მე, შენ და ჩვენ

შენ ცოლი გქვია მე ქმარი საწოლზე თვალებს ნაბავ ჩაგეხუტები გაკოცებ ვხედავ შიშს როგორ მალავ

მე, შენ და ჩვენ

შენ უკვე მეცხრე თვეში ხარ მუცლით პატარას ატარებ როგორც ბროწეულს მარცვლებით სავსეს პატარას მარცვალს ვადარებ

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (31)

- ჩქარა სასწრაფოში დარეკეთ ვინმემ ბიჭო რას უდგახართ. (ლუკა)ჯეკომ სასწრაფოში დარეკა შემდეგკი ლუკას მიუახლოვდა.-იქნებ არ შეიძლება განძრევა, დაბლა დააწვინე ტო. (ჯეკო)ლუკა ხმამაღლა ყვიროდა, მისი მწვანე თვალები

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (30)

- ლუკ მუსიკას აუწიე. ლუკამ ჩემი თხოვნა ხმის ამოუღებლად შეასრულა შემდეგკი მე შემომხედა და მთელი სამი წუთის განმავლობაში თვალი არ მოუშორებია. - გაგიჟდი? გზას უყურე. აი ეს ჩვეული ღიმილიც, რომელიც როგორცყოველთვის კატასტროფულად

მე შენ და ჩვენ

ზამთრის ისევ ბოლო თვე და თებერვალი ცამეტი მე არ გეტყვი მივდივართქო მე არ გეტყვი წავედი სამს აკლია თხუთმეტი და მათენდება რამის დახუჭული თვალები და სურნელება კანის ისევ წვიმა, ისევ ქარი ისევ შენზე ფიქრები

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 11)

-რატომ დაბრუნდი?! თანაც ასე გაუფრთხილებლად? ქალბატონი მარიამი მშვიდი ტონით ესაუბრებოდა მის ნინიას.-ასე სჯობს ყველასთვის დეე. როგორ უნდოდა ეთქვა სიმართლე მაგრამ ასე რომ დაცემულიყო მის თვალშიც ალექსანდრე

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 10)

შენ ჩემი გახდები?!....ღამე ბნელია, თუმცა ქალია ნათელი.... ღამის ელვარება ვნებებს შლის, ვნებები კი გულის კუნჭულში წარმოქმნილ გრძნობებს ატორტმანებს, ბობოქარს ხდის და ცდილობს, ისე აანთოს ნაპერწკალი, რომ მძლავრ კოცონად გადაიქცეს, სიყვარულის მძლავრ

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 9)

ქარი სახეში აყრიდა თმებს,ცრემლები კი უმაწყალოდ ეცემოდნენ მის ღაწვებზე,ზაფხული იწყებდა დომინირებას და მისი ფერები წელიწადის ჟამობას. ლონდონი ყოველთვის ლამაზი იყო წელიწადის ნებისმიერ დროს და მოწონდა ის ყველას...როგორ სძულდა ზაფხული,მაგრამ სხვა გზა არ

შენ ჩემი გახდები?! (თავი 8)

-ადექი კომპანიაში მივდივართ. მკლავში ხელი ჩაავლო დადამ და სცადა საწოლიდან გადმოეგდო ძმაკაცი,მაგრამ ამაო გამოდგა მცდელობა. -აუუ დადა შემეშვი რააა.... გვერდი იცვალა საწოლში და საბანი თავზე გადაიფარა. საბანზე ხელი უტაცა დადამ და გადააძრო და წცივი წყლით

მე, ლეო, სალომე და შენ (2)

ძველით ახალი წელი გამახსენდა, ახლაც მხოლოდ სვავდნენ და სვავდნენ,მაგრამ უფრო მეტნი ვიყავით,ზოგი ვერც ვიცანი,გელას ერთიბეწო სახლში ამდენი ხალხ როგორ დაეტია,ჯერაც ვერ ვხვდები,და ალბათ ვერც ვერასოდეს მივხვდები,მაგრამ ეს ნამდვლად არააა ახლა