ზღვითურთ [ სრულად 1 ]

- რა მოგწერათ? - ვიკითხე, თუმცა ყველაზე ნაკლებად ეგ მადარდებდა. – არ გაგვიხსნია. - ჩამწყდარი ხმით მითხრა კატერინამ და თვალი გამისწორა. - შენ გეძღვნება. დააწერა, რომ შენ გარდა არავის უნდა წაეკითხა. - მითხრა და წერილი მომაწოდა. ცრემლები ვეღარ შეიკავა

კანონს მიღმა (სრულად)

ხოლო, როდესაც ზურგით შემობრუნდა ჩემკენ, სუნთქვა შემეკრა, რადგან პირველად ვხედავდი მის ფართე ზურგზე ფერად ტატუს. ეს არ იყო ჩეულებრივ ტატუ-სალონში გაკეთებული იაფფასიანი იეროგლიფები ან უნიჭოდ დახატული მგლის თავი. ეს იყო ირეძუმი, ნამდვილი ხელოვნება.

ცუდი დასაწყისი (სრულად)

ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ, არც ძალიან ლამაზი და არც მახინჯი. გააჩნია, ვისთვის როგორ. კეთილ ადამიანებს მზეთუნახავად მივაჩნივარ, შურიანებს _ უშნოდ, ნაკლებად შურიანებისთვის კი «ისე რა» ვარ. რამდენიმე საათში თვრამეტი წლის ვხდები, მაქვს ჩალისფერი თმა და

ნახევარი წუთი (სრულად)

-გახსოვს რამე? -ისე რა.. -ტკივილი გახსოვს? -ტკივილი მახსოვს.. კიდევ დარტყმა მახსოვს.. ძლიერი და მეტი აღარაფერი.. -საავადმყოფო? -საავადმყოფოში რომ მიმიყვანეს.. უკვე აღარ ვსუნთქავდი..

მთვარის შუქი (სრულად)

– რა ხდება? გამიშვი! – ხმაზე დამეტყო რომ ავნერვიულდი. – გაგიშვებ, მაგრამ მანამდე... – ჩემკენ გადმოიხარა და ტუჩები ბაგეებზე მომაკრო. გაბრაზებამ თხემით ტერფამდე დამიარა. მიუხედავად იმისა რომ საშინლად მესიამოვნა, ეს არაფერს ცვლიდა. ჩემი ხელი თავისით

ქეთევან ჩივაძე გამომყევი ცოლად (სრულად)

მე ქეთა ჩივაძე ჩვეულებრივი გოგო ვარ, ჩვეულებრივი ცხოვრებით. არც მდიდარი ვარ, არც პოპულარული. ერთ-ერთ რესტორანში ვმუშაობ მიმტანად. აგვისტოში 19 წლის ვხდები. თსუში ვსწავლობ.-ქეთა ამანათი მოიტანეს შენთვის ამანათი?

უშენოდ (სრულად)

_ დარწმუნებული ხარ? _ კი _ შვილო, დაფიქრდი მაინც, ახალგაზრდა ხარ, ყველაფერი წინ გაქვს... _ ხოდა მაგიტომ _ შენმა ქმარმა იცის? _ აუცილებელია გიპასუხოთ? _ გკითხე უბრალოდ...

როცა მორჩება... (სრულად)

-სანდრიკ ჩემო ერთადერთო და განუმეორებელო ძამიკოვ, ხომ იცი როგორ მიყვარხარ?! -რა გიყიდო? -ესეიგი სამი ალპენ გოლდი, ორი სნიკერსი, ხუთი ჩუპა-ჩუპსი დაა... -და?

საბოლოო არაფერია (სრულად)

- ყვავილები გიყვარს? (ბიჭი) - კიი როგორ არა.. (გოგო) - ვარდებს გაჩუქებ :) - არ მიყვარს ვარდები :/ - რატომ? - ვარდი სიკვდილ

ყველა დედას უყვარს შვილი (სრულად)

ეს პატარა ისტორიაა გოგონაზე რომელიც დედას ყოველთვის ადანაშაულებდა. ეს პატარა ისტორია ჩემი აზრით (და იმედი მაქვს)დაგაფიქრებთ ცხოვრებაზე და დედაზე. თუ რისი გაკეთება შეუძლია დედას ჩვენთვის