არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (21 თავი)

სახლში მივედი,შხაპი მივიღე და მოვწესრიგდი,უკვე შვიდი საათი ხდებოდა,ვიფიქრე დავიძინებდი,მაგრამ მოტოციკლის ხმა გავიგონე და ეზოში გასულს მერი დავინახე. -აბა,დროზე დაჯექი და წავედით.-სახე გაბრწყინებული მიყურებდა. -მოიცადე,ჯერ ყვავილები არ მიყიდია.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (20 თავი)

ქუჩაში გავედი,ღამის ექვსი საათი იყო,ყველას ეძინა. მანქანაში ჩავჯექი და თან მობილურზე სასურველი ნომერი ავკრიფე... ვხვდებოდი,რომ ცუდად ვიქცეოდი,მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა,თუ მინდოდა,რომ დავხმარებოდი,მაშენ უნდა გამეგო,სად არის ანდრე და რა მოხდა ოთხი

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (19 თავი)

-...-ხმას არ იღებდა,ამაზე უფრო გავბრაზდი და გვერდით გავიწიე-მერი,დაქორწინებული ხარ?-გავუმეორე კითხვა.-ვიყავი.-მის ბაგეებს მხოლოდ ეს სიტყვა მოსწყდა და ისიც ძლივს გასაგონად,უეცრად მისი თვალებიდან ცრემლები წამოვიდა.-მომიყვები?-ვთხოვე წყნარად და ისევ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (18 თავი)

უკან გამოვიწიე და კიდევ ერთხელ წავაწყდი მის კუნაპეტივით შავ თვალებს...მაგრამ წამში გავიაზრე,რომ ისინი არ იყვენენ,ძალიან ჰგავდნენ, მაგრამ არა... -ელენე...-დავიჩურჩულე და მონატრებულს კიდევ უფრო ძლიერად შემოვხვიე ხელები. -რამდენი ხანი გავიდა...ვიცი,რომ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (17 თავი)

დილით თვალი მომჭრა მზის ხხივებმა,გადაბრუნებას ვაპირებდი, მაგრამ ძლიერ მკლავები მეხვეოდნენ და ვერ შევძელი, თავზარდაცემულმა წამოვიკივლე,ამან ჩემი გვერდით მწოლი დააფრთხო და მე იატაკზე გავიშხლართე. —ალექს!-იმ წამს ამომიტივტივდა თავში წინა საღამო,

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (16 თავი)

წამში ავდექი ფეხზე და ალექსს მოვეხიე.-მადლობა,მადლობა...-დავიჩურჩულე და საჩუქარს კიდევ ერთხელ შევხედე. ძვირფას მომწვანო კოლოფში ერთმანეთის მიყოლებით ეწყო ფერად-ფერადი ფანქრები.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (15 თავი)

კომპანიას მივუახლოვდით,მანქნა არ იყო გაჩერებული,ისე გადმოვხტი და მიკას კაბინეტისკენ ავიღე გეზი.-რა ხდება?-ოთახში დაუკაკუნებლად შევედი და წინ დავუჯექი.-მერი...გეხვეწები არ ინერვიულო...-სახეზე

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (14 თავი)

-ტანსაცმელი მანქანაში მაქვს.-ქვევით ჩავიდა,ტანსაცმელი ამოიტანა და ჩაიცვა.-წავედით?-ერთად ჩავედით, მან როგორც ყოველთვის კარი გამიღო,მაგრამ მე ახლაც უკან მოვთავსდი.-კიდე არ ვიმსახურებ?-გაეცინა და მანქნა დაძრა.-ხომ იცი რატომაც.-ვუთხარი და მიზეზის

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (13 თავი)

ხმაური შეწყდა და იქვე დროშით ხელში გოგონაც გამოჩნდა. -სამი...ორი...ერთი.-დროშამ ჰაერში აიფრიალა და მოტოციკლები ადგილს მოსწყდნენ.-ხალხის ხმამამ ნელ-ნელა იფეთქა და მე და მიკაც წინ გავიჭერით, თითქმის აღარ ჩანდნენ, მხოლოდ და მხოლოდ პატარა წერტილებიღა

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (12 თავი)

ისევ დილანდელზე ვფიქრობდი და მექანიკურად ვმოძრაობდი, კაფეში ჩავედი ყავის დასალევად და დასასვენებლად,მაგრამ ვინ გაცადა?ნიკო (კომპანიის ერთ-ერთი მოდელი) მოვიდა და დაიწყო რაღაც უაზრობებზე ლაპარაკი. -ალექს,როგორ ხარ?-მომესალმა. -კარგად შენ?