არასდროს ითამაშოთ ამის პატრონმა რა ქნას (თავი პირველი)

– რავქნათ ?– იქნებ პოლიცია გამოვიძახოთ ?– არა მეშინია რომ მართას რამეს დაუშავებს – ასე ვერ ვიჯდები რამე უნდამოვიმოქმედო რამე რომ დაემართოს თავი გვექნება ჩამოსაკიდი – კარგი ნუ ნერვიულობ მართა ხომ მაგარი გოგოა თავს გაართმევს – არა ყველაფერი ჩემი

მზე,ზღვა და რეალობა(თავი პირველი)

-ელენე! -ხოო რა გინდაა -მგონი შენთან ლაპარაკი მჭირდება -მოდი გელოდები მივიდა 19 წლის მარიამი ელენესთან მის საუკეთესო დაქალთან

ანდრო, ყაზბეგი და ორი ქეთა.. (ნაწილი პირველი)

ღმერთმანი! მარცხნივ რო დგას ნიკუშაა ლატარია,კალათბურთელი, გახსოვს საყიდლებზე რომ დამეჯახა? ეგ იყო..-გახედვას ვაპირებდი, ელენემ ფეხი რომ ლამის მომაძრო.-არ გაიხედო, გიჟი ხარ? -კაი რა იყო, ხო არ იკბინებიან,

სიყვარულს საზღვრები არ გააჩნია!(პირველი ნაწილი)

ბიჭები სკოლას,რომ ამთავრებდნენ,ზუსტად მაშინ გადავიდა გოგოების კლასში რატი ჟორჟოლიანის და,ნინი ჟორჟოლიანი. უკვე იცნობდნენ სამეული მას რა თქმა უნდა. უფრო დაახლოვდნენ და ახლა უკვე ოთხეული გახდნენ. ბოლოს გოგონებმაც,რომ დაამთავრეს სკოლა

ორი გაჩერება (ნაწილი პირველი)

არვიცი რამდენს უცდია, მაგრამ ხანდახან სახლიდან უმიზეზოდ უნდა გახვიდე, მითუმეტეს თუ ხელოვანი ხარ და თუ უცხო პორტრეტს ეძებ... ადრე გამოვედი სახლიდან ლექციებამდე კიდევ ორი საათი მქონდა, სწრაფად ჩავირბინე სადარბაზო და ქუჩაში გავედი, პორტრეტის დახატვა

ნუ წახვალ ბოლომდე დარჩი ( პირველი თავი )

ლუკა............ლუკა........ ნუცაა! ზმორვით მომიგო მან! -რატომ გამაღვიძე?

პირველი ჩოგანი (3)

აი ასე ავისრულე ჩემი პირველი ოცნება კორეაში, დაუფიქრებლად და ყველაზე დასამახსოვრებლად. მთვარია შენს ოცნებას ფეხი აუწყო, თუნდაც სირბილით მიჰყვე მას, დაიღალო მაგრამ მაინც არ შეჩერდე , საბოლოო შედეგით კი ბედნიერი დარჩე. თუნდაც წლები სდიო შენს ოცნებას

პირველი ჩოგანი (2)

აქტიურად მოძრაობს, ჯერ მკბენს შემდეგ კი მწუწნის . ვკვნესი და ამოსუნთქვას ვცდილობ, ახლა მე ვიმეორებ მის ქცევებს და ტუჩებით ვცდილო მისი სული გამოწოვას. ეღიმება ისევ და ისევ. მაღიზიანებს და ახლა მე ვავლებ თმაში ხელს და მთელი ძალით ჩემსკენ ვიზიდავ,

პირველი ჩოგანი (1)

ვხედავ ... ვხედავ განათებულ კორტს , მწვანე ხელოვნურ საფარს , უჩვეულოდ თეთრ ბადეს და ტრიბუნებს . ხალხის გამაყრუებელი ზუზუნი და მაინც ისმის სადღაც შორეული ხმები , რომელიც ჩემს სახელს გაჰყვირიან , ისევ მივლის უამო ჟრჟოლა , გაოფლილ ხელს მაისურზე ვიწმენდ

ბედნიერებასთან ახლოს. ( პირველი,მეორე თავი)

-კიდევ ერთ ჭიქა ცხელ შოკოლადზე რას იტყოდი? გადავხედე მარის. -რატომაც არა! გაეცინა მას. -თუ შეიძლება მარჯანიშვილზე გაგვიყვანეთ და რამდენი იქნება ჩვენზე? სერიოზული სახით მივუნრუნდი გეგის.