I ____ You (თავი მეშვიდე)

სანდრო იმ დღის შემდეგ თათიას ზედაც არ უყურებს. თათიას კი სანდროს დანახვისას ხმამაღლა სიცილის სურვილი უჩნდებოდა. როგორც კი სიცილს შეატყობდა სანდრო, უფრო ნერვები ეშლებოდა თან ცდილობდა ნერვები მოეთოკა და ზედმეტი არ მოსვლოდა თათიასთან.

მზის ჩასვლა (თავი მეშვიდე)

ცოტაც და მათი ტუჩები ერთმანეთს შეეხებოდნენ. ორივე გაბრუებულები იყვნენ, თითქოს არაამქვეყნიურ სამყაროში იდგნენ, სადაც მხოლოდ თვითონ იყვნენ და სხვა არავინ.ლიზა დროზე გამოფხილდა. თავი ბექასგან გაითავისუფლა და ოთახში დაბრუნდა.

პოლიტიკის თეორია [ნაწილი მეშვიდე]

სწრაფად მივხურე კარი და ღიღინით წავედი მისაღებისკენ. დერეფანი იყო მისაღებამდე და ჰოლის გვერდით. ის იყო მისთვის უნდა ჩამეარა, რომ სიბნელიდან ის გამოვიდა. შიშისგან ძალიან ხმამაღლა დავიკივლე. – ჩუმად, „ანგელოზო“! – პირზე ხელი ამაფარა ჟორჟოლიანმა.

მინდა იცოდე არასდროს დაგთმობ (მეშვიდე თავი)

დასვენება იმაზე დიდხანს გამოუვიდათ ვიდრე წარმოედგინათ. 1 კვირით გადაწყვიტეს წასვლა და გადაწყვიტეს 1 თვით დარჩენილიყვნენ ამ ულამაზეს ადგილას.ბახმარომ ჩამითრიაო ასე ამბობდა ხოლმე სალო, ლევანი კი დასცინოდა აქ უნდა გაგათხოვოო, ამაზე გული მოსდიოდა

აჩქარებული გულისცემა (თავი მეშვიდე)

ძლიერად ვუჭერდი ხელებს ალექსანდრეს მხრებს და შეშინებული ვაცეცებდი აქეთ-იქეთ თვალებს. - კარგად ხარ ? - მკაცრი ხმით მკითხა და თავზე მაკოცა - - მადლობა - ამოვილუღლუღე მის მკერდზე შემდეგ გავაანალიზე რა სიტვაციაშიც ვიყავი მასთან სწრაფად მოვშორდი და ორი

რატომ შემიყვარდი ასე ძლიერ (მეშვიდე "ქორწილის" თავი)

ანუ იმ დღის შემდეგ როცა მირა მიიღეს სამოდელო სააგენტოში, როცა ყველა ერთად რესტორანში ვიყავით და ვიცინოდით და იმ

დღე მეშვიდე

დღე არ იყო ისეთი, როგორიც უნდა ყოფილიყო. ახსნა იმისა, თუ როგორი იყო, შორს წაგვიყვანს. ზოგისათვის ჩვეულებრივი, ნაცრისფერი და არაფრით განსაკუთრებული. მისაღებში მჯდარი ექთან-მდივანისათვის ალბათ ეს დღეც ჩვეულებრივი იყო, როგორც სხვა დანარჩენი. ის ისევ

ძალით გათხოვილის დაკარგული და ისევ დაბრუნებული სიყვარული (თავი

ილიამ ხელები ლოყაზე მომკიდა და მითხრა. -ლიზა,ყველაზე მეტად შენი დაკარგვა არ მინდა.მაგრამ,რა ვქნა?არ მაძლევ საშვალებას რამე გავაკეთო. -უნდა დავნებდეთ ილია. -ჩვენ ხომ ახლა დავიწყეთ ურთიერთობა? -ხო მაგრამ,ბედი არ ვყოფილვართ ერთმანეთის. -ამას ნუ ამბობ

უკუღმართი ბედი... [თავი მეშვიდე ]

-მზად ვარ.!_სამზარეულოში შესულმა რუსკას და დანიელის წინ დატრიალდა.. მართლაც, რომ ღირდა ამდენხანს სარკის წინ ტრიალი.. -მეტად ვერ გადაიპრანჭე?_მისიტ მოხიბლულმა დანიელმა ხაზი გაუსვა სახის კონტურებს და ეჭვნარევად აათვალიერა. -ამას ნუსმენ შენ, ძალიან

გენერალი (მეშვიდე თავი)

**** კარებში იმედგაცრუებული კეკე იდგა და უყურებდა მიშკას რომელსაც 1 თვე უმისოდ თვალებზე დასტყობოდა , თმებში ჭაღარა შერეოდა რომელიც არა წლებს არამედ წუთებს მოეტანა, თითქოს ყოველი თმის ღერის გათეთრება დაინახაო ისე შეაკანკალა ,