Meet In The Rain (პირველი თავი)

კიდევ ერთი წვიმიანი დილა გათენდა ლონდონში თითქმის სულ ცუდი ამინდები იცის... მზე ათასში ერთხელ გამოვა სამალავიდან და ყველას გაახარებს გოგო წვიმის წკაპუნმა გააღვიძა როგორც ჩანს კოკისპირულად წვმიმდა ლოგინიდან თვალებმოჭუტული ადგა თავის საყვარელ

მებრძოლი (თავი პირველი)

ლილე შუკვანი 19 წლის სტუდენტი გიჯი გადარეული გოგო,რომელსაც თავისნაირი მხიარული დააა უსაყვარლესი პაწუკაა ძამიკო ყავს ილია. ვერცკი წარმოუდგენია მის გარეშე ცხოვრება. პატარა ლილუუს( ასე ეძახიან მეგობრები) სიცოცხლის ძალას აძლევს, რა

უკუნეთს უხდება რითმა ( პირველი თავი)

- დილა მშვიდობის ლიზა!- მეზობელი სახლის მეპატრონე თავს ხრის და პასუხს არც უცდის ისე აგრძელებს გზას სკოლისკენ. - დილა მშვიდობის!- ჩავილუღლუღებ ისე ჩუმად, რომ მეც კი მეპარება ეჭვი, ვთქვი თუ არა რაიმე.

ლურჯი მოგონებები (თავი პირველი)

ზურამ ძმის ნათქვამი დააიგნორა და კომპიუტერში გოგონას ძიებას შეუდგა. ვინაიდან რომ არც სახელი იცოდა სკოლის მიხედვით დაიწყო ძებნა. თორნიკე საწოლზე ჩამოჯდა ვითომ ინტერესით უყურებდა მის ფერშეცვლილ ძმას და ეღიმებოდა კიდეც მისი ძმის სულელურ ქცევებზე.

ერთხელ სიცოცხლეში(თავი პირველი)

უკვე საკმაოდ გვიანი იყო სუხიშვილების დარბაზიდან , რომ გამოვედი. ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი მარჯანიშვილს . გაზახულის თბილი სიო გახურებულ სახეზე სასიამოვნოდ მელამუნებოდა, თმას მიწეწავდა და ხელით ვცდილობდი მათ გასწორებას . დღეს განსაკუთრებულ განწყობაზე

"გპირდები" - (16) (პირველი ნაწილის დასასრული)

სანდროც წავიდა. პირველი ორი დღე სუ მირეკავდა, ის მაღვიძებდა და ის "მაძინებდა". ხუთშაბათს აღარ დაურეკავს დილას, რაც ძალიან გამიკვირდა. იმ დღეს საერთოდ არ დაურეკავს რამც უკვე ნერვებზე ამწეწა. ერთი-ორჯერ მივწერე მაგრამ პასუხი არ გაუცია. ეხლა ხო საერთოდ

გეგი ბოლქვაძის ანგელოზი (ნაწილი პირველი)

-პირველი ივნისი იყო, 2010 წელი... როგორ წარმოვიდგენდით გეგი ბოლქვაძეს თუ შეუყვარდებოდა, ეს იყო არაამქვეყნიური ტო...-წყნარად და ჯერჯერობით აუღელვებლად ლაპარაკობს ბუბა არეშიძე-ესე არუნდა დამთავრებულიყო, დამიჯერეთ არაა სწორი, ყველაფერი გადაახვიეთ და

განშორება გულს უფრო მოყვარულს ხდის , პირველი ნაწილი (სრულად)

გაზაფხულის თბილი საღამო იდგა, ჰაერი ახლად აყვავებული ხეების სურნელით გაჟღენთილიყო. ირგვლივ სიწყნარე სუფევდა. ამ მშვენიერი ამინდით გახარებული ადამიანები წყნარად მიუყვებოდნენ თავიანთ გზებს. გვანცაც მათ რიგებს მიეკუთვნებოდა. უნივერსიტეტიდან აღელვებული

მამაკაცი მეტროდან (ნაწილი პირველი)

-დილა მშვიდობისა ! -ცივი, უხეში ხმა მოხვდა ჩემს ყურთასმენას და ადგილზე გამყინა. -შენ არ მომესალმები? -ისევ უხეში და ზედმეტად ცივი იყო მამაკაცის ხმა. ისეთივე ცივი, როგორიც მისი გამოხედვა. ნელა მივტრიალდი მისკენ და ისევ შიშმა დამიარა მთელ სხეულში

შიშის ნოტები! (ნაწილი პირველი)

გარეთ საშინლად ციოდა, ქარი უმოწყალოდ უბერავდა და ფოთლების ჯარს საცოდავად ატრიალებდა, თითქოს მისი მარიონეტები ყოფილიყვნენ.. გამხდარი სხეული ფანჯრის რაფაზე შემომჯდარიყო, ხელები მუხლებისთვის მოეხვია და ფანჯრიდან იყურებოდა უმისამართოდ.. იყო