ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [7]

დაბნეულმა კარი უფრო ფართოდ გააღო და ქალს სახლში შესვლის ნება მისცა. ვერ მიხვდა რას აკეთებდა, მაგრამ აბოს და დაჩის ხსენებისას ჩათვალა რომ ყველაფერი დეტალურად უნდა მოესმინა. თანაც ქალი არ გავდა არც ინტრიგანს და არც მოგზავნილს, აშკარად გულწრფელად

ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [6]

მამაკაცის ბაგეებისგან გაბრუებულმა ინსტიქტურად წაიღო თითები აბოს თმებისკენ, თმის სამაგრი მოხსნა და გაშლილ, ოდნავ შემოკლებულ თმებში თითები შეუცურა. გვიჩიამნა ცალი ხელი წელზე მოხვია, ცალი ლოყაზე მოკიდა და კოცნა უფრო გაახელა. ტუჩებიდან ნიკაპზე გადავიდა,

ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [5]

დაჩისთან დაძაბული, შეუმდგარი ურთიერთობის გაგრძლება უკვე აუტანელი ხდება. ყოველ დღე აცნობიერებს რომ ბავშვის მდგომარეობა უფრო და უფრო მძიმდენა. ელიკოს ნახვის სურვილი არ აქვს, ამაზე მე მგონი არც აბო დალაპარაკებია, მაგრამ ბიჭმა შესანიშნავად იცის რომ

ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [4]

ეზოში სკამზე ისხდნენ და ღამის სიჩუმის დარღვევას არცერთი არ აპირებდა. პრიციპში ეს ის დროა როცა სათქმელი მარტო ელიკოს აქვს, უნდა რომ ყველაფერი მოიყვეს რასაც აქამდე გრძნობდა, ფქრობდა, აკეთებდა, მაგრამ ენა არ ემორჩიელება. არა იმიტომ, რომ აბოს შეხებას და

ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [3]

სამსახურიდან 3 დღიანი შვებულება აიღო, არა და ახლა როგორ სჭირდება მთელ განყოფილებას იმდენი საქმე აქვთ, უფროსის მიერ დათქმული შეხვედრაც დასაგეგმი და საორგანიზოა, ყველაფერი თავზე აყრია, მაგრამ ქერას უარს ვერანაირად ვერ ეტყოდა. ამდენი წელია ამ ისტორიის

ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [2]

მთელი დღე ვერ მოისვენა გამუდმებით ლილუს სიტყვებზე, აბოზე მის შვილზე და იმ უცხო ქალზე ეფიქრებოდა. რამდენადაც გასაკვირი არ უნდა იყოს მოსვენბა დაკარგა, არ ვიცი შეიძლება ეს უბრალოდ იმის ბრალია გრძნობებში რომ ვერ არის გარკვეული, ან ქერა მართალია და

ღამის ქალი [ნაწილი მეორე] [1]

-იცი ბოლო დროს ძალიან კარგად გვესმის ერთმანეთის, მართალია მამამისი იძახის რომ ცოტა რთულად მეგუება, მაგრამ საგანგაშო ურთიერთობა ნამდვილად არ გვაქვს. _მხრები აიჩეჩა და “ბიძია თომას ქოხს” დაასო მზერა. _წიგნი ყველაზე კარგი ვარიანტია. _თავისთვიც

ღამის ქალი [ნაწილი პირველი] [სრულად]

დილის ცხრა საათზე უცნაურმა ხმამ გამოაფხიზლა. ძილბურანიდან გამორკვეულმა გაღიზიანებულმა შეათამაშა წამწამები და ფანჯრიდან უტიფრად შემოძურწულ და იატაკზე ათამაშებულ მზის სხივებს დახედა. დილით ადრიანად ადგომას არ არის მიჩვეული, ან როდის უნდა მიჩვეულიყო

ველური, შავტუხა ქალი

დიდ, ფრიალა კაბებს რომ ჩაიცვამდა, რომლებიც მე თუ მკითხავთ, საერთოდ არ უხდებოდა მის გამხდარ, გველივით მოქნილ სხეულს და ბევრს დარბოდა მინდორში. ხელს კაბის კალთას მოკიდებდა, ცალ ხელს გაშლიდა ხოლმე და უშნო კაბებით და გაშლილი თმებით ნამდვილად ჰგავდა

ჩემი ქალი (სრულად)

საკუთარ შეცდომებზე ვსწავლობთ და ჰო, თურმე “არვიცი” ყოველთვის არ ნიშნავს “არას”, შეიძლება იცოდე და საკუთარ თავში არ იყო დარწმუნებული!