და მე მიყვარხარ (I) (თამარას)

დაბნეული აცეცებდა თვალებს გერმანიის ფართო ქუჩებში და არ იცოდა სად წასულიყო,საკუთარ თავს წყევლიდა მობილურისა და საფულის დაკარგვის გამო,თორემ ტაქსით არ წავიდოდა ახლა სამშვიდობოს? ამ დიდი ქუჩისაც არაფერი გაეგება,საშინელებაა,საქართველოში დაბრუნება

მე შენ სიზმარში შემიყვარდი. 11

სახლში მარტოდ დარჩენილი ელენი, მოუსვენრად იყო. ღელავდა, რადგან არ იცოდა ლუკას მშობლებს რა რეაქცია ექნებოდათ მის გაცნობაზე. ან თვითონ, როგორ მიიღებდა მათ. თითქმის მთელი ღამე ფიქრებში გაატარა. დილით, ცუდ ხასიათზე გაეღვიძა.-როდის უნდა წახვიდე? კითხა

შენ ცხოვრობ, მე კი ვეღარ ვძლებ (დასასრული)

გეტყვი ოღონდ არ ინერვიულო -დედა, მითხარი ჩქარა! -გუშინ ვიღაც ბიჭი დაუჭრია და დაიჭირეს -მოიცა, რაა?! -ხო დედამისმა მითხრა -მთავარია ცოცხალია -ცოცხალი კია, მაგრამ ვაი ასეთ სიცოცხლეს -დავურეკავ -როგორ? ციხეშია, ტელეფონი ჩამორთმეული აქვს -მაშინ

მე შენ სიზმარში შემიყვარდი. 10

ლუკა მაშინვე წამოხტა და ელენისკენ გაემართა. -არაჩვეულებრივად გამოიყურები. ყველაზე ლამაზი ქალი ხარ მთელს დედამიწაზე ელენ. ჩასჩურჩულა ლუკამ და ლოყაზე ნაზად აკოცა. ელენს მთელს ტანში ჟრუანტელმა დაუარა მის შეხებაზე, მადლობა გადაუხადა კომპლიმენტისთვის და

შენ ცხოვრობ, მე კი ვეღარ ვძლებ (3)

თორნიკე წავიდა და თითქოს ჩემი გულიც თან წაიყო........ ვგრძნობდი რომ თავ დავიწყებით მიყვარდა, ყველას და ყველაფერს მერჩივნა, თავისუფლად შემეძლო თავი გამეწირა მის გამო, ყველაფერი მტკიოდა, მინდოდა დამეძახა რომ დაბრუნებულიყო, და მაგრად ჩავხუტებოდი,

მე მუდამ ვიბრძოლებ სიყვარულისფერ ბედნიერებისთვის!

,,გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა. გარეთ ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს. მე ვგრძნობ რომ მცივა და მენატრები, მაგრამ ვერ გხედავ, როგორც სიცივეს. გარეთ კი წვიმით სველი აბრები აშიშინებენ შერჩენილ სიცხეს.

მე მინდა გნახო გახარებული

დღე არ გასულა არ მომნატრებოდი,მე უშენობით ვიტანჯებოდი. მინდოდა მოსვლა,მოგფერებოდი. მაგრამ მე მოსვლას, ვეღარ ვბედავდი. მე მინდა გნახო გახარებული, ბედნიერების ცრემლი გდიოდეს. მაგრამ მე ვერ ვძლებ რომ არ გიხილო, ამიტომ კარგო ერთად ვიტიროთ.ერთად

მე, ლექტორი (დასასრული)

საავადმყიფოს ფოიეში ვიჯექი და თვალებს აქეთ-იქით ვაცეცებდი. არ მესმოდა რას ლაპარაკობდნენ ვატოს ახლობლები. მხოლოდ მაშინ წამოვხტი ფეხზე, საიპერაციოდან თეთრ ხალათში გამოწყობილი ექიმი რომ გამოვიდა ორ წამში მის წინ გავჩნდი

მე სამანტა მქვია 11 12 13 14 15

„ გამარჯობა.. მამა!ვიმედოვნებ, რომ კარგად ხარ და გაქ იმდენი შემოსავალი მაინც, რომ საკუთარი თავი როგორღაც გაიტანო. დარწმუნებული ვარ არ ელოდი ჩემგან წერილს.

შენ ცხოვრობ, მე კი ვეღარ ვძლებ (2)

იმ საღამომ ძალიან ჩვეულებრივად ჩაირა, ძალიან მოწყენილი ვიყავი იმიტომ რომ სალომე სამუდამოდ დავკარგე, 20-ჯერ დავურეკე და სულ მითიშავდა ბოლოს ჩემი ნომერი დაბლოკა და ზარი აღარც გადიოდა..თორნიკეს ძალიან ნერვები მოეშალა და მიყვირა -მომისმინე! გითხარი