მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. 7 დასასრული

დილაუთელია დედაჩემმა გამაღვიძა ადექი რაც ადრე წავალთ მითუკეთესიო, მეც წამოვხტე სარაფანა და კეტები ჩავოცვო ჩემი ბარგი ბარხანა მანქანაში ჩავაწყე და კოლა მოვიმარაგე მთელი გზისთვის.

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. 6

ნახვამდის, კარგად დაისვენე.- ზურგი შემაქცია და წავიდა, ბოლოს კი მაინც მივაძახე -"მაინც კარგი სიყვარული გცოდნია".- არ მოტრიალებულა ისე მომაძახა შენცო. სახლში ავედი და ლოგინზე დავეგდე ტირილი არ მინდოდამარა მაინც ვიტირე რაღაცნაირად მივეჩვიე, მის გარეშე

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. 4

მთელი დღე ველოდი რო დარეკადა ან ტელეფონს მაინც ჩართავდა, ვისაც ვიცნობდი მაგის საახლობლოდან ყველას დავურეკე, ზოგმა არ მინახავსო, ზოგმა არ ვიცი, უკვე გაგიჟებსა ვიყავი... ბოლოს გადავწყვიტე დამეძინა, სხვა ვერაფერს ვიზავდი, ყველაფერი საწოლთან მოვიმარაგე

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. 3

-კარგი.- ოთახში გავედი, თან ტელეფონი შევამოწმე, 4 გამოტოვებული ზარი იყო გიოსგან და 2 ესემესი, ამან მთლად გამახარა, ეს იმას ნიშნავდა რო იმ დღისით მოვენატრე, სასწრაფოდ ჩავიცვი თმა ავიწიე და გამოვედი, გიო გა დედაჩემი ისე ლაპარაკობდნენ შემრცხვა

მაინც მაგარი სიყვარული გცოდნია. 2

ლოგინზე გადავწექი და დაველოდე ვინმეს მოსვლას, თუმცა ვინმე არ არა , ესემესი მომივიდა მეთქი ეს მაინც იქნებოდა საინტერესო ან უბრალოდ მოკითხვა თუმცა, მხოლოდ ბილაინს ვახსოვარ როგორც ჩანს, საათს გავხედე და 8 ხდებოდა, ბოლოს ამომივიდა მატოობა ყელში და

მაინც, მაგარი სიყვარული გცოდნია.

სადარბაზოს კიბეები ჩავირბინე და ჩემი სახლის გზად დავადექი, მივდიოდი და თან ყურსასმენებში სიმღერებს ვუსმენდი, გარშემო არაფერს ვაქცევდი ყურადღებას, მხოლოდ რამოდენიმე ბიჭით სავსე ქუჩას, არ მეშინოდა არავისი , რადგან ყველას ვიცნობდი ჩემ პატარა უბანში და

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (დასასრული)

რაღაც მხრივ მართალი ხარ. სიყვარული აბრმავებს ადამიანებს. მეც დამაბრმავა მარა მერე გაგამ მითხრა როგორ ძალიან უყვარდი და არ შემეძლო რომ ესე გამეგრძელებინა. ვერ იქნები იმ ადამიანთან ბედნიერი რომელსაც სხვა უყვარს ხო? ჰო და გადავწყვიტე დამემტკიცებინა რომ

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (14 თავი)

-რა იყო ნუციკო, ისეთი სახე გაქვს მგონია ვიღაც შეგიყვარდა. - ნუცას ამაზე იმდენად ხელოვნური ხარხარი აუტყდა რომ თავადაც არ დაიჯერა. იცოდა რომ ლიკა საკმარისზე კარგად იცნობდა და ტყუილში ამხელდა მაგრამ იმ წამს სხვა გამოსავალი ვერ იპოვა. ჯერ ვერავის ეტყოდა

მომაკვდავი და მაინც როგრი სასურველი(სრულად)

ამ ფიქრებით და სველი თვალებით მივდიოდი მთვარიან ღამეს და სიცივის ყოველ შეგრძნებაზე სახე მეწვოდა. მსიამოვნებდა მთვარე. მეხომ ვეღარასდროს ვნახავდი მას, მაგრამ მარტო მას? იქნებ აღარც აღარავის გავხსენებოდი, როგორი ძნელი იყო ეს ფიქრები ჩემთვის. ექიმმა

წვიმას თუ არა თავს მაინც შეგაყვარებ (12 თავი)

-შენ ის არ ხარ სულ რომ მლანძღავდა? როდის აქეთ მეხუტები? - გაიკვირვა გაგამ. ნუცასაც უკვირდა მაგრამ რა ექნა, ვერ დაუკვირდა რას აკეთებდა. -შენ... მოიცადე არ გახსოვს? - თვალები გაადიდა ნუცამ. ბიჭი შეიშმუშნა. აშკარა იყო, ძალიან სტკიოდა ჭრილობები.