საუკეთესო ჩემში (ნაწილი მეხუთე)

-ქალბატონი ნინა როგორ ვიკითხო? -არმცალია შენთან ყბედობისთვის....საქმეზე გადადი... -ოქეიი...მოკლედ..დამიმტკიცე რომ შენიდა მძიმედაა.. -ოჰოო კიდევ რა გნებავთ? მე გითხარი ჩემი სათქმელი.. -რას გულისხმობთ?

მეხუთე სეზონი

,,...რომელსაც ხშირად საკუთარი თავებისთვის ვიგონებთ რომელსაც ხშირად უფრო მეტად ვჭირდებით რომ ამ გამოგონილ სინამდვილეში ადამიანად დარჩენა ვისწავლოთ''

წელიწადის მეხუთე დრო..

იქნებ ამას დავარქვათ 'მოლოდინი' მოლოდინი გამოდარებისა . . პერიოდი ზამთარსა და გაზაფხულს შორის . . .ანუ, არა ის, რაც არასოდეს ყოფილა და/ან იქნება,არამედ ის, რაც ყოველთვია იყო,თუმცა არავის შეუმჩნევია

სტაჟიორი (მეხუთე თავი)

მაინც რა ინტერესი გაქვს ვერ ვხვდები, აშკარაა ნინის კერავ მაგრამ მაგდასთან რა გესაქმება, გაინტერესებს ორი დიდან რომელი უკეთესია საწოლში? თქვა უჩამ, ისე რომ ლაშას ხელებიდან თავის დაღწევა არც უცდია.

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეხუთე თავი)

საღამოს თბილისში ვბრუნდებოდით, ამიტომ ცოტა გასეირნება გადავწყვიტე, ისევ იმ ქუჩას მივადექი სადაც გუშინ ღამე ვიყავით. გამახსენდა მისი სიტყვები"ვინ ვარ შენთვის? " -არავინ, არავინ მარიამ ის შენთვის არავინააა, მხოლოდ

უიმედო სიყვარული (თავი მეხუთე)

(ანუკი) რა საოცარია არა ცხოვრება? ჩვენგან დამოუკიდებლად ხდება ყველაფერი,რაც ზოგჯერ გვაბედნიერებს, ზოგჯერ კი პირიქით, საშინელ განწყობას გვიქმნის. ყველას ქონია ცოხვრებაში ის მომენტი, როცა სიკვდილი უნატრია. როცა ყველლა ეზიზღება და უბრალოდ მარტო ყოფნა

მოთამაშე (მეხუთე ნაწილი)

მოსვა, გოგოს დააკვირდა, რომელსაც თავი ჩაეღუნა. — როდესმე შეძლებ ჩემს პატიებას? — ვერა… მშვიდად, გულის დაწყვეტით ჩაილაარაკა გოგომ — მეგონა, ჩემს მიმართ გქონდა გრძნობები და იმ ამბის მერე თავს არ აბიჯებდი, ამ ქორწინებით მეგონა რომ გამოტყდებოდი, მაგრამ

ერთადერთი იმედი (მეხუთე ნაწილი)

მოსაღამივდა , თაკომ ბავშვი დააძინა და სტუმრებს ელოდა , მანამდე კი სუფრა გაშალა , ლევანიც ეხმარებოდა , ერთად ტრიალებდნენ . ბოლოს ლევანმა გამბედაობა მოიკრიბა , თამოს ხელი ხელებში მოიქცია

მეც შემიყვარდა (თავი მეხუთე)

დილას მზის სხივებმა გამაღვიძა. საათი რვას უჩვენებდა. ვეღარ დავიძინე, ავდექი, დილის პროცედურები სწრაფად ჩავამთავრე და სანამ დაბლა ჩავედი გოგონებს დავურეკე. ოთხივე ჩავრთე ხაზზე. მინდოდა გამერკვია რომელმა უთხრა ალექსანდრეს თუ სად ვიყავი.

წამის მეასედში შემიყვარდი... (თავი მეხუთე)

-სანდრო გავიგე დედაშენს რო ელაპარაკებოდი, ვის ცოლად მოყვანას გთხოვს?-ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი.-ჩემო ლამაზმანო, წამო ისევ ტბასთან წავიდეთ და მოგიყვები-მითხრა და შუბლზე ნაზად მაკოცა. მე სიტყვას