Après nous le déluge à venir - ჩვენს შემდეგ თუნდაც წარღვნა მოსულა

დილით გაღვიძება ალბათ ყველაზე რთული რამაა ჩემს ცხოვრებაში. გონება ფეხისწვერებზე ცდილობს ამ საგანგაშო ხმას გაექცეს, მაგრამ მაღვიძარა იმარჯვებს და მე თვალდახუჭული ვცდილობ დატვრეული ტელეფონის ეკრანს ხელი გადავუსვა და დავადუმო.

შენ ხარ ჩემი ბედნიერება

საუკუნე გამივიდა შენს ძებნაში ანგელოზო მზად ვარ კიდევ დიდი ხანი, დიდი ხანი დაგელოდო ოღონდ ერთი რამ ვიცოდე, რომ ოდესმე მოხვალ ჩემთან და შენთან ვარ ამ ცხოვრების დიდ მშვენიერ, ლამაზ გემთან ვერავინ ვერ მოგედრება, მიყვარხარ ყველაზე მეტად ლამაზო და

ყველაფერს დაკარგვის შემდეგ ეძლევა ფასი (3)

დილით თვალი, რომ გავახილე ისევ ის შეგრძნება მქონდა რომელიც ადრე, არ მინდოდა არაფრის გაკეთება სუნთქვაც კი არ მინდოდა. სკოლაში მისვლის კი მეშინოდა, რადგან დევიდის ნახვა არ მინდოდა, მას იმედები გავუცრუე და თვალებში ვერ შვხედავდი. ამოვდროულად კი ნიკი,

ყველაფერს დაკარგვის შემდეგ ეძლევა ფასი(2)

თავი 2 დილით თვალი, რომ გავახილე არიას ჯერ კიდევ ეძინა მე კი სიცოცხლე მეზარებოდა, თვალები მაგრად დავხუჭე, თითქოს მინდოდა სამყაროს მოვწყვეტოდი და თვალები სხვა სამყაროში გამეხილა.

ყველაფერს დაკარგვის შემდეგ ეძლევა ფასი(1)

იანვრის სუსხიანი საღამოა, ულამაზესი მთვარეა და ცა ვარსკვლავებით მოჭედილა, ტანში ჟრუანტელი მივლის, ეს სუსხი წარსულს მახსენებს და რეალობას უკეთ აღქმაში მეხმარება, რაც ძალიან მტკენს. ეს სუსხი ძველ იარებს მიღვიძებს, იარებს რომელიც ცხრა თვის წინ

სიკვდილის შემდეგ

მე რომ მოვკვდები არ მომიტანოთ ვარდები ტონა, არც მიხაკები მინდა ჩემთვის რომ მოაქვთ. გთხოვთ მომიტანოთ ბევრი გვირილა და გამიკეთოთ მისით გვირგვინი.

და 50 წლის შემდეგ რა იქნება?! (სრულად)

დიახ, დიახ მეტროში.მოკლედ ზამთარი იყო...სასწავლებლიდან მოვდიოდი(პირველ კურსელი ვიყავი)... ხომ იცით, რომ თუ მეტროში რამეს მაგრად არ მოჰკიდე ხელი აუცილებლად წაიქცევი... გაყინულ ხელებს ჯიბეებში ვითბობდი.როდესაც შევედი ხელების ამოღება დამეზარა და

სიკვდილის შემდეგ

როცა მოვკვდები არ მომიტანოთ ჩემთვის კუთნილი ვარდების კონა, გვირილა მინდა კუბოს ფიცრამდე, რომ მიმაცილოს მე ესღა მინდა.

შენს შემდეგ. სრულად.

ანა ყავას სვავადა და ფანჯრიდან გზას უყურებდა, არ ფიქრობდა გაზაზე მოსიარულე ხალხზე, ახლა მხოლოდ საკუთარ თავზე და გიორგიზე ფიქრობდა. არც მონატრება იყო და არც სიყვარული ეს იყო შიმშილი , ეშინოდა , რომ გიორგი ისევ ისე დაიკარგებოდა როგორც მაშინ როდესაც

შენს შემდეგ. (ნაწილი -8)

ანა საოცარ სიახარულს მოეცვა, მან ძალიან აქტიურად დაიწყო საკუთარი ჩანაფიქრის განხორციელება, რკავდა ყველაგან სადაც ხელი მიუწვდებოდა და აკეთებდა ყველაფერს რათა საკუთარი ჩანაფიქრი განეხორციელებინა. თითქოს თავისი როლი დაინახა ყველაფერში რაც მის გარშემო