შეგიძლია ისევ შემიყვარო? (თავი I )

მართალია მისაღებში შუქი არ ენთო მაგრამ გარედან შემოსული პატარა სინათლის ფონზეც გარკვევით ჩანდა ამ სახლის მდიდრული სტილი. გემოვნებით მოწყობილი ოთახები .მე და ლილი მეორე სართულზე ავედით , ერთმანეთ გადავხედეთ რათა დავრწმუნებულიყავით რომ ერთნაირად

ისევ შენ.. დასასრული

-მარიამ რას ბოდიალებ?(თაკო) -რაც დავინახე იმას ვამბობ (მე) -მარიამ ეგებ ლექსოს დალა...........(ლუკას გავაწყვეტინე) -არანაირი ლექსო ლუკა, ნებიბისმიერთან ეღალატა მაგრამ ლიზიკოს დედასთან არ ვაპატიებ, ვეცადე გამეგო ლიზიკოს ამბავი და გავუგე კიდეც, მასთან

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(დასასრული)

ისე არ მინდოდა ამ ისტორიის ასე მიფუჩეჩებული დამთავრება რომ რავიცი მაგრამმ ასე მომიწია.სხვაგან მივდივარ და წერას ვეღარ გავაგძელებდი,იმედია ძალიან ბოდიალობა არ გამომივიდა.ველი შეფასებას,ისე მწყდება გული ასე რომ დვამთავრე..იმდენი გეგმები მქონდა წინ

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი მეათე)

-ლიზა ასე ღამე როგორ გამოხვალ? -ტაქსით მოვალ.შემხვდი გთხოვ. -კარგი წამოდიი. სააბაზანოდან გამოვედი ლევანი უკვე ჩაძინებული იყო.კიბეებზე დავეში და გარეთ გამოვედი ძალიან ბნელოდა ტაქსი გავაჩერე და ილიასთან მივედი,ის უკვე მოსული დამხვდა.

ისევ ერთად ვიქნებით

-რატომ ტირი? _აღარ ვტირი! -კიდევ გიყვარს? _ აღარ მიყვარს! -გგონია რომ დავიჯერებ? _ვითვალთმაქცე, ისევ მიყვარს!

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი მეცხრე)

ის არც კი მისმენდა,,კუთხეში ვიყავი მიმწყვდეული,ვერ ვინძრეოდი,ლევანი ყელზე მკოცნიდა,ეს ისეთი საზიზღობა იყო ჩემთვის,ილია მახსენდებოდა მე ხომ მას დავპირდი,ამას არ გავაკეთებდი..განთავისუფლება მინდოდა მაგრამ ამაოდ,ლევანმა ყველაფერი გაიძრო და ჩემს წინ

წყევლა 18 (ნუთუ ისევ აქ არის?)

ენჯის დილით საწოლ ოთახში გაეღვიძა თვალები მოიფშვნიტა და თავი რამდენჯერმე გააქნია,მერე გაახსენდა სად იყო და ვისთან ერთად საწოლიდან სწრაფად წამოდგა და სკამზე მჯდარი ჩაძინებული ლუკასი დაინახა როგორ მოსწონდა მისი ყურადღება ენჯის და როგორ

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი მერვე)

ვტიროდიი.არა უფრო სწორად მივტიროდი,ჩემს სიყვარულს.უეცრად გავიგონე როგორ გაიღო ჩემი სახლის კარები და როგორ უთხრა მამჩემმა დედაჩემს. -მგონი ის ტუტუცი კიდევ არ მოსულა.ჩემზე იყო საუბარი -რა დაგემართა? ასეთი გაღიზიანებული რატომ ხარ?რას ერჩი

ისევ შენ..(10)

-მარიამ სად მიდიხარ? -გზაში ლექსოს სიტყვები მესმოდა , მაგრამ რაც ძალა და ღონე მქონდა მივრბოდი, რომ გავქცეოდი ამ რეალობას, მინდოდა რომ ტყუილი ყოფილიყო. ვიცოდი რომ ლექსოსთვის უნდა მეკითხა, მაგრამ ამის ძალა არ მქონდა. უბრალოდ ვერ ვხვდებოდი

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული (თავი

ილიამ ხელები ლოყაზე მომკიდა და მითხრა. -ლიზა,ყველაზე მეტად შენი დაკარგვა არ მინდა.მაგრამ,რა ვქნა?არ მაძლევ საშვალებას რამე გავაკეთო. -უნდა დავნებდეთ ილია. -ჩვენ ხომ ახლა დავიწყეთ ურთიერთობა? -ხო მაგრამ,ბედი არ ვყოფილვართ ერთმანეთის. -ამას ნუ ამბობ