ის ჩემშია! 4

- ახლა, სახლში უნდა შევიდე. ხვალ აუცილებლად მოგიყვები. - ანუ კიდევ შევხვდებით? გაეღიმა ხელი გამომიწოდა და წამოდგომაში დამეხმარა. არცერთს არ ამოგვიღია ხმა. სანამ სახლში შევიდოდით მივუახლოვდი და თითქმის ჩურჩულით ვუთხარი - შევხვდებით-ძალიან ბევრი ხალხი

ის ჩემშია! 3

როგორც იქნა ავედით. მანქანიდან ისე გადავედით და სახლში ისე შევედით , რომ არც მე და არც ქეთას ხმა არ ამოგვიღია. მინდოდა მეთქვა რომ ალექსანდრეზე მართლაც გავგიჟი. ასე ერთი შეხედვით და ერთი ნახვით ჩემი ყურადღება არავის მიუქცევია. ეს ალბათ იმიტომ რომ

ის ჩემშია! 2

ქეთასთან მივედი დავურეკე და რა თქმა უნდა 1საათი ქვევით მალოდინა. დავიღალე, თითქოს ხასიათი მიფუჭდებოდა, მინდოდა დღეს მაინც უბრალოდ ჩემი მეგობრების გამო ვყოფილიყავი ბედნიერი. ტელეფონს დავხედე რემაინდმა ჩემი ძმის ფოტო ამოაგდო. შინაგანად დავითრგუნე მერე

ის... ნაწილი 12

არც კი ვიცი რა უფრო გამიხარდებოდა ის, რომ გიჟი ვარ თუ ის რომ გიჟი არ ვარ და ეს ყველაფერუ არაა ჩეი გამოგონება და ჰალუცინაცია.არვიცი უკვე რა ვიფიქრო კარგია ის, რომ ვიღაცას მაინც ჯერა ჩემი მაგრამ..მაგრამ რაც ყველაზე მეტად მაშინებს არის ის რომ ის ის

ის ჩემშია!

-ჩემო სილამაზევ. როგორ ხაარ? გილოცავ, მიყვარხარ ძალიან! -კარგი,კარგი გიო მეც ძაან ნუ გამიბავ საათნახევრიანს. მეჩქარება წავედი, ქეთა მელოდება. მოგვიანებით წყნეთში შევხვდებით. ტელეფონი გავუთიშე, უხეშად გამომივიდა, მაგრამ არაუშავს ყველა შეჩვეულია.

ის რაც იყო, დრომ წაიღო...

ის რაც იყო, დრომ წაიღო.. შენ აღარ ხარ უკვე ჩემი.. მაგრამ რაც არ უნდა იყოს, მე შენ მუდამ მეყვარები!.. დრომ წაიღო სიხარულიც, მე რომ მაბედნიერებდა.. ჩემი სიხარულის მიზეზს, მხოლოდ შენი ღიმილი ერქვა.. შენი ჩემდამი სიყვარულიც, არ ყოფილა ჭეშმარიტი..

ის... ნაწილი 11

ძალიან დიდხანს ვიდექი გაშეშებული და გონზე ვერ მოვდიოდი.მხოლოდ ღაწვებზე წვა და ტკივილი მაფიქრებინებდა , რომ ეს რეალური იყო. არ ვიცი არ ვიცი რა ხდება ჩემს თავს. როგორ დავიღალე მეტი აღარ შემილია ბოლოსდაბოლოს ამდენი კითხა მაქვს და პასუხი არ არის , ის ის

თავისუფლები (ის მწარე წარსული)

-რატი შეხედე რა საყვარლები არიან! - თავზე დაადგა ერთმანეთზე გადახლართულ წყვილს და სურათების გადაღება დაუწყო. -ვიკა ! გაიღვიძებენ, წამოდი სანაპიროზე გავიდეთ , რა მაგარია აქ ბევრი ხალხი არ არის. -ხო ეს კუნძულის მეორე მხარეა და იმიტომ.წამოდი მაშინ.

ის"

ყოველთვის როცა ვფიქრობ, რომ სამყარო ჩემსკენ მოდის მას გამუდმებით ვკარგავ და დავეძებ. ეხლა მიხვდი, რომელ მდომგარეობაში ვგრძნობ თავს ყველაზე მხნედ, როგორც თევზი წყალში, როგორც ჭია გვამში, როცა ძვლმდე დაჰყავს მიცვლილი სხეულის თეთრი ბზინვარება

ის რასაც სახელი არ აქვს

სკოლიდან მოვდივარ. თოვს. გადათეთრებულ ქუჩას მივუყვები და სინდისი მქენჯნის ჩემი ნაბიჯებით კვალს რომ ვტოვებ თოვლზე. ისეთი გრძობა მაქვს, თითქოს გზას ვსვრი, ვაჭუჭყიანებ. ფიფქები სახეზე მეცემა და დნება. „წარსულის ადამიანები“ მახსენდებიან, ისინიც სწორედ