კატრინა მერლანი (სრულად)

ის დღემდე იქ არის, დღემდე იმ კედლებში უდევს ბინა... მას დღემდე იცნობენ - გოგოდ, რომლის გაგიჟებას ვერავინ იჯერებდა და... დღემდე არავის სჯერა!

უცხო ქალის ცრემლი. ( სრულად)

ფესვები ხმება უცხო მიწაზე, უცხო ცის ქვეშ და მრავალი წელი რომ გავიდეს ჩვენ სამშობლო გვიხმობს. წლებია უსამშობლოდ რომ ვცხოვრობ და თითქოს ობლის როლში ვგრძნობ თავს, ნოსტალგია კი მძიმე ტვირთად აწევს ჩემს სულს და მტკივა გულში, შიგ გულში მტკივა ჩემი

წარსული წარსულში {სრულად}

ცხოვრება კვლავ თავს გესხმის ,აკეთებ არჩევანს , წარსულს ქმნი ის კი ცვლილებებს არასდროს განიცდის . შენს დატოვებულ კვალს ვერაფერი წაშლის . აწმყო იქცევა წარსულად და აწმყოს მიჰყავხარ მომავალთან, ისაა წამყვანი წერტილი , ცხოვრების მთავარი მომენტი ამიტომაც

როცა სულში შემოიჭრა თუთა (სრულად)

გარეთ ისეთი ქარი იყო გლეჯდა ყველაფერს. ქარის ზუზუნის ხმას ერთბაშად ერწყმოდა აფრიალებული სარეკლამო აბრების ხმაც და ამას იშვიათად გავლილი მანქანის ხმაურიც ემატებოდა. ადგილი ცხრაჯერ ვიცვალე და ათჯერ გადავბრუნდი საწოლში.

სასჯელი. (სრულად)

ულამაზესი წლები გაიარეს ერთად, მაგრამ ახლა ნაგვად ქცეული სამყარო ქვა და ლოდად დააწვა ფაქიზ გულ მკერდზე. შეეცადა, შეეცადა ყველაფერი დაევიწყებინა და დიდი იყო სურვილი სიკვდილის სპეტაკ ბილიკს ვახოსთან ერთად გაჰყოლოდა აქაც ხელი-ხელ ჩაკიდებული, მაგრამ ეს

იხტიბარს გაგიტეხ! (სრულად)

მთვარის შუქზე თითების მოძრაობას ვუწყობ საოცარ მელოდიას.თავიდან უხილავ კლავიშებს ვუწყობ ფეხს თვალებმინაბული,მხარზე კი საყვარელი ადამიანის სუნთქვა მელამუნება, ნაზი სიო ქრის და ვქსოვ უხილავი ძაფებით შვებას.მხრებს ვაყოლებ,კეკელიძე ხელებს მაშორებს.-

ჩემი სახლი (სრულად)

იდგა სახლის დანგრეულ კედლებთან და სული ნაწილებად ეშლებოდა. მწვანე თვალებში კაპილარები უწითლდებოდა,დაჭმულ ტუჩებს სუსხიანი ქარი საწამლავად ედებოდა და მთელ ორგანიზმს რეალობის აღქმას აკარგვინებდა. „დედა დამიჭირე,აქ ვარ!“ჩაესმოდა ბავშვის ხმა,რომელსაც

კატერინას წიწილები 5 (სრულად)

-შოკი მომცა კატერინა! ცხოვრებაში ორად-ორმა რამემ მომცა შოკი! -ანდრონიკემ ხელის თხოვნით და შენმა თავმა თანხმობით.- დავასრულე წინადადება და ჩამეცინა.

მე, შენ და დინამოს სტადიონი {სრულად}

იმ დღეს დინამოს სტადიონზე მესხმა ნაკაშიძეს მეორედ სთხოვა ხელი. იმ დღეს ქართული ფეხბურთის და მესხის ისტორია დაიწერა. -მე შენ და დინამოს სტადიონი. ყურთან დაუჩურჩულა კაცს. -ახლა უკვე ჩვენ და დინამოს სტადიონი. მუცელზე გადაატარა ნატიფი თითები და ჩაიხუტა.

ფსკერზე დალექილი იმედის სხივები (სრულად)

-სინამდვილეში იცი რა გრძნობაა? ის საჭმელი რაც მიყვარდა ისევ მიყვარს, მენატრება კიდეც ზოგჯერ გემოსაც კი წარმოვიდგენ, მაგრამ რომ შევხედავ უნებურად ტვინით კალორიების თვლას ვიწყებ და მეორე ხმა მეუბნება, რომ თუ გავსინჯავ დიდ დანაშაულს ჩავიდენ