მარტო' სული 21 თავი

-ვიცი რომ გული ძალიან გტკივა მაგრამ საყვარელი ადამიანი მხოლოდ შენ არ დაგიკარგავს

მწვანე ლაქა თავი 21

ვუყურებ ორ კაციან სავაარძელში მჯდომ გიორგის და ხატიას, რომლებსაც ერთმანეთში ღრმა საუბარი აქვთ გაბმული და ვფიქრობ...

მწვანე ლაქა ( თავი 21 )

Ნაზი თითების შეხებით მისწორებდა წარბებს, წამებში ჩემი უმოქმედო მდგომარეობაში ჩაგდება შეძლო, საყვარელი ქალის შეხებამ, სურნელმა და საშინლად დიდი დოზით გადატანილმა სტრესმა ჩემი დამშვიდება და მოდუნება შეძლო.

ნანგრევებს მიღმა (თავი 5)

_მაფიოზები ნუ გამოგვიყვანე._ოდნავ ჩაეღიმა მამაკაცს._დამშვიდდი, იმისთვის არ მომიყვანიხარ, რომ დაგემუქრო. _თქვენი სტილი უფრო მანიპულირებაა, მართალი ხარ. _აუჩ, მე კიდე, მეგონა უკეთესი რეპუტაცია მქონდა.

ნანგრევებს მიღმა (თავი 4)

აღარ იყო ფიქრი, აღარ იყო შეკითხვები—მხოლოდ გრძნობათა მძაფრი ნაკადი, რომელმაც წლების სიჩუმე ერთ წამში ჩაანაცვლა. ოთახი, ავეჯი, წარსული—ყველაფერი გაფერმკრთალდა. მხოლოდ სანდროს ჩურჩული და ნატალის აჩქარებული სუნთქვა დარჩა.

შესაფერისი! (თავი 6)

-უჩა, რას აკეთებ?! გადაირიე?!-წამოვიკივლე, როცა მუცელზე ვიგრძენი მისი ხეკების შეხება და ვცადე როგორმე გავთავისუფლებულიყავი. -ნუ ფართხალებ-გასცა ბრძანება და ცხვირი ჩემს თმებში ჩარგო-მაინც რა თბილი ხარ. -მომშორდი რა, ადამიანი არ ხარ?!

ნანგრევებს მიღმა (თავი 3)

_ცახცახებ, რამ შეგაშინა?_მისი სიტყვები დააიგნორა და კიდევ უფრო მიუახლოვდა. _სიცივეა. _მატყუარა!_მამაკაცს ჩაეცინა და ცალი ხელი ნიკაპზე მოუჭირა, მეორეთი კი თავისკენ მიიზიდა.

ნანგრევებს მიღმა (თავი 2)

როცა ალკოჰოლითა და დაძაბულობით მთვრალები ოთახში შებარბაცდნენ, ნატალის უკვე თავისი სახელიც აღარ ახსოვდა. მხოლოდ ბიჭის ტუჩებზე ფიქრობდა, რომლებიც მისას ეხებოდნენ, თითებზე, რომლებიც კაბის ელვას უხსნიდნენ და გრძნობდა, რომ ბოლო თვეების განმავლობაში

ნანგრევებს მიღმა (თავი 1)

თეთრი განათება და ყვავილებით სავსე დარბაზი ესიზმრებოდა, ფონად კი იმ ბენდის სიმღერა ისმოდა, რომელიც დიდი ხანის წინ დაშლილიყო. სიზმარი ფრაგმენტული იყო – სიცილი, ნელი ცეკვა, სასმელი ხელში და სხვისი ხელის სითბო წელზე.

მწვანე ლაქა ( თავი 20 )

როგორც ჩანს ძილის წამლებმა და ვაჟას მეშვეობით მიღებულმა სტრესმა ჩემზე იმოქმედა, როცა ჩამეძინა დილა იყო. ახლა კი ჩაბნელებულ ოთახში გავახილე თვალები, მამიდას რომ არ შევეღვიძებინე ალბათ მეორე დილამდე უპრობლემოდ გამოვიძინებდი. ახლა მისაღებ ოთახში