ისევ შემიყვარე... თავი (7) ნაწილი (2)

ცხოვრება მოულოდნელი სიურპრიზებით არის სავსე,რასაც არ ელი სწორედ ის შეიძლება მოხდეს,წარმოუდგენელი არაფერია ამქვეყნად,მთავარია გეჯროდეს,გულით გჯეროდეს,რომ შენ ამას შეძლებ და ყველაფერი კარგად იქნება,როცა ძალიან გტკივა და უკვე არაფერი გშველის,კისერში

ისევ შემიყვარე... თავი (6) ნაწილი (2)

დილით ბარგი და ნივთები ჩავალაგეთ და თბილისისკენ დავიძარით,დანელია ჩემს გვერდით იჯდა და ხმას არ იღებდა,ან რაღა უნდა ეთქვა,მგონი ამჯერად მართლა დავაჯერე რომ მის მიმართ არაფერს ვგრძნობდი,სამაგიეროს არ ვუხდიდი უბრალოდ ჩემი თავმოყვარეობა არ მაძლევდა ამის

ისევ შემიყვარე... თავი (5) ნაწილი (2)

ნასვამი დანელია ხომ პიკი იყო,გამომხედა და მიღიმოდა,ვიცოდი ეს კარგის მომასწავებელი არ იყო და არც მისი გაღიზიანება ღირდა,საზიზღრი სიმთვრალე ჰქონდა,მითუმეტეს თუ რამეზე უარს ეტყოდი თავის კონტროლს კარგავდა,თუმცა ეს ფეხებზე მეკიდა,ჩემთვის მშვიდად,ჩუმად

ისევ შემიყვარე... თავი (4) ნაწილი (2)

თავი დავუქნიე,ხო აბა რა მეთქი,ძან გედარდება ეგ შენთქო,თუმცა მხოლოდ გულში გავიფიქრე და გავუღიმე საპასუხოდ.ყველა გაოცებული დარჩა ჩემი ასეთი ჰუმანური და მშვიდი ქცევით,ზოგს გაუხარდა ზოგი კი დაეჭვებული მიყურებდა,ნუ გიგას და ლადოს გაუხარდათ,გოგონებმა კი

ისევ შემიყვარე... თავი (3) ნაწილი (2)

არასოდეს არავის გამწარება არ მიცდია,არასოდეს გაივლია გულში ადამიანზე შურისძიება,ნინო ყოველთვის მასწავლიდა სამაგიეროს გადახდა სიმშვიდეს არასოდეს მოგიტანსო,მეც ყოველთვის ამ პრინციპით ვცხოვრობდი.თქვენ არ იცით რა რთული იყო მის გვერდით ჯდომა და მისი

ისევ შემიყვარე... თავი (2) ნაწილი (2)

კლინიკაში ვიყავი გადასხმა ვიკეთებდი,უკვე მერამდენ სისტემა იყო ვეღარც ვითვლიდი,სივრცეს მიშტერებული ვიწექი და ვფიქრობდი,ვფიქრობდი და ისევ ვფიქრობდი,ოღონდ ჩემს ფიქრებს ადრესატი არ ყავდა,თუმცა მოგატყუებთ რომ გითხრათ დანელიაზე არ ვფიქრობდითქო.მხოლოდ

ისევ შემიყვარე... თავი (1) ნაწილი (2)

ყველაფერი არაჩვეულებრივად იყო,ამაზე დიდი მედნიერება თუ არებობდა არც მეგონა.ყველაფერი მიხაროდა,სულ გაღიმებული დავდიოდი, დავდიოდი კი არა დავფრინავდი,დედაჩემიც ბედნიერი იყო ასეთს გახარებულს რომ მხედავდა და მიზეზსაც ხვდებოდა,ის კი არა ყველა ხვდებოდა

ისევ გახსენი გული ჩემი

ჩემი კამარა! ისევ გახსენი გული ჩემი მზე-მთვარისათვის და დამიფარე, ვით წალკოტში ყვავილს იფარავ!

მოხვედი და ცხოვრებას ისევ მიეცა აზრი

16 წლის არც კი ვიყავი როდესაც ახალ სახლში გადავედით. იქ ძალიან კარგად მოვეწყეთ მამამ ყველაფერზე იზრუნა რათა კარგად გვეცხოვრა. ხომ მართლა მე სალომე მქვია, ვარ 15 წლის, ვსწავლობ სკოლაში ვარ მე10 კლაში

ახალი წელი და ისევ ახალი წელი!

სიმბოლური თარიღი შემოგვღებს კარს, დავიფიცებთ ერთურთი გვეყვარება კვლავ. სიყვარული და სითბო ხელებს გვიწევს შორს, ნუთუ ისევ იღვიძებ,აღარ კარგავ გონს. შენს ხუჭუჭა დალალებს მივამგვანებ ხეს, თოვლი მოვა და ისევ გაგიღიმებ ბევრს.