ვანგასი ვინ ხარ? 'სრულად'

- ისე მთავარია მანდ " მას წაიხარეთ" თემა არ იყოს თორე მაიკის გახდას რა უჭირს დააყოლა და წასასვლელად მოემზადა, ამაზე რეალურად გავოგნდი და წამით ვერ ჩავწვდი კიდეც - და ხო ჩემი მაიკა შენ უფრო გიხდება

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მეხუთე)

ოთახიდან საღამომდე არ გამოვსულვარ, ანდროსაც არ შეუწუხებია თავი, ოთახში შემოსვლებით. გარეთ უკვე ბნელოდა. ქუჩებს ლამპიონის შუქი ანათებდა. უცნაური საღამო იყო. ამდენი ხნის, შემდეგ პირველად ვიყავი ანდროსთან სახლში, მის საძინებელში. პირველად ვიყავით ასე

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც ( თავი მეოთხე)

- ნუღელავ ადამიანობა გამოვიჩინე და სავადმყფოში თავად წავიყვანე. -ბევრი სიჩუმის შემდეგ, დაარღვია ჩვენ შორის გაურკვევლობა. გამეცინა. სიმწრის სიცილით გამეცინა. - ადამიანობა? რომელ ადამიანობაზე მელაპარაკები კოჩქიანო!- ცინიზმს არ ვეშვებოდი. -

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მესამე)

ზღვის სუნმა და ცხელმა ჰავამ მატარებლის ფანჯრებშიც შემოაღწია ან უბრალოდ მე ვგრძნობდი ასე. რომ გავიღვიძე, უკვე ურეკში ვიყავით და ფანჯრიდან ულამაზესი ხედი მიმზერდა. ტელეფონში უამრავი, გამოტოვებული ზარი მქონდა ალექსანდრესგან. არ მინდოდა პასუხის გაცემა

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი მეორე)

ემოციურად დაღლილმა,ზლაზვნით ავიარე კიბეები და სახში შევედი. ჯერ კიდევ მომხდარზე ვფიქრობდი. ვცდილობდი ანდროზე ფიქრი თავიდან ამერიდებინა, მაგრამ საკუთარი გონება ამის ნებას არ მაძლევდა. თითქოს ჩემს შინაგან მეს არ უნდოდა მისი დავიწყება და ასე ვებრძოდით

პირველიც შენ ხარ და უკანასკნელიც (თავი პირველი)

მაშინ მეორე კლასში ვიყავი, ანდრო რომ გავიცანი. მოდაში შემოსულ რეზინის ყელსაბამებს მჩუქნიდა და ყოველი გაკვეთილის ბოლოს დამალობანას მეთამაშებოდა. ანდრო ჩემი პარალელური კლასელი იყო. მერე მეგობრობაც გაგვეწელა.ჩენს ურთიერთობას მეგობრობას ვერასდროს

შენ ხარ აისი დასასრული

-სამუდამოდ-დინჯად დავუქნიე თავი და მის მაგეებს დავწვდი.ჩვენი ისტორია ჯერ კიდევ არ დასრულებულა, ვაპირებთ კიდევ ბევრი ბედნიერი მოგონებები შევქმნათ და გავაკეთოდ ის, რაც წლების წინ უნდა გაგვეკეთებინა. მელანო ხშირად მოდის

მზე ხარ შენ...

პირველი დღე და შენ ხარ მზე მზე რომელიც მწვავს და მაბედნიერებს

შენ ხარ აისი XIV თავი

ღვინის სავსე ჭიქით ხელში ვიდექი და ვუყურებდი შვიდად მომზერილ დათას, რომელიც საერთოდ არ ჩქარობდა და თითოეული წამით ტკბებოდა. სახლის ინტერიერს აკვირდებოდა, კმაყოფილებით თავს დააქნევდა და ღვინოს მოსვამდა. როდესაც მობეზრდა სიარული სახლის უკანა მხარეს

შენ ხარ აისი XIII თავი

-მყავს ადამიანი,რომელიც მაღმერთებს,ჩემზე ზრუნავს და ვუყვარხარ ისეთი, როგორიც ვარ. -ბავშვები? -დღეისათვის ჩემი ცხოვრება იდეალურია. ეგ შეკითხვა რამდენიმე წელში დამისვით და შემდეგ გაგცემთ პასხუხს.-დიპლომატიური ღიმილით დავასაჩუქრე და ფეხზე წამოლვდექი.