ძალიან რთულია იყო ბედნიერი, როცა სამყარო უბედურია... (სრულად)

"ხეებს გაუცვეთავთ თავისი ჭრელი სადედოფლო კაბები და სირცხვილისგან ლოყები გაჰწლითებიათ. გონებაში კვლავ ერთი აზრი გიტრიალებს... ის თუ სადამდე იქნები ამ წყეულ სახლში, ოთხკედელში გამომწყვდეული, როგორც ვოილერებში მყოფი უდანაშაულო ცხოველი... სადანმდე

როცა საქმე ეხება სასმელს, ჩვენ გავიხდით ჩვენს ტანსაცმელს (სრულად)

თვალებიდან ნაპერწკლები დაყარა, არა განა იმიტომ რომ ტატუ ჰქონდა. ბიუსჰალტერი ოდნავ ზემოთ ასწია და გაოცებისგან ყბა ჩამოვარდა როცა ნახევარმთვარისებური ტატუ მკერდისა და გვერდის სადღაც შუაში მოქცეოდა.

როცა გიყვარს(მესამე თავი)

სახლში მისული ეგრევე საწოლში შეწვა და დაიძინა. საღამოს ხმაურმა გამოაღვიძა, მისაღებში ისე გავიდა სარკეშიც არ ჩაუხედავს. მისაღებში ბიჭები დახვდა, მათშორის ირაკლიც.

როცა გიყვარს (მეორე თავი)

ირაკლი დაძაბული აკვირდებოდა, მოკისკისე ნანიკოს და გეგას. იცოდა გეგას ამბავი, როგორი მექალთანე იყო. არ უნდოდა მის ნანიკოსაც დანარჩენებივით გული სტკენოდა. გეგასთან თავს კარგად ვგრძნობდი, ჩვენ შემთხვევაში მე ირაკლი ვიყავი გეგა კი ნანიკო.ვგრძნობდი, რომ

როცა...

ირგვლივ ოცნებობენ ჩიტები, მე შენ მაინც კი მინდები.. როცა.. ოცნებობს საუკუნით ღამე, როცა.. უარიც კი გიზის სულში, როცა.. სიგიჟეა მარად გულში, აქ კი ხელოვნების სუნია, შენზე ოცნებობს მთვარე!

როცა გიყვარს

ამ ქვეყნად ყველაზე მეტად ადამიანებს გულს უიმედო და ცალმხრივი სიყვარული ტკენთ გულს, თუმცა შეყვარებული ადამინისთვის ეს ტკივილიც კი ყველაზე სასიამონოა გრძნობაა, ალბათ ამიტომაც აგრძელებენ საკუთარი თავის ტანჯვას და ხანმოკლე ცხოვრების რთულ გზას კიდევ უფრო

როცა არავის შენი არ ესმის

გარეთ ყინვაა და უარესი ის, რომ საკუთარ თავთან ვსაუბრობ, როცა არავის შენი არ ესმის, და შენ კი ყველას უნდა გაუგო.

შენ ვეღარ მიცნობ როცა უკვე არ მეყვარები

შენ ვეღარ მიცნობ, როცა უკვე არ მეყვარები, ვერც ჩემს თვალებში დაინახავ საშენო სითბოს, არ მოგინატრებ, აღარც მხრებზე აგეფარები, მივდივარ, ჩემი სიყვარული ღამეებს გითმობს..

გილოცავთ ჰელოუინს - როცა ბნელა

ბიჭმა შიშით გახედა გაზქურასთან მდგომ ქალს,რომელიც დედამისი ეგონა,ქალი ნამდვილად არ იყო დედამისი,არსება შემობრუნდა და ცივი ღიმილით აკვირდებოდა ბავშვს,თვალები კი ისევ წითლად და საზარლად უელავდა

მაშინ მიმატოვე როცა მჭირდებოდი...

მაშინ მიმატოვე,როცა მჭირდებოდი.როცა უშენობას გაედგა ფესვი,როცა ემოციებს ვეღარ ვიოკებდი,როცა უშენობით,სახეს ვიხოკავდი.მაშინ მიმატოვე,როცა მჭირდებოდი.როცა ღამე თვალზე ცრემლი მადგებოდა,