ბრძოლა {სრულად} +18

- ყველაფერი დამთავრდა, შევძელით ამ ბრძოლის დამთავრება. - ჩუმად ჩაილაპარაკა, თითქოს ვინმეს კი არა სივრცეს ესაუბრებოდა. საბოლოოდ ნათქვამმა ამ სიტყვებმა მთლიანად გაანთავისუფლა, სუნცქვაც კი უფრო ადვილი და სასიამოვნო გახადა. საათი ოთხის ცამეტ წუთს

მე და ცხოვრება სრულად +18

-შენ, შენს რომელიმე ნაშაში ხო არ გერევი? რა ახსნა განმარტებებს მთხოვ? -ყვირის ევა. -მთელი თბილისი ფეხზე დავაყენე, ყველგან გეძებდი, მეშინოდა შენი თავისთვის რამე არ აგეტეხა. შენ კი მოხვედი აქ და ლოთივით დაიწყე სმა. და კიდე ნუ ვყვირივარ? -ხელი კარადას

ღამის პაემნები სრულად

დღე პირველი: უჩვეულო სიჩუმეა გარეთ, თუმცაღა რა გასაკვირია, ღამის სამის ნახევარია, მე კი ვერ ვიძინებ. აივანზე გავდივარ და გარეთ ვიხედები, რატომღაც ჩემი სახლის უკან ლამპიონებით განათებულ პატარა პარკზე ვაჩერებ მზერას, თავს უარის ნიშნად ვაქნევ და

კესანე {სრულად}

-ჭორფლები ისევ აფეთქდნენ შენს ყვრიმალებზე - რამდენჯერმე მკოცნის და ისევ ისე მონუსხული მიყურებ- იმაზე საოცარი ხარ ვიდრე რომელიმე ჩემი სიზმარი - წამოზრდილ მუცელზე მეფერება და ვგრძნობ კიდეც პირველ დარტყმას ისევ იშლებიან სხივები მთელს ჩემს არსებაში,

რაც მტრობას დაუნგრევია... (სრულად)

იმ დღის შემდეგ ქუჩაში გასული ადამიანი ყველაზე ხშირად მხოლოდ ერთ ფრაზას თუ მოჰკრავდა ყურს: -მეფე მოკვდა... გაუმარჯოს მეფეს!..

ჟაბო (სრულად)

და იყო ბიბლიოთეკაც, რომლის თაროებსა და კედლებზეც კი მტვერდაფენილი ფრაზები იკითხებოდა: ზოგი უხეშად ამოკაწრული და სხვები - ვარდის ფურცლებივით ნაზად მიმობნეული, მინელებული ფარფატით ზედაპირზე ჩამოცვენილი და იქვე არომატული სირბილით მიალერსებული.

შეთქმულება 2 (სრულად)

ადრიანი გაზაფხულის ის დილა მშვენიერი იყო. ისეთი, დეტექტივს რომ უყვარდა, ყველაფერს ისიც ემატებოდა, რომ დამსახურებულ შვებულებაში იმყოფებოდა. თუმცა ამირეჯიბი ამ ყველაფერს ვერ გრძნობდა

მე და ცხოვრება +18 (8,9,10,11 თავები სრულად, დასასრული)

-ფერიავ როგორ ხარ? -შუბლზე აკოცა აშკარად დაღლილ და ძალა გამოცლილ ქალს. -ნახე ჩვენი პატარები. -ბედნიერმა ანიშნა პატარა საწოლებისკენ. -მამა, ჩემო ლამაზო, როგორი კარგი ხარ. -თვალცრემლიანმა ოდნავ შეახო წითელ თვალებდახუჭულ გოგონას ხელი. -სხეულში

შეთქმულება - ენ ბლექი (სრულად)

ენ ბლექზე რას მეტყვი? - ჯიბუტის მხრიდან გაჟღერებული მეგობრის სახელის გაგების გამო თვალები დაქაჩა ამირეჯიბმა. - ბლექი? - სიგარეტი ჩააქრო და ინტერესით მიაშტერდა მის წინ მჯდომ მამაკაცს.

კოტარის სინდრომი /თავი 1,2,3/

"მას ერთ დროს ძალიან უყვარდა ცხოვრება, თუმცა ახლა ამ მომენტში მას ისევე უყვარს სიკვდილი, როგორც ჩვენ სიცოცხლე."