შენ წახვედი (სრულად)

-მისგან რა გინდათ?-კითხა მართას შეყვარებულმა ლუკამ-შენც ხომ არ გინდა?-კითხა და იარაღი დაუმიზნა-არა... არა მაპატიეთ-თქვა მან და თავი დახარა, მშიშარა ლაჩარი. მართა ფეხზე ადგა და ლუკას მკვლელი სახით შეხედა, ლუკამ ჯერ

ისევ შენ ?! (XI)

-დათო, მგონი ეს წვენი გაფუჭებულია.- მივუბრუნდი ჩემს ძმას მას შემდეგ, რაც ანანასის წვენის ჭიქა სულმოუთქმელად გამოვცალე. მას შემდეგ, რაც თამაზის სახლიდან წამოვედით და Mcdonalds-ში ბიჭებს დაწვრილებით მოვუყევი ყველაფერი, იმის ნაცვლად, რომ ყველა ჩვენს

ისევ შენ?! (X)

-ეხლა რაღა მოიფიქრე?-ამოიოხრა დათომ. -მშია. Mcdonalds-ში წავიდეთ რა.-გავიკრიჭე მე და სანამ გაოცებული ბიჭები გონზე მოვიდოდნენ,ბუჩისთან ერთად წინ გავიქეცი და მანქანაში შევძვერით.

ისევ შენ?! IX

-რატომ ვერ ისვენებ, რა გინდა?-მკითხა გამომცდელად და გრძელი თითები, ოდნავ შემიცურა მაისურის ქვეშ წელზე. როცა მისი გრილი თითების შეხება ვიგრძენი, ერთიანად დამბურძგლა.

ისევ შენ?! (VIII)

სანამ ჩემს ემოციებში ვიყავი გართული, გიორგიმ კიდევ ერთხელ ამაწევინა თავი და ტუჩებზე დამეწაფა. ცალი ხელი თმაში ამიხლართა, მეორე წელზე შემომხვია და მოშორების საშუალებას არ მაძლევდა

მარადიული მე და შენ (სრულად)

მისი სიყვარული გაზაფხულივით იცნის და ზაფხულივით იყურება მეტყველი თვალებით. არ იკარებს ახლოს ზამთარს და შემოდგომა აცვია იმ ლამაზ სხეულზე , რომლიდანაც წითელ-ყვითელი ფოთლები ჩანჩქერივით ასკდება კიდეებს.ცისარტყელები უბრჭყიალებს მოკიაფე თვალის გუგებში და

ისევ შენ?! (VII)

-ქალბატონს რა ჰქვია? -ჰკითხა გურამმა გიორგის. -ირინა. -ძალიან კარგი, ირინა, მითხარით, სისხლის გეშინიათ? -მკითხა სანდომიანი ღიმილით. -არა. -მაშინ, თუ არ შეწუხდებით, თქვენი დახმარება დამჭირდება.

მე გირჩევ შენ (თავი 1)

უკვე ისმის ხალხის განწირული კივილი და ხმაური ... თავს ვამშვიდებ რომ ყველაფერი კარგად იქნება... მაგრამ ჩემმამდე მოსვლა არცისე ადვილია მე ხომ მანქანას კედელზე ვყავარ დაჯახებული და ბალიშიშია გაშლილი რომელსაც შუაში ვყავარ

ისევ შენ?! (VI)

რომ ნაცნობი წითელი მანქანა გაჩერდა ჩემს ფეხებთან და იქიდან გაცოფებული გიორგი გადმოვიდა, წამით მოვკარი თვალი. ზუსტად ისეთი სახე ჰქონდა, როგორც სიზმარში, როცა მგელს ახრჩობდა...

ისევ შენ?! (V)

-სადღაც მინდა წაგიყვანო.-მითხრა დასერიოზულებულმა, მე კი მუცელში ათასი პეპელა ერთდროულად ამიფრინდა, თუმცა სერიოზული სახის შენარჩუნება მაინც მოვახერხე. -რა იყო, პაემანზე მეპატიჟები?-ისეთი ტონით წარმოვთქვი, თითქოს სულაც არ მაინტერესებდა. ის რამდენიმე