ხშირად დამესიზმრე
ახლა ჩემს წინ დგახარ და თვალებში გიყურებ. გიყურებ და უკვე მერამდენედ ვრწმუნდები, რომ ძალიან მიყვარხარ. მზერა ტუჩებზე გადამაქვს. მიღიმი... კითხულობ ჩემს ფიქრებს. სახეზე კმაყოფილება დაგთამაშებს და ჩემკენ დგამ ნაბიჯს, მიახლოვდები, გინდა, რომ სახეზე ჩამომისვა ხელი, ფრთხილად ჩააყოლო ყელს, მერე მკლავს და ჩემს თითებში გადახლართო... როგორც ყოველვის, შენი შეხებისას ჟრუანტელი მივლის, თვალები მენაბება და არაამქვეყნიურ სამყაროში გადავდივარ. სამყაროში სადაც ყველა ფერი ფერადია. ვგრძნობ შენი მკლავების სიძლიერეს. ვგრძნობ როგორ ვნებიანად დაგდის სისხლი ძარღვებში და ვგრძნობ როგორ ღრმად და შეუმჩნევლად სუნთქავ... უცებ ირგვლივ ბნელდება.. მოიღრუბლა... ცა სატირლად მოემზადა... შეშინებული გიმზერ თვალებში. ვხვდები, რომ წასვლას აპირებ... თბილად მიღიმიან შენი სევდიანი თვალები. თითქოს მამშვიდებენ, მამხნევებენ, მამზადებენ იმ ტკივილისთვის რომელიც უნდა გადავიტანო... „ნე გეშინია, კარგი? მე სულ შენთან ვიქნები“... მეუბნები და მხურვალე ბაგეებით ტუჩის კუთხეს მიკოცნი. „ხშირად გაიღიმე, ხომ იცი, როგორ მიყვარს შენი ღიმილი“... მეუბნები და თითებით სახეზე ჩამოცურებულ ცრემლს მიმშრალებ... ვგრძნობ როგორ გეყინება ხელები... ვხედავ როგორ მშორდები ნელ-ნელა... თანდათან ბურუსში იმალება შენი სახე, თვალები, ღიმილი... მინდა დაგიძახო, დაგედევნო, არ გაგიშვა, მაგრამ მონუსხულივით ერთ ადგილს ვარ მიყინული, ხმას ვერ ვიღებ, მხოლოდ სახეზე ჩამოცურებული ცრემლები გამოხატავენ, თუ როგორ მტკივა შენი წასვლა... თვალებით დარჩენა გთხოვე, მაგრამ ვერ მიმიხვდი წადილს... წასვლა არჩიე... ვიმარჯვებ უმოქმედობაზე და ვიწყებ ხმით ტირილს... ისევ ვიგრძენი თბილი ხელები ჩემს სახეზე. ტკბილი ხმაც მესმის, რაც მაიძულებს თვალების გახელას და რეალობაში დაბრუნებას. რეალობაში სადაც იმედი დამრჩა, რომ შენ ჩემთან ხარ ისევ... მეძლევა მიზეზი გავიღიმო, ასე ძალიან რომ გიყვარს როცა ვიღიმი... „დედიკო, ისევ ცუდი სიზმარი ნახე?“ მეკითხება ჩვენი შვილი, რომელსაც შავი, პატარა ნაწნავები სუსტ მხრებზე აქვს დაფენილი და პატარა ხელებით ცრემლებს მიწმენდს სახიდან. ტკივილით სავსე სიხარულით ვიღიმი, ხელებს ვუკოცნი და გულში ვიკრავ.... შენს სურათს ვუყურებ და ჩემი თვალები მუდარით გიმზერენ... დიდი ხნით არ დამტოვო, ხშირად დამესიზმრე... ___________________________ 2016 წელი. ______________ ისმის კითხვა: რამ წამომიარა?... პ.ს. მომენატრეთ ძალიან. |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.