ისევ ისე მერამდენედ...

ისევ ზღვარზე დგახარ,თანაც მერამდენედ ისევ წამებს კარგავ ასეთ უძვირფასესს, ისევ აძლევ ნებას შენ თავს გიღალატოს, ისევ იწყებ ლოცვას-ღმერთო შენ მიშველე!

ვიცი მოხვალ ისევ (5თავი)

-რა მოხდაა? -ვუთხარი ყველაფერი მოვუყევი... -მერე რაო? მკითხა გაკვირვებულმა თორნიკემ -რავი ეხლა თვითონ უდა გადაწყვიტოს დარჩება თუ წავა. ჯიბიდან სიგარეტის კოლოფი ამოვიღე და მოწევა დავიწყე. -გიყვარს ტოო? -თან როგორ...

ვიცი მოხვალ ისევ (4 თავი)

-მოკლეთ... ბარგი ამოვალაგე, ოთახი მომეწონა, იცოდეთ დილით გვიანობამდე ძილი მიყვარს და არ გამაღვიძოთ, არც ვსაუზმობ. ყველა ჩვენ ნაჭამს ვრეცხვათ, და ვალაგებთ იმას რასაც ავურევთ. ხო კიდევ სახლის ინტერიერი არ მომწონს და რაღაცეების შეცვლა მოგიწევთ.

ვიცი მოხვალ ისევ (3თავი)

- ვინ მოგცა უფლება ჩემი აქ წამოყვანის და ამ ოთახსი გამოკეტვის, საერთოდ ვინხარ და რამდენ უფლებას აძლევ შენ თაააავსს... თუმცა ხოო ვიცი ერთი ავადმყოფი მკვლელიხარ რომელმაც ჩემი ტყვეობაში დატოვება გადაწყვიტა, რატომ არ უსმენ შენს მეგობრებს გამიშვი გესმის

ვიცი მოხვალ ისევ (2 თავი)

ჩემი სუნთქვა დავარეგულირე და ზურგით უფრო ავეკარი ხეს. თვალები გავახილე და ჩემს წინ მდგარ სამ სილუეტს მოვკარი თვალი რომლებიც საშინლად საშიშად გამოიყურებოდნენ. შიშისგან ენა ჩამივარდა, ცივმა ოფლმა დამასხა, თავბრუსხვევა ვიგრძენი და გულის ცემა საოცრად

ვიცი მოხვალ ისევ

ზამთრის ცივი დღე იყო , მე როგორც ყოველთვის სამსახურში ვიყავი. პატარა სასადილოში ვმუშობ, რომელშიც მხოლოდ რამდენიმე ადამიანი შემოდის როგორც წესი ვიქენდებზე. დილის ცხრიდან საღამოს თერთმეტამდე ვმუშაობ ეს დამღლელია, თუმცა ფული ძალიან მჭირდება ამიტომ არ

ისევ მთვრალი ვარ

ისევ მთვრალი ვარ, პოეზია ისევ მეძახის, ისევ მინდება შენი მკრთალი სახის აღწერა, გაზაფხულია, იფოთლება ისევ ვენახი, ისევ მინდება შენზე ფიქრი, შენზე დაწერა.

ისევ მიყვარხარ (სრულად)

ზოგჯერ ადამიანები ჩვენს ცხოვრებაში შემოიჭრებიან, გვპირდებიან სამუდამოდ ერთად ყოფნას ჩვენთან დაახლოვებას ცდილობენ,ჩვენს სულებში იქექებიან,გულს მთლიანად მიისაკუთრებენ და როცა აღარაფერს დაგვიტოვებენ მიდიან...

დღეს ისევ ყელში მაქვს ცხოვრება

..მეც ქვევით დავუყევი კიბეებს. ქარი ქრის, მაგრამ შენ არ გცივა, არ წვიმს და მე მაინც ვსველდები... უბრალო წამები მაცვივა, უბრალო დღეებით ვბერდები.

ისევ გაწვიმდა . . .

ტკივილებისგან ძალა დაცლილ - ძლიერ დაზაფრულს,ვერც სიხარულის სონეტები ვერ მგვრიან ღიმილს.შემოგხედავ და უშენობით დაღლილ-დაქანცულ, შემოგაპარებ უშენობით შემოსილ ტირილს.ისევ გაწვიმდა - ჩამორეცხა ხალხის ცოდვები,მაგრამ შენს ცოდვებს