ისევ შემიყვარე 17 (დასასრული)

როდესაც გავაცნობიერე მომხდარი სიხარულისგან გამეღიმა,ამდენი ხნის შემდეგ,ამდენი უბედურების და წამების შემდეგ ბედნიერებამ მომიღიტინა გულში.ბედნიერებისგან სახეზე ფართე ღიმილი მომედო -ხომ გეუბნებოდი ნია? ვაიმე როგორ მიხარია!-დახტოდა სალომე -ვიცოდი,რომ

ისევ შემიყვარე (16)

დრო ყველაფერს შველის,ხვდები რომ სულიერი ტკივილი გინელდება,იმ იარების მოშუშებას ცდილობ,რომელიც მან დაგიტოვა,რთულია,მაგრამ მაინც ცდილობ,სიყვარული სიბრაზეში გადაგდის,ემოცია საერთოდ არ გაგაჩნია,მხოლოდ იმიტომ იღიმი,რომ გარშემომყოფებს თავს არ მოახვიო შენი

ისევ შემიყვარე (15) დასასრული

ამ ისტორიით მინდოდა ყველა იმ გოგოსთვის მეთქვა ვისაც მსგავსი სიტუაცია აქვს,რომ დააფასეთ სანამ გყავთ და არასოდეს არავის და არაფრის არ შეგეშინდეთ,სიყვარული იმაზე ძლიერია რასაც შიში ჰქვია,თუ მართლა ნამდვილად გიყვართ არ დაკარგოთ და გაუფრთხილდით,ცხოვრება

ისევ შემიყვარე (14)

თითქოს ყველაფერი დალაგდა,მაგრამ ჩემში არა,გარეგნულად არაფერს ვიმჩნდევდი,ხშირად ვიღიმოდი ხოლმე,საერთოდ ამ თემას აღარ ვეხები,წინად თუ სულ ალეკო მეკერა პირზე ახლა მასზე ლაპარაკსაც კი ვუკრძალავდი ყველას,არც ის მინდოდა ვისნმეს ჩემი სახელი ეხსენებინა

ისევ შემიყვარე (13)

დილით ჩვეულმა ტკივილმა გამომაღვიძა,როგორც არუნდა დამერწმუნებინა საკუთარი თავი იმაში,რომ არავის და არაფრის გამო არ ღირს დარდი,მაინც მტკიოდა. უნივერსიტეტში მივდიოდი,გაჩერებაზე ვიდექი ვიღაცამ უკნიდან თვალებზე რომ ამაფარა ხელი,გული გადამიქანდა აკომ

ისევ შემიყვარე (12)

ისე ძალიან გტკივა,რომ უკვე სუნთქვაც კი გიჭირს,ხანდახან გავიწყდება კიდეც,ბნელ ოთახში საათობით ვიჯექი ხოლმე და ტირილით გულს რომ ვიჯერებდი,ერთ წერტილს უაზროდ ვაშტერდებოდი,ვერავინ წარმოიდგენს ისეთი ტკივილი იყო,გონება,რომ მხოლოდ მის სახელს იმეორებდა,როცა

ისევ შემიყვარე (11)

უნივესრიტეტიდან რომ გამოვედი,ისეთი სახემქონდა სალომეს გული გაუსკდა,ჩემი ნათესავი აბარებდა და მითხრა მეორე კორპუსსში ვარ და ამომაკითხეო,ხმაამოუღებლად წამოვედი,აკო ბავშვებთან იდგა,ისეთი სახე ქონდა ჯობდა სიტყვაც აღარ მეთქვა.მთელი გზა ვტიროდი სანამ

ისევ შემიყვარე (10)

გული გამალებით მიცემდა,ბაქანი დავტოვეთ თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი,ყველგანმას ვეძებდი,და აი ნანატრი წამიც,დავინახე ჩემსკენ მოდიოდა და მიღიმოდა,ვერ ავღწერ მაშინ რა დამემართა,ალბათ მილიონი პეპელა მაინც დაფარფატებდა ჩემს მუცელში.ჩვენი პირველი შეხვდედრა

ისევ შემიყვარე (9)

თავს არაჩვეულებრივად ვგრძნობდი,მახარებდა ის ფაქტი,რომ ალეკოს ძალიან ვუყვარდი,თავს არ ვუტყდებოდი თორემ მეც მიყვარდა,მაგრამ არ ვაპირებდი ჯერ ამის გამხელას,მაბედნიერება მისი ხმის გაგონება და მისი ყოველი ნათქვამი მიყვარხარ. ჩემში სასწაულ ემოციას იწვევდა

ისევ შემიყვარე (8)

მშვიდი ცხოვრება ჩემთვის უცხო ხილად იქცა, ალეკო გულში ისე მყავდა გამჯდარი ვერასოდეს ამოვიგლეჯდი,ახლობლად მიმაჩნდა,საოცრად მიყვარდა ოღონდ არ ვიცოდი როგორ,ჩემებურად უცნაურად მიყვარდა. სიცოცხლე აღარ მიხაროდა,ვეუბნებოდი ხოლმე ნეტავ ორად შემეძლოს