პირველი სიყვარული-უკვდავი გრძნობა თუ უკვდავი მოგონება? (სრულად)

საკმაო ხნის შემდეგ ერთი ადამიანით მოვიხიბლე და რაღაც-რაღაცები შეიცვალა,შეიცვალა ჩემი ფიქრის საგანი.საკუთარ თავს გამოვუტყვდი,რომ წინა გრძნობები დასრულდა და ახლლა სხვა მიყვარდა...ამისდა მიუხედავად,მაინც ვგრძნობდი ზემოთდასახელებული პიროვნებისადმი

დაბრუნებული თილისმა (პირველი თავი, მეორე ნაწილი)

ჩაფიქრდასავით და წამიერი დუმილის შემდეგ მხიარულად წამოროშა - ალპებში გინდა? ვერ მივხვდი ნაროტიკულ საშუალებას მთავაზობდა, სექსს თუ უცნაური იუმორი ჰქონდა.

დაბრუნებული თილისმა (პირველი თავი)

-დიდი იმედი მაქვს ვინმე სასმელზე დაგვპატიჟებს. აღარც მახსოვს ბოლოს ვინ დამალევინა. - ამოიოხრა ეკამ და ,,კეპკა“ გაისწორა. - ჩოლკები ნორმალურად მაქვს? - მკითხა, მაგრამ სანამ პასუხს გავცემდი მეორე ეკა აჰყვა საუბარში. -ძალიან ,,გაჟმოტებულია“ ხალხი.

სხივი გარდატყდა (პირველი თავი)

ჰოპ. გარდატყდა... რა?! სხივი გარდატყდა. მახვილი თუ ბლაგვი კუთხით?! ეგ არ ვიცი, მაგრამ , მთავარია ,რომ გარდატყდა და გამაღიმა, გულწრფელი გულჩათხრობილობაში არ გადასული ღიმილითისევ ლაკონურად დავწერ მკითხველო, რა ვქნა , სიტყვა შემომეძარცვება ხოლმე ,თან

კაროლინა. (თავი პირველი)

სულს შინაგანად მიღრღნიდა და ახლაც არ მეშვება ის, რომ ამ ყველაფრის მიმართ უცხო ვარ...ბუნებაში ყველა არსებამ იცის თავისი ადგილი, ყველამ უწყის თავისი გზა, უყვართ ის და ბედნიერებიც არიან..ყველა ამ არსებას თავისი დანიშნულება აქვს და ყოველმა

ნინას (ნაწილი პირველი)

2013 წელი იყო, სკოლის ბოლო წლები და გამოცდებისთვის მზადება, მათემატიკაზე დავდიოდი ორი კორპუსის იქით, ნინო გოგელაშვილთან, ყოველთვის მიყვარდა იქ ასვლა, ძალიან თბილი და მშვიდი გარემო იყო, ისე არ გამომიშვებდა პირჯვარი რომ არ

გზა სამოთხისკენ (თავი პირველი)

-მიყურებთ? დიახ ,მე ლიზა ვარ, ოთიკო ანდრიაძის შვილი,ის ახლა თქვენს წინ მამაჩემის გაციებული გვამი დევს და თქვენ სინანულით, ყალბი

შეშლილი სიყვარული (თავი პირველი)

ახლა საკუთარ თავზეც ბრაზობდა რომ გოგოს ასე უხეშად ელაპარაკა ბოლოსდაბოლოს ამდენხნიანი მეგობრობა აკავშირებდათ ერთმანეთთან. თანაც ნინე და ლილე ორივე სიცოცხლეზე მეტად უყვარდა. მითუმეტეს რომ ბიჭს არც დედმამიშვილი ყავდა და არც ოჯახი მათ გარდა ვინაიდან

მე მიყვარს ნიუ-ორკი! (თავი პირველი)

ორი კვირის შემდეგ, ბავშვები ისევ შეიკრიბნენ ამერიკის სალჩოსთან. ამ ჯერად ვიზის მოსაპოვებლად, რათა შემდეგ თავიანთი პროექტი უკვე გაეროს შტაბინაში ამერიკაში წარედგინათ. უმეტესმა მათგანმა ვიზის მოთხოვნაზე დადებითი პასუხი მიიღო და თებერვლის შუა

ყვითელი გორილა (თავი პირველი)

-საღამომშვიდობის ქალბატონო ლაურა! - მივესალმე ხნიერ,თმაგაჭაღარავებულ ქალს და მჭიდროდ შემოხვეული შარფიდან ცხვირი ამოვწიე. -უკვე მოხვედი?! ან საერთოდ,რისთვის წახვედი?ისეთი უჟმური როგორ უნდა იყო,რომ შენი,საკუთარი დაბადების დღე არ გიხაროდეს და შუა