ვერ აპატია ფილფანმა. ერთი კვირაა რაც არ ენახა მამაკაცი, დოლიძეც იმ დღის შემდეგ უბრალოდ არსებობდა. მეორე დილას იმ იმედით მისული სამსახურში, რომ მას იხილავდა, ბოდიშს მოუხდიდა და ბოლოს მაინც შეძლებდა სანდრო მის პატიებას, ნაცარში

მხსნელი (თავი 1)

-კარგი ვიცი რომ არაა ადვილი მაგრამ გთხოვ მენდე ახლა აქედან წაგიყვან მენდობი?მხოლოდ თავი დავუქნიე მან პიჯაკი გაიხადა ჩამაცვა და ხელში ამიყვანა ისე გავიარეთ კოლიდორი და განათებული დარბაზი სადაც შიშველი გოგოები ცეკვავდნენ რომ ჩვენთვის

შენ ჩემი გახდები (თავი 5)

თვალებზე თითქოს რაღაც სველი დიდი ტომრები მეკიდა,ქუთუთოოებს ვერ ვახელდი,იმასაც ვერ ვხვდებოდი გათენდა თუ არა....ღმერთო ჩემო როგორ მტკიოდა თავი. -დაგწყევლოს ღმერთმა!...ძლივს ამოვთქვი,თავსაც ვერ ვწევდი,ღმერთო ჩემო თითქოს...უუუფ,გაჩერდი

ნაკვალევი მეორე ნაწილი (19 თავი დასასრული)

სიამოვნებით ვიქნებოდი ასე ჩახუტებული, რომ არა ექიმების სავალდებულო შემოვლები. ცოტა ხანში კარებზე ფრთხილი კაკუნის ხმა გავიგონეთ და მაშინვე მოვშორდი. თუმცა შორს არ წასულა. იქვე ჩამოჯდა ლოგინთან. - მობრძანდით. - სუსტი ხმით გავძახე, როცა კაკუნი

ლამაზთვალება (თავი 2)

- ეხლა რაღა მნიშვნე- ანდრო და მერე შენ რა? არ მინდა ამ დღეებში გუნება გავიფუჭო და აგყვე ელა და ძალიან გთხოვ შენც ნუ გამომიწვევ. და ნუ ცდილობ ჩემს გაკონტროლებას, შენ ჩემი დედინაცვალი ხარ და არა დედა! არაფერი არ ხდება გი, უბრალოდ ძალიან თავაზიანი და

მტერი შემიყვარდა ( თავი 15 და 16 გამეორებით)

გამარჯობათ! მე გერმაინიის ერთერთი კლინიკიან გაწუხებთ! -მითხრა მამაკაცმა, აქცენტიანი ინგლისურით. -დიახ, გისმენთ! -წამოვდექი დივნიდან და გოგოებიც ამყვნენ. -ხომ ყველაფერი კარგად არის? -ვატო… -სახელი გავიგე და მობილური გაითიშა.

"პროვინციელო, შენ მე მეკუთვნი!" (ნაწ. II, თავი 3)

საავადმყოფოს ჰოლში ისხდნენ, სამნი. ყველა დაძაბული ელოდა ექიმს, რომელსაც თითქოს პირი შეეკრა და განზრახ არ ჩანდა. ყველაზე დაძაბული მაინც ლუკა იყო, ანდა რა გასაკვირია ეს ვინმესთვის?!.. ნერვიულობისგან წაშლილი სახე თლილ თითებში მიემალა და

აღიარე, გაები ბაბნიკო ! ! ! (თავი 4)

ყველა ინტერესით მომჩერებოდა, ალექსანდრეს გარდა. მე კი მონაცვლეობით ვუყურებდი ალექსანდრესა და ლუკას.მთელმა საღამომ ისე ჩაიარა, რომ არაფერი გამიგია. თვალი ერთი წერტილისთვის გამეშტერებინა.-ემილი, კარგად ხარ?(გიორგი) -კი,კი-უცებ გამოვერკვიე და საათს