ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 20)

- ჩემთან 6ზე. შენებს გააგებინე. - ღიმილით დაუკიდა ყურმილი ვიღაცას ლაშამ და მანქანა ბარდიულთან მიაყენა. პირველი, საინფორმაციოსში მნახველად დარეგისტრილდა, თეთრი ხალათი მისცეს და თავისი დის მოსანახლებლად შევიდა. მარიამს ეღვიძა და ტელეფონში რაღაცას

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე, თავი 19)

ზურა საავადმყოფოდან სახეზე ღიმილ აკრული გამოვიდა. მიუხედავად წინა ნათევი ღამეებისა თავი მაინც ხელში აყავდა და საკუთარ პოზიციებს არ ღალატობდა. მანქანა სწრაფად მოქოქა და სამსახურში რამდენიმე წუთში გაჩნდა.. - ყველანი დასათხოვები ხართ! უსაქმურები. -

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 18)

- დაწყევლილი იყოს ეს დღე! ფუ ამის დედა შე**ცი, მარიამის დაბადებისდღე მაინც არ იყოს. - ზურა დაწყნარდი, მოევლება. - მე ვიყო სი*რი თუ ეგ ცოლად მოვიყვანო!! მაცადოს მაგან - თავი დაანებე რა.. - აწყანრებდა ლაშა - გამასულელა ხვდები? გამასულელა!

წერეთელი (მეორე ნაწილი)

ბარგი ჩავალაგე,ბილეთიც ნაყიდი მაქვს,ჯერ კიდევ ვყოყმანობ.არ ვარ დარწმუნებული რომ მის გარეშე გავძლებ.და საერთოდ არც კი ვიცი რას ვგრძნობ მის მიმართ.იქნებ არც მიყვარს?თუ ეს ასეა მაშინ ის ხომ მაინც ვიცი რომ შემიყვარდება.როგორ შეიძლება თეკლა არ შეგიყვარდეს

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 7

ვერავის გავუბედე რაიმის თქმა,ყველაფერს გულში ვიკლავდი,სადამდეც შემეძლო.ტკივილისგანა გულ-მკერდი მეკუმშებოდა,ტირილისგან თვალები მეწვოდა,მაგრამ ამ ყველაფერს ვერავინ ამჩნევდა,ვერავინ გრძნობდა,რომ მაწუხებდა

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 6

მთელი კვირა საშინლად ვიყავი,უხასიათო,უჟმურ ადამიანს დავემზგავსე.ლაპარაკიც არავისთან მინდოდა.დაჩი და ანეტა გამებუტნენ,ამიტომ მთელი დღები ჩემი შემწუხებელი არავინ იყო.ვიჯექი და წიგნს ვკითხულობდი,დრო ფუჭად რომ არ დამეკარგა და ჩემს ფიქრებს საბოლოოდ არ

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 17)

ექიმი უმწეოდ დარჩენილს დანანებით უყურებდა ზურას, მის წინ საკაცეზე დაწოლილ თორნიკეს მოშორდა, გვერძე გაიხედა, საიდანაც ორ კაცს წვეთოვანი მოჰქონდა.წელში გასწორდა და მზერას არ აშორებდა ზურას.ააზრებდა რომ ეს ორი ადამიანი გაჭრილი ვაშლივით

შოკოლადისფერი “ნაწილი მეორე“ თავი 5

-რამე მოხდა?-დემეტრეს კაბინეტიდა რომ გამოვდიოდი მკითხა ნატალიმ,მისმა ასისტენტმა,-წასვლას ისევ აპირებს?-საერთოდ ვერ მივხვდი რაზე მეკითხებოდა,ვინ მიდის ან სად მიდის.

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 16)

ღამის 2 საათი, საშინელი წვიმა. მტკვრის სანაპიროზე უმჩნეულოდ მიგდებული მანქანა.შიგნით, მხოლოდ ერთი ადამიანი. მარიამი ნელნელა გონს მოდიოდა. როდესაც თვალები გაახილა და ამღვრეული გამოსახულება დაალაგა, მხოლოდ მაშინ გააცნობიერა რომ მანქანაში

ლურჯი მოგონებები (ნაწილი მეორე,თავი 15)

დაწყებული უნდა დავამთავრო. - ნაგლად ჩაიცინა და გაზს ფეხი ბოლომდე მიადგა. გოგონა ინერციით საზურგეს მიეჯახა.ცრემლები ყელში ახრჩობდა, უკვე ეზიზღებოდა. ეზიზღებოდა ის რასაც ზურა უკეთებდა. ყველაფერი ისე როგორც მას უნდოდა. მარიამი ამ თამაშში