წყევლა 10 (ისევ სამეფო სისხლი)

მინდა ჩემს კიდურებს მოძრაობა ვაიძულო ტყეს თვალს ვავლებ და ახლა უკვე ზალიან საშიშად მეჩვენება მინდა ალექსს დავუძახო მგონია აქვეა და გადამარჩენს თუმცა ყელიდან ხმა არ ამომდის და ადგილზე ისევ ისეთი მიყინული ვდგავარ. ყავისფერთვალებამ გაიცინა და

ისევ შენ...

უნივერსიტეტიდან ადრე გამოვედი და სახლისკენ მიმავალ გზას დავადექი, სადაც დედინაცვალი მელოდა. დედაჩემი 14წლის ასაკში გარდამეცვალა და მამა კი სამუშაოდ არის გერმანიაში წასული. ჩემი დაქალის დამწვარ სახლს ჩავუარე რომელთანაც უამრავი მოგონება მაკავშირებდა.

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(პირველი

მე ლიზა ვარ,17 წლის.ვცხოვრობ თბილისში,დედისერთა კი ვარ თუმცა,ვერ ვიტყვი რომ განებივრებული ახალგაზრდოა მაქვს,ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ ,როგორც ნორმალური ადამიანი შეეფერება. მყავს დედა და მამა ისინინი,არც ისე მკაცრად მექცევიან(ყოველ შემთხვევაში

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი

მე ლიზა ვარ,17 წლის.ვცხოვრობ თბილისში,დედისერთა კი ვარ თუმცა,ვერ ვიტყვი რომ განებივრებული ახალგაზრდოა მაქვს,ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ ,როგორც ნორმალური ადამიანი შეეფერება. მყავს დედა და მამა ისინინი,არც ისე მკაცრად მექცევიან(ყოველ შემთხვევაში

ისევ შემიყვარე 17 (დასასრული)

როდესაც გავაცნობიერე მომხდარი სიხარულისგან გამეღიმა,ამდენი ხნის შემდეგ,ამდენი უბედურების და წამების შემდეგ ბედნიერებამ მომიღიტინა გულში.ბედნიერებისგან სახეზე ფართე ღიმილი მომედო -ხომ გეუბნებოდი ნია? ვაიმე როგორ მიხარია!-დახტოდა სალომე -ვიცოდი,რომ

ისევ შემიყვარე (16)

დრო ყველაფერს შველის,ხვდები რომ სულიერი ტკივილი გინელდება,იმ იარების მოშუშებას ცდილობ,რომელიც მან დაგიტოვა,რთულია,მაგრამ მაინც ცდილობ,სიყვარული სიბრაზეში გადაგდის,ემოცია საერთოდ არ გაგაჩნია,მხოლოდ იმიტომ იღიმი,რომ გარშემომყოფებს თავს არ მოახვიო შენი

ისევ შემიყვარე (15) დასასრული

ამ ისტორიით მინდოდა ყველა იმ გოგოსთვის მეთქვა ვისაც მსგავსი სიტუაცია აქვს,რომ დააფასეთ სანამ გყავთ და არასოდეს არავის და არაფრის არ შეგეშინდეთ,სიყვარული იმაზე ძლიერია რასაც შიში ჰქვია,თუ მართლა ნამდვილად გიყვართ არ დაკარგოთ და გაუფრთხილდით,ცხოვრება

ისევ შემიყვარე (14)

თითქოს ყველაფერი დალაგდა,მაგრამ ჩემში არა,გარეგნულად არაფერს ვიმჩნდევდი,ხშირად ვიღიმოდი ხოლმე,საერთოდ ამ თემას აღარ ვეხები,წინად თუ სულ ალეკო მეკერა პირზე ახლა მასზე ლაპარაკსაც კი ვუკრძალავდი ყველას,არც ის მინდოდა ვისნმეს ჩემი სახელი ეხსენებინა

ისევ შემიყვარე (13)

დილით ჩვეულმა ტკივილმა გამომაღვიძა,როგორც არუნდა დამერწმუნებინა საკუთარი თავი იმაში,რომ არავის და არაფრის გამო არ ღირს დარდი,მაინც მტკიოდა. უნივერსიტეტში მივდიოდი,გაჩერებაზე ვიდექი ვიღაცამ უკნიდან თვალებზე რომ ამაფარა ხელი,გული გადამიქანდა აკომ

ისევ შემიყვარე (12)

ისე ძალიან გტკივა,რომ უკვე სუნთქვაც კი გიჭირს,ხანდახან გავიწყდება კიდეც,ბნელ ოთახში საათობით ვიჯექი ხოლმე და ტირილით გულს რომ ვიჯერებდი,ერთ წერტილს უაზროდ ვაშტერდებოდი,ვერავინ წარმოიდგენს ისეთი ტკივილი იყო,გონება,რომ მხოლოდ მის სახელს იმეორებდა,როცა