ისევ გამოიზაფხულებს (თავი 1)

იმედია მოგეწონებათ, ეს პატარა ისტორია გოგონას შესახებ, რომელიც კარგავს მის ცხოვრებაში ყველაზე მნიშვნელოვან და საყვარელ ადამიანს და ცდილობს ცხოვრება გააგრძელოს.

ისევ და ისევ შენ

სიყვარულს ვეძებდი მე ექვსი წელი და მეშვიდე წელს მე შენ გიპოვე შენგან სიყვარულს არასდროს ველი მე მხოლოდ ერთხელ, მე ეს ვითხოვე

ისევ გიყვარს?

- როგორ ხარ? - კარგად. - მართლა კარგად ხარ? - ჰო, მართლა - რა კარგია თუ კარგად ხარ.. - ალბათ კარგია. - ცუდ ხასიათზე ხარ? - არა. ჩვეულებრივზე...

ისევ მოვა თეთრი თოვლი

ისევ მოვა თეთრი თოვლი,დეკემბერს რომ დააფიქრებს და ზამთარი დღეთა ათვლით,სიცივესაც დაამკვიდრებს,მაგრამ ჩვენს გულს დრო რას უზამს...თუკი, მონატრება გვათბობს,მერე - რა, თუ დავბერდებით...სიყვარული მაინც გვახსოვს!

ისევ ჩურჩულებს ყვავილები

ისევ ჩურჩულებს ყვავილები როგორც იმ ღამეს, როცა სიყვარულს გავურბოდი სადღაც ტირილით, ვერ ვფიქრობ სხვაზე გეფიცები გადავიღალე! როგორ მსურს ახლაც დავიბზარო ჩემი კივილით.

დრო ისევ მიქრის...

ჩაბნელებულ ოთახში, ჩარკვიანის სიმფონია აღმიძრავს დაუოკებელ სიმარტოვეს და მონატრების მძაფრ ქარტეხილს უარესად მიმძაფრებს. საათს დავხედე და ფიქრებში თითქმიდ ჩაძინებულს, კვლავ 12:50 წარმომიდგა თვალწინ. ზუსტად ამ დროს,უფრო გვიან ან ადრე

ისევ შენზე

გულში ისევ სევდის ფარდა ჩამოეშვა,სულში ისევ მონატრების რეკენ ზარებს,მოლოდინში რამდენი დღე გაილია კიდევ რამდენს მივუხურავ სევდის კარებს.თვალში ისევ შენზე ფიქრის ლანდებია,ისევ შენზე მონატრება ათევს ღამეს,ფანჯარაში მთვარეს ნისლი დასდებია,ეხლა

მე ისევ შენს თითებს ვხედავ

ჩემი ოთახი დაცარიელდა შენს გარეშე. ყოველთვის ვწერ, რადგან შენ მოგწონდა ჩემი მოთხრობები, მაგრამ რედაქცია უკვე ზედიზედ მეექვსეჯერ არ მიბეჭედავს კრებულს. შენი ტანსაცმელი ისევ ჩვენს კარადაში კიდია, ელისო... ისევ შენი სურნელი ასდით... შენს მაგიდაზე შენი

ჯერ ისევ ბავშვი ვარ.

ჯერ ისევ ბავშვი.სულით არა,გონებით უკმაყოფილო სიბერის და წლების გამოგონებით ამას ვიტყვი სიბერეში სევდიან მოგონებით მოვინდომებ ბავშვობას და მოვკვდები ამ მონდომებით

შენ შენ ხარ ისევ

გუშინ ისევ იჯექი ჩემ წინ და ბოლო წლებისგან განსხვავებით შენ შენ იყავი. შეცვლილი, გაზრდილი, აღარსად იყო შენი გრძელი წითელი თმები, მე რომ ვერც ერთხელ ვერ შეგიქე და თეთრი კანი, ასე რომ ვიცავ ყოველდღე მზისგან და შენ არა. შენ შენ იყავი და მე უკვე ვეღარ