ზაფხულის ერთი ლამაზი დღე იყო 1

-მაა, არ მინდა მე მაგ წვეულებაზე წამოსვლა, თანაც ნახე როგორი ქარია? პარიკი რომ მომძვრეს?-ვთხოვდი მამას თან ჩემს თეთრ პარიკს დავყურებდი რომელიც ხელში მეჭირა.-კარგი შვილო რადგან მასეა ჩვენც სახლში დავრჩებით. შენს გარდა არავინ გვყავს ხომ იცი?-მამამ

'' რთულია იყო ადამიანი ''

რა უცნაურები არიან ადამიანები ! მათ მიერე დადგენილ კანონებს ემორჩილებიან და მუდამ იბრძვიან საკუთარი კეთილდღეობისთვის და თუ არ შესწევთ ძალა ბოლომდე იბრძოლონ ,საკუთარ ბედს უფალს მიანდობენ ხოლმე.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (დასასრული)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...! დილით ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა. წამწამები ძლივს დავაშორე ერთმანეთს, ეკრანისთვის არც დამიხედია ისე ვუპასუხე. -ხო...

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 42)

ლელუკა ჩემთან წავიყვანე, დღეს ჩემთან დარჩი თქო ვუთხარი, ისიც დამთანხმდა, ხვალ ჩვენი ძველი მეგობრის დაბადების დღეა და ამიტომაც პირდაპირ ჩემიდან წავიდოდით, გოგოებმა უარი განაცხადეს, ეხლა ვერა და მერე წამოვალთო, არანაერმა ხვეწნამ და მუდარამ არ გაჭრა.

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 41)

ისევ დემეტრე... ისევ მისი მონატრება... ღმერთო, მგონი სანამ ეგ ჩამოვა გული გამისკდება და მომეღება ბოლო... უმისობას ვეღარ ვუძლებ... ჩემს თითზე მოკალათებულ ბრჭყვიალა ნივთს დავხედე და გამეღიმა, მე... მისი საცოლე ვიყავი... მისი საცოლე...

თითქოს ყველაფერი კარგად იყო... (1)

ღამე იყო,წყვდიადი მეფობდა.ცა ავისმომასწავებლად მოიქუფრა, თითქოს რაღაც სასტიკს უქადდა სამყაროს.დაცარიელებული ქუჩები და ცივი გამყინავი ქარი გარემოს უფრო ამძიმებდნენ.ძაღლის ყეფასაც კი ვერ გაიგონებდით.ორ რიგად ჩამწკრივებული სახლებიდან არცერთში არ ენთო

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 40)

პროლოგი:ცხოვრება სავსეა მოულოდნელობებით! და მაშინ როცა არაფერს არ მოელი, ხდება რაღაც რაც შენს ცხოვრებას რადიკალურად ცვლის...! თვალები დავხუჭე და მორჩა... მე აღარ ვიყავი დედამიწაზე, არც კი ვიცი სად ვიყავი, მაგრამ მე იქ თავს კარგად ვგრძნობდი...

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 39)

ლექსომ სახლში შემიყვანა, თვითონ კი უკან გაბრუნდა. მე უბრალოდ ვიჯექი დივანზე, გაუნძრევლად, მხოლოდ დემეტრეზე ვფიქრობდი, ალბათ მომკლავდა რო გაეგო ვისთან ერთად ვიყავი, ისე რა ჩემი ბრალია ყველგან, სადაც რაღაც შარს ავიკიდებ ეგ თუა.სიმართლე რომ ვთქვა უკვე

ჩემი თუ არა აბა ვისი უნდა იყო?! (თავი 38)

დილით ტელეფონის ზარმა გამაღვიძა „ვაიმეეე, ამოწყდით ყველა ერთ დღეს, ვერ გიტანთ, მძულხართ, რაარი დილით ხო არ გაცლიან ძილს ვაახ!!!“ -ბატონო-დაგუბებული ხმით ამოვილაპარაკე.-ხოდა მისმინე-მომესმა ლელუკას სიცილნარევი ხმა-გაგაღვიძე ხო?!-არა კაცო რა

გამყრელიძე (18)

ლოყაზე აკოცა ისედაც დაშტერებულ ბიჭს და ისევ დუდას გასამწარებლად გაიქცა. სანდრო კი დატოვა ესე გაშეშებული. სანდროც არ ინძრეოდა სანამ თავში ხელის მორტყმა არ იგრძნო.ცოტახანში ნინი და სანდრო გაუდგნენ გზას. სანდრო აშკარად დაძაბული იჯდა თითქოს რაღაცის