ჩვენ "არავინ" ვართ (პირველი ძარცვა) ნაწილი 2

ამ დროს კი გინდ დაიჯერეთ გინდ არა, ყველაზე მეტად მენტორი ნერვიულობდა. პირველ რიგში კი თუ ექვსივე გამოცდას ჩააბარებდა ეს იქნებოდა პირველი მანიჯი მისი როგორც პიროვნების სიძლიერეში დასამტკიცებლად. იმედები არ გაუცრუვდებოდა, უფრო მეტად კი რწმენას

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი 2/4}

თორნიკემ ანასტასიას დატოვება ვერ შეძლო, ამიტომ ნიკოლოზი და ლაშა ემზადებოდნენ წასასვლელად, სახლში მისულ დადიანს ნატალია შეეგება. -სად ხარ შვილო გირეკავდი.

სილურჯე შეპარული ნაცრისფერი (18+) პირველი ნაწილი

- ოხ, რა გემრიელი ხარ! - ჩაილაპარაკა ბიჭმა. - კიდევ? - კოცნა არ შეუწყვეტავს ისე ჰკითხა ვნებისგან ჭკუადაკარგულმა თეკლამ. - და ძალიან ლამაზი... - ტუჩებს მოწყდა და სველი კოცნებით კისრისკენ ჩავიდა. - ეგ ისედაც ვიცი... რამე ახალი თქვი... - დაიჩურჩულა

ჩვენ "არავინ" ვართ (პირველი ძარცვა) ნაწილი 1

ხის ორ სართულიანი სახლი რომელიც ქალაქგარეთ მდებარეობს, შვიდ ოთახს მოიცავს. ეზო წინ ისეთი მშვიდი და სადაა ვერც კი მიხვდებით რა ხდება სახლის უკან. უამრავი ტრენაჯორი და სავარჯიშო მოწყობილობა, ასევე ხის გადაჭრილი მორები რომლებიზეც ქაღალდის ერთჯერადი

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 5)

გორში როდესაც შევედით, შევამჩნიე მისი მზერა. -დიდი ხანია მიყურებ? -არ ვიცი. ბედნიერი ვარ ჩემს გვერდით, რომ ხარ. -ეგრე ნუ მიყურებ, თორემ რამეს შევასკდები. -ტყუილად კი არ ამბობენ ქალები სამზარეულოშიო.-თავისივე სიტყვებზე გაიცინა და ისევ შემომხედა. f

შიში პატივისცემა და სიყვარუილი {ნაწილი2/3}

-მაშინ, წავედით დადუსთან და გავიგოთ, რაზე არიან შეთანხმებული, მამობილი და ბატონი მირო! ისეთი სახით თქვა ნიკოლზ დადიანმა, თითქოს მოსალოდნელი ომისთვის ემზადებოდა, სინამდვილეში ასეც იყო..

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 4)

ვინ წარმოიდგენდა, რომ ლიზას, რომელსაც ცხოვრებაზე ხელი ჰქონდა ჩაქნეული გიორგის კიდევ ერთხელ შეხვდებოდა? სამყარო ძალიან პატარაა და არ ვიცით რას გვიმზადებს. ცხოვრების სწრაფად მიედინება და შენც ცდილობ დინებას ფეხი აუწყო.

შემდეგ ჰელოუინამდე [ ნაწილი3 ]

_ ერთი შეხედვით საყვარელი არსებები არიან, მიწისქვეშ ცხოვრობენ. გამოირჩევიან საოცრად ჭყიპინა ხმითა და ბუზღუნით. თუმცა, ისინი არც ისეთი მკბენარები არიან, როგორც მაჯლაჯუნები და არც ისეთი ბოროტები, როგორც ველური ვიტრები _ ჩაიხითხითა ზოიმ და

კვლავ სიცოცხლე მინდა (ნაწილი 11)

გარშემო აყვავილებული ხეების საამური სურნელია გამეფებული, გზა ძნელი გასავლელი არარის თუმცა ახალ გაღვიძებულს სიარული მიჭირს, ნელ-ნელა წლის ხმას უფრო გასარკვევად ისმის, ბოლოს კი როდესაც მგონია მდინარის პირას მივადეგით ხიდზე ამოვყავით თავი. ერთი კვირაა

ვითომ საინტერესო ცხოვრება (ნაწილი 3)

ცდილობ, ადამიანებს ენდო და შანსი მისცე, თუმცა ისინი მალევე გიცრუებენ იმედებს. რა მოხდება მაშინ, როდესაც გიორგი დაივიწყებს ჩვენს მთავარ პერსონაჟს. მოუნდება გოგონას მისი დაბრუნება და გადააბიჯებს თავის სიამაყეს? თუ დავიწყებას და ცხოვრების გაგრძელებას