აუცილებლად მოვა სიყვარული თავი მეხუთე

-მანქანაში ზის გარეთ-უსიტყვოდ ავდექი და გარეთ გავედი, დანარჩენებიც თან გამომყვნენ. დაცვამ კარი გამოაღო და დეავინახე მისი სახე...დიახ, ეს ადამიანი ჩემი ძველი მეგობარი ანი იყო რომელიც საუკეთესოდ მიმაჩნდა თუმცა რაღაც მიზეზის გამო ჩემთან მეგობრობა

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეხუთე თავი (17)

ისე მართალი ხარ,კარგი აზრია.მამაშენს ვეტყვი და კახას დაურეკავს. -კარგი დეე,ახლა წავედი.დროებით_უთხრა ირინკამ და გასასვლელისკენ წავიდა. -დროებით ჩემო ლამაზო_უპასუხა ქალმა და სკამზე ჩამოჯდა.შვილის ნათქვამზე ფიქრობდა,ჭკუაში დაუჯდა ეს იდეა და გადაწყვიტა

რიტა (თავი მეხუთე)

- იცი სულ მინ...- შებრუნებული იწყებს საუბარს, როცა ვგრძნობ,გონება სურვილს აშკარად ვერ ჯობნის,ჩემსკენ ვატრიალებ სხეულზე მარდად ვიკრავ და მის დაწყებულს ვასრულებ,ტუჩებზე ვნებიანად და მომთხოვნად ვეტანები.სისხლი ვენებში იყინება,გული მოძრაობას

მარიონეტი (მეხუთე თავი)

ალბათ, უცნაურია წლებთან ერთად როგორ შეიცვალა ხალხის აზროვნება, დღევანდელი გადასახედიდან ეს ყველაფერი ისე შორეულად და უცხოდ ეჩვენებოდათ. თითქოს, არც ის მომიტინგეები ყოფილან მათი თანამედროვეები და არც ის ავბედითი ღამე ყოფილა საქართველოს ისტორიაში.

მძიმე გზა (მეორე ნაწილი) მეხუთე თავი ... მეორე ნაწილის დასასრული (12)

-მეშინია,ძალიან მტკივა_სალომე ტიროდა.დათომ ხელი მოკიდა და ცოტა ხნით გაჩერდნენ.–სალო,დამშვიდდი.ნუ გეშინია.ღრმად ისუნთქე,კარგი?–ახლა ცოტა მომეშვა.–კარგია,ახლა წავიდეთ_უპასუხა დათომ და გოგონა მანქანისკენ წაიყვანეს.

ერთხელ (თავი მეხუთე)

ხელს უხერხულად ვიქნევ, ბოთლი ყირავდება და ზედ მესხმება. მთლიანად გასაწური ვხდები. წარმოდგენა არ მაქვს რანაირად ვახერხებ ასე დასველებას. ფაქტი კი სახეზეა. გუბეში ნაფორთხიალები ქეთინო. -ფუუუ! ახლა მოვკდები! -გაიხადე! -რა?!

მძიმე გზა (პირველი ნაწილი) მეხუთე თავი

–სად მიდიხარ?_ჰკითხა მკაცრად– –სახლში მინდა_თვალები ცრემლებით აევსო სოფიას. –წახვალ,მაგრამ ჯერ მე მომისმენ.

შენ მე დილიგიტით(სიყვარულით დამაავადე (მეხუთე თავი)

ორი საათი გავიდა რაც ირაკლი ჩემი ოთახიდან გავიდა.მას კიდევ არ აუხსნია ყოველივე ეს რას ნიშნავს.არა არ შეიძლება ასე ადგე და ადამიანს აკოცო.ამ ყველაფერს რაღაც ახსნა უნდა ქონდეს.მაგრამ რა ახსნა?ამ ფიქრებში ვიყავი როდესაც ტელეფონზე მესიჯი მომივიდა.ვინ

მოთამაშე (ნაწილი მეხუთე)

თვალებს ვახელ და ხელში ჩაბღუჯულ წერილს დავყურებ, რასთან ერთადაც დამეძინა. წერილს ვკეცავ და უკან კოლოფშივე ვინახავ. მეშინია რამე არ დაემართოს. ამ წერილს ჩემთვის უამრავი მოგონება მოაქვს და მახსენებს თუ როგორი ცუდი ადამიანი ვიყავი და ვარ, და ის რომ

ტყის საიდუმლოება (თავი მეხუთე)

- მადლობა, ჩემს საძებნელად, რომ წამოხვედი და მიპოვე. შენ რომ არა, არ ვიცი რა დამემართებოდა. - თბილად გაუღიმა და დაუფიქრებლად ლოყაზე აკოცა. თავისი საქციელი, რომ გაანალიზა ლოყები ბროწეულისფრად აუღაჟღაჟდა.