ადრე თუ გვიან

მე შენთან მოსვლას სიკვდილამდე აღარ ვაპირებ, თუმცა სიკვდილიც... ადრე თუ გვიან, ვიცი იქნება. თუკი შენ წადი ამ ქვეყნიდან იქ ჩემზე ადრე, არ გაგიჭირდეს სამოთხის გზის

შურისძიება თუ...?!(თავი VII)

პირველად ეძინა ასე მშვიდსა და უშფოთველს ორი კვირის შემდეგ..ვერცხლისფერი ბურთი თავზე "ედგათ" და ანათებდათ...მათ ნაკვთებს უფრო სხვანაირ ელფერს აძლევდა..ურცხვად დააცეცებდა მის თვალებს ორივეს სხეულზე და ალბათ შურდა კიდეც...

შურისძიება თუ...?!(თავი VI)

არცერთს უნდა ერთმანეთისთვის ტკივილის მიყენება.ორი მკლავის შემოხვევისხელა ვერხლისფრად მანათობელ შავ ცაზე ჩამოკიდებულ ბურთს და მათ ირგვლივ საახალწლო ნათურის მსგავსად ჩაომოკიდებულ ვერცხლისფრად მანათობელ ვარსკვლავებს გასცქერენ და უბრალოდ ტკბებიან.. არ

თუ არ ჩამოწვა ბნელი.

ცხოვრების აღმართს მივუყვები თუ არ ჩამოწვა ბნელი. დაეცე ძალზე ადვილია წამოდგომაა ძნელი. ცხოვრება თითქოს თამაშია სადაც მარცხდება ბევრი დაცემა ძალზე ადვილია წამოდგომაა ძნელი. გიყვარდეს ესეც ადვილია რაგინდა იყოს მწველი თუ არ უყვარხარ იტანჯები ეგ არი

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (დასასრული)

რაღაც მხრივ მართალი ხარ. სიყვარული აბრმავებს ადამიანებს. მეც დამაბრმავა მარა მერე გაგამ მითხრა როგორ ძალიან უყვარდი და არ შემეძლო რომ ესე გამეგრძელებინა. ვერ იქნები იმ ადამიანთან ბედნიერი რომელსაც სხვა უყვარს ხო? ჰო და გადავწყვიტე დამემტკიცებინა რომ

ბედნიერება- მარადიული თუ წამიერი?

მაგრამ პირობას ვდებ, როცა ეს ყველაფერი დასრულდება და კვლავ ბედნიერი ვიქნები, იმის მიუხედავად, რომ ეს ფრაზა ბედნიერი ადამიანისთვის არც თუ ისე სასიამოვნო მოსასმენია, მაგრამ იგი დამეხმარება დავაფასო და გავუფრთხილდე ჩემი სიხარულის თითოეულ ნამცეცს,

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (14 თავი)

-რა იყო ნუციკო, ისეთი სახე გაქვს მგონია ვიღაც შეგიყვარდა. - ნუცას ამაზე იმდენად ხელოვნური ხარხარი აუტყდა რომ თავადაც არ დაიჯერა. იცოდა რომ ლიკა საკმარისზე კარგად იცნობდა და ტყუილში ამხელდა მაგრამ იმ წამს სხვა გამოსავალი ვერ იპოვა. ჯერ ვერავის ეტყოდა

წვიმას თუ არა თავს წშეგაყვარებ (13 თავი)

"არაფერია იმაზე უარესი, როცა გრძნობ, რომ არავის აღელვებს შენი არსებობა, არავის აინტერესებს შენი შეხედულება ცხოვრებაზე, რომ სამყარო უშენოდაც მშვენივრად გააგრძელებს სიარულს და შენი არარსებობა ოდნავადაც არ შეაკრთობს"ამოდიოდა და ჩადიოდა მზე... მიდიოდა

თუ გსურს იცოცხლო! [1]

ჰაერში გაზაფხულის სურნელი ტრიალებდა, რომელიც ჯერ არ ჩანდა, მაგრამ იგრძნობოდა, რომ მალე შემობრძანდებოდა მთელი თავისი დიდებულებით. მას უყვარდა დღის ამ მონაკვეთში სეირნობა, მზის ჩასვლისას. ამ დროს ქუჩაში ფარნების შუქი უფრო გამჭვირვალე ხდებოდა. ასეთ

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (12 თავი)

-შენ ის არ ხარ სულ რომ მლანძღავდა? როდის აქეთ მეხუტები? - გაიკვირვა გაგამ. ნუცასაც უკვირდა მაგრამ რა ექნა, ვერ დაუკვირდა რას აკეთებდა. -შენ... მოიცადე არ გახსოვს? - თვალები გაადიდა ნუცამ. ბიჭი შეიშმუშნა. აშკარა იყო, ძალიან სტკიოდა ჭრილობები.