ისევ ბრუნდები (სრულად)

ნიღაბს იხსნი და ჩემ წინ ჩერდები, ფიქრობ, ამ გზებზე დღემდე გელიან, მაგრამ წარსული გრძნობის ჩრდილები შენს ლამაზ სიტყვებს აღარ ელიან, რადგანაც ერთხელ სინდისაყრილი არ გასწორდება ძველი ქცევები და მე აღარ ვარ შენი აჩრდილი, აღარ მაწუხებს ურჩი ჩვევები,

ისევ მინდა..

იცი?მომენატრა. მე.... შენ...... ჩვენ მომენატრა. მომენატრა ერთად გატარებული ის ოთხი დღე. იცი? მინდა დრო უკან დავაბრუნო.გგონია რამეს შევცვლი?არა,საერთოდ არაფერს.უბრალოდ კიდევ მინდა განვიცადო ის რაც იმ ოთხ დღეში მაგრძნობინე.

ისევ პირველი სიყვარული

მე არ ვიცი რატომ ვწერ ლექსს შენზე რადგან არ ხარ სიყვარულის ველზე ახლა ვგდავარ რომანტიკის მთებზე შენ მოდიხარ და მკლავ მე ამ ქვებზე

იმედი მაქვს, დღეს მას ისევ შევხდები...

ძნელია ამ სამყაროში ბედნიერების პოვნა. ვცდილობდი, ბევრს ვცდილობდი... თქვენ გგონიათ ბედნიერნი ხართ ? ცდებით. ბედნიერებაზე მხოლოდ მათ შეუძლიათ საუბარი, რომელნიც ამ ქვეყნად აღარ არიან. მისდამი სიყვარულის გრძნობამ მაიძულა უდიდესი მოუთმენლობით ველოდო

ისევ შენ

მზის ჩასვლის ყურება ბავშვობიდან მიყვარდა,საათობით შემეძლო სანაპიროზე ჯდომა და ყურება თუ როგორ ირეკლავდა ზღვა მზის სხივებს ამაზე საოცარი სანახაობა უბრალოდ წარმოუდგენელია. ზღვა ჩემთვის სამოთხეა დედამიწაზე .ქვიშას ხელში ვიღებ და ვგრძნობ როგორ მეცლება

და ისევ თოვლია....

სიყვარულს ვეძებდი, გეძებდი... ვერ ვძლებდი, ჩემს გულში გიპოვნე და ისევ შორია, ვიცი რომ შენს სულში მეც უხმოდ მეძებდი, მაგრამ ამ დროის სვლით კვლავ ისევ თოვლია.მოვდივარ, მოდიხარ... ნაბიჯებს სწრაფად ვთმობთ, შეხვედრის მანძილი მცირდება თანდათან, ამჟამად

ისევ მიყვარხარ!

ისევ მიყვარხარ, ვაღიარებ, ისევ მიყვარხარ გულს ვერ ვუბრძანე, დავიწყება შენი ვერ შეძლო შენზე ფიქრები ისევ მპარავს მე ძილს ხანდახან რა ვქნა, მირჩიე, რომ მე უშენოდ სიცოცხლე შევძლო

ისევ ჩემი თემო..

სიკვდილის მოსვლა შენი წასვლის მსგავსი იქნება, მე მოვკვდი შენში და გრძნობები სხეულს უვლიან ნურავინ მეტყვის რომ ამ ლექსის ტკივილს მიხვდება, თუ განშორების ცრემლები არ გამოუცდია. ახლა სიყვარულს აღარავინ აღარ პატიობს, ჭრელი ფოთლებიც აპირებენ

მე ისევ ისე

მე ისევ ისე ძველებურად გიმზადებ ჩაის, უშაქრობა და უშენობა მიხდება ერთობ, შენ ფიქრობ მზეზე და სხივები თითებში ჩაგდის,

ისევ უშენობას ვიკაწრავ ჩუმად...

ისევ უშენობას ვიკაწრავ ჩუმად... ისევ სურვილი მიპყრობს შეხების... არანაირი დრო არ მიშველის... ვიცი უშენოდ დავიღუპები... დრომ შეიძლება მოიტანოს სხვისი გრძნობები, მაგრამ გახსოვდეს მე ერთგული შენი დავრჩები...