შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (23)

სკოლას ისე მივუახლოვდი ვერცკი გავიგე მთელი გზა ლუკაზე ვფიქრობდი, ძალიან მჭირდებოდა მისი ღიმილი და მწვანე თვალები, მაგრამ მის ნახვას მხოლოდ რამდენიმე საათში შევძლებდი, ამის გამო კლასსში მოწყენილი და თავდახრილი შევედი

მითხარი, რისი გაკეთება არ გიყვარს სახლში და მე გეტყვი, ვინ ხარ შენ!

მათ შორის, ეს ეხება სახლის საქმიანობასაც. რა თქმა უნდა, არც რეცხვა, არც უთოობა და არც საჭმლის მომზადება დიდად არავის ეპიტნავება, მაგრამ არის ამათგან რომელიმე ერთი, რაც ყველაზე ძალიან არ გვიყვარს - ხელფასის ნახევარსაც კი გადაუხდიდით ვინმეს, ვინც

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (22)

ძალიან წვიმდა, მაგრამ ამას ჩვენთვის მნიშვნელობა აქ ჰქონდა ვიცოდი, რომ ეს წუთები არასოდეს დამავიწყდებოდა ჩემს ცხოვრებაში ეს ყველაფერი პირველად ხდებოდა ლუკამდე არავინ არ მყვარებია სწორედ მან გამაგებინა რა არის

ისევ შენ..(3)

მიმიყვანა სახლში და თვითონაც გადმოვიდა -ავალ მე თვითონ (მე) -არაუშავს ამოგყვები, წამოდი (ლექსო) თვალები გადავატრიალე და წინ წავედი. ბინის კარები გაავაღე და ნინა სახლში დამხვდა

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -6-

საღამო არაჩვეულებრივად გავატარეთ,მიშოს ძმა ბექაც გავიცანი.ნეტავ განახათ ერთმანეთს როგორგ ჰგავს ეს ორი გარეგნობით.ხასიათებით კი რადიკალურად განსხვავდებიან ერთმანეთისაგან,მიშო უფრო გაწონასწორებულია ხოლო ბექა უფრო ხალისიანი.საოცარი სითბოთი დამმუხტა

შენ თუ გგონია დაგთმობ როდისმე ცდები (21)

ლუკა მიყურებდა და მიღიმოდა, მისმა ასეთმა გამოხედვამ ერთ ადგილას გამაშეშა, ხმას ვერ ვიღებდი თვალს ვერ ვაშორებდი მისი ღიმილი საოცარი იყო.წავედით? ( ლუკა ( ღმიმილი )წავედით. ( ღიმილი )ამ დროს ნატაც მოგვიახლოვდა. რა ცუდია, რომ

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -5-

როცა ოთახში მარტო ჯდომა მომბეზრდა ავდექი და გასეირნება გადავწყვიტე თან,ანასთვის რამე საჩუქარს ვიპოვიდი. საკმაოდ შეღმებული იყო და მგონი უკვე მეასედ ვურტყავდი წრეს ერთსა და იმამავე სკვერს.არმინდოდა საკუთარ თავთან გამემხილა რომ დავიკარგე!ბამბის

ჩემს ქორწილში შენ იქნები პატარძალი! -4-

მამასთან საუბრის შემდეგ დარბაზში დავბრუნდი მაკა გავაფრთხილე და ტაქსით სასტუმროში დავბრუნდი.ფეხსაცმელები კარებშივე გავიხადე და შუქი ავანთე.საწოლზე ვარდების უზარმაზარი თაიგული იდო. უცნაურად ამიფართხალდა გული,თითქოს ვგრძნობდი რომ ის "უცნობი" იყო

ისევ შენ..(2)

ყველაფერი ნათელი გახდა ჩემთვის, ეს ის ბიჭი იყო ბათუმში, ცეცხლმოკიდებული სახლიდან რომ გამომიყვანა, რომელის ნახვასაც ამდენი ხანი ვნატრობდი, ზუსტად ისეთი მწვანე თვალები, რომლითაც მისი ამოცნობა

ისევ შენ...

უნივერსიტეტიდან ადრე გამოვედი და სახლისკენ მიმავალ გზას დავადექი, სადაც დედინაცვალი მელოდა. დედაჩემი 14წლის ასაკში გარდამეცვალა და მამა კი სამუშაოდ არის გერმანიაში წასული. ჩემი დაქალის დამწვარ სახლს ჩავუარე რომელთანაც უამრავი მოგონება მაკავშირებდა.