ხო მე ვარ ისევ...

ხო მე ვარ ისევ, მე ვარ ის ფიქრი, სიყვარულის, რომ გარს დაგტრიალებს. მეცხრე ცაზე ვარ და ზევით მივქრი, დაგინახავ და გამაჟრიალებს...

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (6)

დიდუბის პანთეონში გადამასვენეთ, როგორც საზოგადო მოღვაწე. თუ უარი გითხრეს, მამაჩემს დაუკავშირდით და ეს ანდერძი აჩვენეთ. კარგით ვსო, 10 პროცენტზეა, ატვირთვაც უნდა მოვასწრო.

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (5)

თქვენ გგონიათ ვიცი ეხლა რას ვლაპარაკობ? ნწ. კვირაა, საღამო, მაღაზიებიდან ეხლა მოვედი და მინდა რომ ზუსტად ამ კვირა საღამოთი ისიამოვნოთ და დღევანდელი თავი აგიტვირთოთ, რომელშიც აზრზე არ ვარ რაებს დავწერ. იტოკში აღარ მოგაბეზრებთ რა თავს. ცოტა ხნით

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (4)

-ელემენტარული რაღაცებიც კი ავიწყდება-მეთქი- თუთიყუშივით გაიმეორა დის საქციელით გაოგნებულმა. -ჯანდაბა, ყავის ფულის გადახდა დამავიწყდა - თვალები აატრიალა და კაფისკენ გაეშურა, თან გზაში თავის თავს ლანძღვას მოჰყვა. სწრაფი ნაბიჯით მიუხალოვდა უკვე ნაცნობ

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (3)

ნატა სულგანაბული უსმენდა სამზარეულოს ღია კარიდან ბიჭების დიალოგს და სიხარულისგან ცეკვავდა. გრძნობდა, რომ ლიზას უკარება ხასიათისა და საქციელის მიუხედავად, არც თვითონ იყო გულგრილი

ისევ წვიმს ვერ გადაიღო

გამარჯობა ყველას, ეს გრძნობები ელავს გული ითხოვს შველას მასთან ვხედავ მკვლელ ავს ეს რამდენიმე წელი კვლავ და კვლავ მე შენ გელი გაყინულია გული და კვდება დაზაფრული ეს რამდენიმე თვეა გამძაფრდა ეს გრძნობები ეს რამდენიმე დღეა ცუდად ვარ და მოვკვდები მე

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები (2)

არა, მაინც ვერ დავიჯერე, რომ აზრზე ვერ მოხვედით ვინ იყვნენ ამაშუკელები. ხო , ვერ დავიჯერე და ქალაქში გავედი მიკროფონით ხელში.

ისევ თბილისი და ისევ თბილისელები ( 1 )

საიდან დავიწყო არც ვიცი. ალბათ სულ თავიდან აჯობებს.შეიძლება გახსოვდეთ კიდეც ცნობილი ამაშუკელების ოჯახი. თუ არ გახსოვთ მე გაგახსენებთ. აი, ხო ყოველთვის არსებობდა თბილისში პიროვნება,რომელზეც აბსოლუტურად

გარეთ ისევ წვიმს 1 (საცდელი)

წვიმს, ქუჩაში ქოლგებით მორბენალ ხალხს ერთი გოგონა გამოეყო. ისე ლამაზია წვიმაში, უხდება წვიმას, ლამაზი წითელი თმები დანამია და უბზინავს. პატარა კურნოსა ცხვირი სიცივისგან გასწითლებია. მარწყვისფერი ბაგეები ოდნავ დაუშორებია და ძალიან ნელი ნაბიჯებით

ისევ გავიღვიძე

ნეტავ სიკვდილისთვის კარგი დღეა? ყოველდღე ვეკითხები ამას საკუთარ თავს.ნეტავ დღეს არის ის დღე? ხვალ? თუ როდის? ამას ყოველდღე ვეკითხები საკუთარ თავს. იმავე კითხვას ვუსვამ ჩემს თავს ახლაც, მეათე სართულის სიმაღლეზე, ვიწრო შვერილზე მდგარი. იმდენად მაღლა