Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(9)

უკვე ერთი კვირა გავიდა, რაც გავიგე რომ ლუკა ცოცხალია, იმედის ნაპერწკალი ისევ ჩამესახა იმ დილით როცა მან დამირეკა, მისი ხმის გაგონებაზე სიტყვებით ვერ აღვწერ რა დამემართა, როცა გონია შენი მეორე ნახევარი მკვადრია მაგრამ, მეორე წუთს მის ხმას გებულობ,

ჩემი ახალი მეზობელი (3)

კოცნის შემდეგ ტერასაზე გავედით,თავიდან არაფერს ვეუბნებოდით ერთმანეთს,ხელი ორივეს მოაჯირზე გვედო და უბრალოდ თბილისის ხედს ვუყურებდით,სრულიად გაყინული ვიყავი,შინაგანად როცა ვღელავ ვერაფერზე ვკონცეტრირდები და ვფორიაქობ, ხელები მიკანკალებს და გული

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(8)

აფეთქების ადგილისაკენ მივრბოდი, ფეხები მეკვეთებოდა, არ ვიცოდი რა მაძლევდა ძალას, ალბათ იმის იმედი რომ ლუკას ცოცხალი დამხვდებოდა, უკვე ლენტი გაბმული ქონდათ, მაგრამ ამან ვერ გამაჩერა, პირდაპირ შევაჭერი უკან პოლიცია მომსდევდა მე კი მაინც მივრბოდი და

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(7)

\დილაუთენია ფეხზე წამოვხტი, სააბაზანოში შევედი, წყალი უცებ გადავივლე, ოთახში კარადა გამოვაღე, თბილი ჰუდი,კონფორტული ჯინსი და ფეხზე ბოტასები ჩავიცვი, ჩანთა ავიღე და გარეთ გავარდი. -გოგო ამ დილა უთენია სად მიდიხარ სულ გაგიჟდი?-აივნიდან მიღრიალებდა

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(6)

-როგორ ხარ?-მშვიდი სახით შემომხედა. -შენ რა მეღადავები? ხომ გითხარი შენი დანახვა აღარ მინდათქო.-უხეში ტონით დავიწყე ჩვენი დიალოგი. -დალაპარაკების ნებას თუ მომცემ, რაღაცის თქმა მინდა მხოლოდ 2 წუთს წაგართმევ მეც არ მაქვს ბევრი დრო.-ისევ

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(5)

-შენს დათმობას არ ვაპირებ, რამდენიმე დღეში კი ისევე დავილაპარაკებთ და შენც უფრო დალაგდები, ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნები იცოდე, ძალიან მიყვარხარ, ამ დღეების განმავლობაში კი ყურადღებას არ მოგაკლებ.-მისი ყოველი სიტყვა

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(4)

-თვალები რომ გავახილე, პატარა ოთახში აღმოვჩნი, არაფერი არ მახსოვდა, მთელი ოთახი ჩაბნელებული იყო, მხოლოდ ბუხარის სინათლე ანათებდა ოთახს, ერთი პატარა მაგიდა, რამოდენიმე სკამი,ორი პატარა პუფი და მდივანი იდგა რომელზეც

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(3)

-ვაიმე არ მჯერა თორნიკე.-სიხარულით ფეხზე წამოვხტი და გადავეხვიე. -გაგიხარდა ჩემი დანახვა ჩემო გოგო? -არა საერთოდ.-უკვე სკამზე მოთავსებულმა კატომ გადაიკისკისა.

ჩემი ადამიანი

ახლა აღარ მყავს ჩემი პიროვნება, ბედნიერიც აღარ ვარ. მე ახლა უბრალოდ მარტო ვარ , უიმედო სევდით შეპყრობილი. ცინიზმით შევყურებ ადამიანებს, რომლებიც ერთმანეთს ყოველ წამს ტკენენ და ბედნიერი ვარ, რომ მათთან აღარ ვურთიერთობ

ჩემი ადამიანი (სრულად)

სიყვარული ეპიდემიაა და ბედნიერია ადამიანი რომელიც ამ ეპიდემიით ავადდება, დიდი განძია როდესაც დედამიწაზე პოულიბ შენს ნახევარს, შენს ადამიანს დაგებულიბ სიყვარულის ტკბილ გემოს. და მაინც ბედნიერიააა ადამიანი რომელსაც გვერდით ჰყავს თავისი ადამიანი,