ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი მესამე )

-ასე ნუ ამბობ!მას არ უთქვამს რომ, არ უნდებხარ.პირიქით გითხრა რომ ჭირდები.მაგრამ ბავშვი არ უნდა ჯერჯერობით -იცი?ამ ბავშვს მაინც ვერ გავაჩენ.არ შემიძლია,ვერ გამოვაჩენ.მათეს იმიტომ მოუყევი ყველაფერი რომ,მეგონა ცოლად მომიყვანდა და ყველაფერი კარგად

ისევ შენ..(3)

მიმიყვანა სახლში და თვითონაც გადმოვიდა -ავალ მე თვითონ (მე) -არაუშავს ამოგყვები, წამოდი (ლექსო) თვალები გადავატრიალე და წინ წავედი. ბინის კარები გაავაღე და ნინა სახლში დამხვდა

ისევ შენ..(2)

ყველაფერი ნათელი გახდა ჩემთვის, ეს ის ბიჭი იყო ბათუმში, ცეცხლმოკიდებული სახლიდან რომ გამომიყვანა, რომელის ნახვასაც ამდენი ხანი ვნატრობდი, ზუსტად ისეთი მწვანე თვალები, რომლითაც მისი ამოცნობა

წყევლა 10 (ისევ სამეფო სისხლი)

მინდა ჩემს კიდურებს მოძრაობა ვაიძულო ტყეს თვალს ვავლებ და ახლა უკვე ზალიან საშიშად მეჩვენება მინდა ალექსს დავუძახო მგონია აქვეა და გადამარჩენს თუმცა ყელიდან ხმა არ ამომდის და ადგილზე ისევ ისეთი მიყინული ვდგავარ. ყავისფერთვალებამ გაიცინა და

ისევ შენ...

უნივერსიტეტიდან ადრე გამოვედი და სახლისკენ მიმავალ გზას დავადექი, სადაც დედინაცვალი მელოდა. დედაჩემი 14წლის ასაკში გარდამეცვალა და მამა კი სამუშაოდ არის გერმანიაში წასული. ჩემი დაქალის დამწვარ სახლს ჩავუარე რომელთანაც უამრავი მოგონება მაკავშირებდა.

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(პირველი და

მე ლიზა ვარ,17 წლის.ვცხოვრობ თბილისში,დედისერთა კი ვარ თუმცა,ვერ ვიტყვი რომ განებივრებული ახალგაზრდოა მაქვს,ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ ,როგორც ნორმალური ადამიანი შეეფერება. მყავს დედა და მამა ისინინი,არც ისე მკაცრად მექცევიან(ყოველ შემთხვევაში

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული(თავი პირველი)

მე ლიზა ვარ,17 წლის.ვცხოვრობ თბილისში,დედისერთა კი ვარ თუმცა,ვერ ვიტყვი რომ განებივრებული ახალგაზრდოა მაქვს,ჩვეულებრივი ცხოვრებით ვცხოვრობ ,როგორც ნორმალური ადამიანი შეეფერება. მყავს დედა და მამა ისინინი,არც ისე მკაცრად მექცევიან(ყოველ შემთხვევაში

ისევ შემიყვარე 17 (დასასრული)

როდესაც გავაცნობიერე მომხდარი სიხარულისგან გამეღიმა,ამდენი ხნის შემდეგ,ამდენი უბედურების და წამების შემდეგ ბედნიერებამ მომიღიტინა გულში.ბედნიერებისგან სახეზე ფართე ღიმილი მომედო -ხომ გეუბნებოდი ნია? ვაიმე როგორ მიხარია!-დახტოდა სალომე -ვიცოდი,რომ

ისევ შემიყვარე (16)

დრო ყველაფერს შველის,ხვდები რომ სულიერი ტკივილი გინელდება,იმ იარების მოშუშებას ცდილობ,რომელიც მან დაგიტოვა,რთულია,მაგრამ მაინც ცდილობ,სიყვარული სიბრაზეში გადაგდის,ემოცია საერთოდ არ გაგაჩნია,მხოლოდ იმიტომ იღიმი,რომ გარშემომყოფებს თავს არ მოახვიო შენი

ისევ შემიყვარე (15) დასასრული

ამ ისტორიით მინდოდა ყველა იმ გოგოსთვის მეთქვა ვისაც მსგავსი სიტუაცია აქვს,რომ დააფასეთ სანამ გყავთ და არასოდეს არავის და არაფრის არ შეგეშინდეთ,სიყვარული იმაზე ძლიერია რასაც შიში ჰქვია,თუ მართლა ნამდვილად გიყვართ არ დაკარგოთ და გაუფრთხილდით,ცხოვრება