ანდრო,ყაზბეგი და ორი ქეთა..(ნაწილი მეცხრე)

მანქანაში შეიხედეო და კარები გამომიღო. გადავირიე. პატარა ბანტ-მობმული ლეკვი იჯდა და გაურკვეველი მზერით მოგვჩერებოდა ხან მე, ხან ანდროს. სიხარულისგან ლამის გავგიჟდი.ლეკვი სწრაფად ავიყვანე ხელში და თამაში დავუწყე. ერთად ვხტუნაობდით.

ანდრო,ყაზბეგი და ორი ქეთა..(ნაწილი მერვე)

-ვგიჯდები ჩემს ნათქვამზე რო წითლდები ხოლმე. -გეგონოს, ცივა და იმიტო! -პიჟამოებით რო ჩამოხვედი რა გეგონა,აბა! -მეგონა რო შენ გამათბობდი..

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეშვიდე)

-არაა მართალი,-უარყოფის ნიშნად თავი გავაქნიე.-მაინც ვის გავიჟებ, ერთი? ანდროსკენ მივტრიალდი და თვალებში ჩავხედე. ისიც თვალებში მიყურებდა და ცდილობდა რაღაც დაენახა.

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეექვსე)

ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც შენ – შენ ხარ, მაგრამ სხვები არ არიან ისინი, ვინც უნდა იყვნენ,შენთვის, ხომ არის ხოლმე დღეები, როდესაც გინდა, უბრალოდ ბნელ კუთხეში მიიკუნჭო, და ტირილისგან გული იჯერო, ან ყვირილისგან გათავისუფლდე.

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეხუთე)

ანდრომ შეამჩნია და გაიღიმა. როგორც ყოველთვის ყველაფერს ამჩნევდა და ყველაფერს ხვდებოდა. მანქანაში სიხარულიძის სუნამოს სურნელი ტრიალებდა და მალამოდ მედებოდა გულზე. მართლა არ ვიცოდი რა ხდებოდა ჩემს თავს, ან რა მოხდებოდა ამის შემდეგ. ყველაფერი ისევ

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეოთხე)

-კაი რა, რა ვიცეკვო-თავი გავაქნიე-რო ავდგე შეიძლება წავიქცე, თან მუსიკაც არაა.. -აუ მიდი რა, მიდი და მე დავუკრავ. მგონი მართლა გააფრინა. -გარეკე ანდრო? ჩავიხითხითე მე. -აუ ისეთი ხარ, მართლა არეკინებ კაცს და რა ვქნა? ცოტახანი გაჩუმდა. რაღაც ისეთი

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მესამე)

პირველი შეხვედრა გამახსენდა, ანდრომ რო მკითხა რა გინდაო და გულში სითბო ჩამეღვარა. -ამერიკანო მინდა. მარინა წავიდა. კვლავ მარტო დავრჩი. შეტყობინება მომივიდა ტელეფონზე, დიმა იყო. არ ვუპასუხე და ტელეფონი საერთოდ გამოვრთე.

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი მეორე)

-ხო იცი, მსოფლიოში ყველაზე მაგარი დედა ხარ შენ! დოინჯშემორტყმული ვდგავარ და ველოდები, როდის იგდებს ყურთ ჩემს ხმას. -შარვლის ჯიბეში ნახე და აიღე, ოღონდ მთლად არ გამაღარიბო,იცოდე.

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი პირველი)

ღმერთმანი! მარცხნივ რო დგას ნიკუშაა ლატარია,კალათბურთელი, გახსოვს საყიდლებზე რომ დამეჯახა? ეგ იყო..-გახედვას ვაპირებდი, ელენემ ფეხი რომ ლამის მომაძრო.-არ გაიხედო, გიჟი ხარ? -კაი რა იყო, ხო არ იკბინებიან,

ორი გაჩერება (ნაწილი პირველი)

არვიცი რამდენს უცდია, მაგრამ ხანდახან სახლიდან უმიზეზოდ უნდა გახვიდე, მითუმეტეს თუ ხელოვანი ხარ და თუ უცხო პორტრეტს ეძებ... ადრე გამოვედი სახლიდან ლექციებამდე კიდევ ორი საათი მქონდა, სწრაფად ჩავირბინე სადარბაზო და ქუჩაში გავედი, პორტრეტის დახატვა