მუზა

და რა ხანია დაგტოვე მუზავ, ცხოვრებით გართულს სიტყვებს ვკარგავდი, ნუ გეგონება დარდისგან დაღლილს, შენგან გაქცევა ვარჩიე შვებად.

უკანასკნელი მუზა

აქ,მხოლოდ მე ვარ და ჩემი ფიქრი, ისევ ჩავჯექი ფიქრების ნავში, ჩემია ისევ მთელი სამყარო, მივიწევ ისევ სრული სვლით ქარში.

მუზა გაიქცა.....

მუზა გამექცა სადღაც უკვალოდ, ვერ მოვუყარე სიტყვებს მე თავი, ვეძებე ბევრი ვეძებე მაგრამ, ვერ მივაკვლიე დაკარგულს კვალი

მუზა

მე იქ მიწაშც მომივა მუზა და ისევ ისე გავრითმავ სიტყვებს. იქ გარინდებულ ცივ სამარეში მე მივეცემი ჩემს ჩვეულ ფიქრებს.

ფარული მუზა

კარგად იცი რომ მე გნახე, ფარულია, რასაც ვამბობ. ჩუმად რაღაც შევინახე და თუ გსურს მე შენ მას განდობ. შეიძლება არის მახე, ლექსის ღმრთისგან ბოძებული. მიზანი არ დავისახე, არფერი მაქვს მოგებული. თითქოს მახე, თითქოს მუზა, მე დავწერე ლექსი მშვიდი. ალბათ

როდის მოდის მუზა

როდესაც მუზა ჩამოიფრენს მოფარფატე პეპელასავით, უნდა იმარჯვო, უმალ უნდა დაიჭირო; დაისვა ხელზე, თავი დაიმშვენო. . .

მუზა

რა მაცინებს? ახლა არც კი მეღიმება, რა მატირებს? უფრო მინდა ცრემლის დენა, რა მახარებს- ცხოვრება მაქვს სხვანაირი, ძალიან მიკვირს როგორ დავიბადე ღვთისმოშიში ამნაირი?!

მე არ მყავს მუზა...

არმინდოდა წასვლა,ეს იმას არ ნიშნავს,რომ დარჩენა მინდოდა.მხოლოდ მეგონა,რომ გწამდა ცხოვრების,ოცნებების... ისევ შევცდი,არაუშავს... შეცდომებზე ვსწავლობთ. ბოლო გამარჯობამ თავბრუ დამახვია, არ შემიძლია ვიდგე და უბრალოდ ყოველ წამს ჩემი თვალები შენ

შუაღამის მუზა

დღეს იუბილარი ვარ,ყოველი დაბადების დღე ჩემში ბედნიერებას იწვევს და ვერ გამიგია სხვების ვინც ამ დღეს მოსაწყენად ატარებს. თუ ბევრი არაფერი, ჩემთვის ის მაინც სიამოვნების მომგვრელია, რომ ამ დღეს ყველა თბილად მეპყრობა და უსაზღვრო სიყვარულს ვგრძნობ,

ფუნჯების მუზა... ჩემო მხატვარო. (თ.ჯ)

მჯერა ამაღამ აგვიხდა ნატვრა, ერთად ვუყურეთ უმთვარო ზეცას. ერთად ვიყავით, _ფიქრებში მაინც, გვესმოდა ჩვენი გულების ფეთქვა. ერთად ვიყავით თვალდახუჭულნი, ფერად სამყაროს დამატარებდი,