მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეექვსე თავი)

არ მინდოდა ალექსანდრეს ნახვა სანამ გოგონებს ყველაფერს არ მოვუყვებოდი. ეს კი საღამომდე უნდა მომეგვარებინა. -ლანა და ლიზა წამოდით რა.... -გოგონების ოთახში აყვანა დავაპირე მაგრამ დაჩიმ არ მაცადა.

შენ უკვდავი ხარ ენდიმიონ

ენდიმიონ...შენ უკვდავი ხარ და ცაში გძინავს. ჰო ენდიმიონ,სელენე ვარ მე,როგორც მთვარე. გთხოვ სილამაზევ გაიღვიძე ძალიან მცივა, რა უაზროა ჩემი თხოვნა...არ ახელ თვალებს. და შვილთა'შვილო ღვთაებათა, შეგიპყრო ძილმა, როს მაგ დახუჭულ წამწამებსაც ღმერთები

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეხუთე თავი)

საღამოს თბილისში ვბრუნდებოდით, ამიტომ ცოტა გასეირნება გადავწყვიტე, ისევ იმ ქუჩას მივადექი სადაც გუშინ ღამე ვიყავით. გამახსენდა მისი სიტყვები"ვინ ვარ შენთვის? " -არავინ, არავინ მარიამ ის შენთვის არავინააა, მხოლოდ

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (დ ა ს ა ს რ უ ლ ი)

ერთი თვის შემდეგ...ეს ბოლო კვირეებია ალექსანდრე რაღაც ცუდ ხასიათზეა, რამდენჯერაც ვკითხე იმდენჯერ არ მიპასუხა, რაღაცას მიმალავს რაც ძალიან მაშინებს, თანაც ამ ბოლო დროს ხშირად მეკითხება ვიცი თუ არა,

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მეოთხე თავი)

გონს საავადმყოფოში მოვედი. ოთახს თვალი მოვავლე. არავინ იყო თუმცა მალევე ალექსანდრე და ლიზა შემოვიდნენ.-მარიამ გამოფხიზლდი? როგორ ხარ ჩემო გოგო-მკითხა ლიზამ.-კარგად მაგრამ რა მომივიდა?

მხოლოდ ჩემი ხარ! (მესამე თავი)

როგორ მიშლის ნერვებს მისი არსებობაც კი მაღიზიანებს. -მაგრამ ის შენი უფროსია საყვარელო. -მითხრა ლიზამ. -მადლობა შეხსენებისთვის. მასთან მუშაობა კი არა ერთი ჰაერის სუნთქვაც არ მინდა.

მხოლოდ ჩემი ხარ! (თავი მეორე)

-შენ? -ხო მე, რა იყო პირვლად მხედავ? -უბრალოდ არ მეგონა ის უჟმური თუ შენ იქნებოდი... -ბოლო სიტყვები ჩუმად ჩავილაპარაკე-კარგი მე გავალ -მარიამ! -გისმენთ!

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი 12)

როდესაც კაბინეტში შევედი და მარწყვი მომინდა აი მანდ მივხვდი, რომ ალექსანდრეს მაგარი დაერხა მთელი ცხრა თვე.... ისე ძალიან მომინდა, რომ მის გარეშე ნამდვილად ვერ გავძლებდი... ცოტახანი ვითმენდი, ვითმნდი მაგრამ ბოლოს ვეღარ მოვითმინე და კაბინეტში

მხოლოდ ჩემი ხარ!

ცხოვრებაში ოცნება ყველას ჰქონია, მათ შორის მეც. ბავშვობაში ყოველ ღამე, ძილისწინ ხშირად მიოცნებია სიყვარულზე, რომელიც არასდროს არცერთ სასიყვარულო ისტორიას არ ემსგავსება, ის იქნება გიჟური და სასიამოვნო. რატომ? ეს ცნობისმოყვარეებს ეცოდინებათ.

გიჟი ხარ და მეც გამაგიჟე... (თავი 11)

საშინელი წამლების სუნი მაღვიძებს, თვალებს ვახელ ჭერს ვუყურებ და როგორც კი ვიაზრებ თუ სად ვარ ალექსანდრეც ეგრევე ჩნდება ჩემთან... -ანასტასია, როგორც იქნა არ მჯერა როგორ შემაშინე... ძალიან შემაშინე... კარგად ხარ კიდევ კარგი კარგად ხარ....- ამა და ამ