დაბრუნება //4//(სრულად)

კლუბში მივიდნენ,კუთხესთან მგომ მოგიდასთან მოკალათდნენ და მოცეკვავე ხალხს დაუწყეს ყურება, ნიკოც მალე შეუერთდა მათ, ანდრია სასმლის მოსატანად წავიდა . 3 ჭიქაზე მეტი არ დაულევია მალე ადგა და სახლში წასვლა დააპირა მოულოდნელად მათე რო დაინახე

ხიზანი (სრულად)

კოპიტის გამხმარი შეშის ფარდულში ქურდულად შეპარულმა ხიზანმა დროულად დამლანდა გაშმაგებული და საკუთარი ეზოდან მომიპარა.. ვერცერთი სიტყვა მიჯრით ვერ ახსნიდა გრძნობას,მისი ხილვისას რომ ჩამომესხა მთლიან კანზე..

" ორმო " ( სრულად)

- პატრონი არა ჰყავს ჩვენს სოფელსა,არა!- დანანებით გაიქნია თავი ელიამ და უზარმაზარ ორმოს ჩახედა,რომელიც გზის პირიდან რამოდენიმე მეტრში იყო. არავინ იცის,როდის ჩავარდა ის ადგილი ..

საზღაური (სრულად)

- ამაყად ყელმოღერებული მიუყვებოდა ქუჩას ევა და თან ქალთა შურიანი მზერა და მამაკაცთა გულიდან ამოხეთქილი და უნებურად ტუჩებს წამოცდენილი ოხვრა მიჰქონდა...

"ვეფხვისფერთვალება" (სრულად)

შემთხვევით შევხვდი. აუარება ხალხში მაინც და მაინც ჩემზე შეაჩერა ვეფხვისფერი თვალები, მიზანში ამომიღო და ჩემსკენ წამოვიდა.შევცბი..

ხელი არ გამიშვა [სრულად]

1.05.2021- ეს არის დრო ,როდესაც კირასა და დუდას ისტორიის წერა დავიწყე. თითქმის წერთი წელი გამიგრძელდა აზრების დალაგების პროცესი, სიტყვების პოვნისა და იდეების განხორციელებისთვის საჭირო ემოციების სწორად შესაფუთად ბევრი ვეცადე. საკუთარ თავს ვებრძოდი,

წერილები ფოსტაში (სრულად)

იმ დილით, როცა სააბაზანოდან გამოსულმა მხრებზე ხალათი მოვისხი და ფინჯანი ჩაის დასალევად სამზარეულოში გავედი, კარზე დააკაკუნეს. ხანშიშესულმა ფოსტალიონმა წერილი გადმომცა, უცნაურად ამათვალიერა და ქუდის მოხდით დამემშვიდობა.

სელებრითის კაპრიზები (სრულად)

-შენნაირები ბოდიშს არ იხდიან -რას ნიშნავს ჩემნაირები? ანუ მე როგორი ვარ? -ამაყი, ამპარტავანი, ნარცისი, გამოუსწორებელი ეგოისტი -თან საუბრობდა, თან ყოველი უარყოფითი თვისების ხსენებისას, თითო თითს წევდა მაღლა -რა ვქვნა, კიდევ გავაგრძელო?

მარტივი ბედნიერება (სრულად)

- სწრაფი ნაბიჯით გავუყევი ტროტუარს, ნამდვილად არ ვაპირებდი ვიღაც პოტენციურ, მანიაკს, მკვლელს ან მოძალადეს მხოლოდ იმიტომ ჩავჯდომოდი მანქანაში რომ სულისშემკვრელად ლამაზი თითები ჰქონდა...

Amor Fati ( 1 ნაწილი სრულად)

დრო ხომ საოცარი რამაა, უკან მოუხედავად გარბის ვერ ვეწევით. მასთან ერთად კი ვკარგავთ საყვარელ ადამიანებს, კადრებათ ვიღდგენთ მათ გამოსახულებას, ვიბიწყებთ მათ სურნელს, ხმას…მხოლოდ მოგონებები გვრჩება, ზოგი ტკბილი, ზოგიც კი მწარე…