სუფთა გოგონას ოთახი

ზაფხულია. მეც ვდგავარ ფანჯრის წინ..ხელში სიგარეტით. ოთახში - მაგიდაზე ყავის ჭიქა,ცარიელი. მეზობლის გოგონას სუფთა ,,პიწკინა" ოთახში. ის ზის ერთ-ერთ სკამზე და მიყურებს, მაკვირდება და ცდილობს ამოიცნოს,რატომ ვარ ასეთი სევდიანი.

რუხი და ვარდისფერი

უიმედობით და ბრაზით სავსემ გადავრაზე ყველა კარი და აპათიის ზღვაში გადავეშვი. არაფერს და არავის ველი. ზამთრის ამ ცივ და უფერულ დღეს, ალბათ მალე სხვა ცივი და უფერული დღეების ჯაჭვს რომ შეუერთდება და აღარასდროს გამახსენდება, მე შენ გაგიცანი.

ცხოვრება იმედგაცრუების გარეშე

რამოდენიმე დღეა რაც უაზროდ ვფიქრობ ჩემს ქმედებებზე და წარმოვიდგინე თუ რა იქნებოდა, რომ ადამიანებს საკუთარი ქმედებების დაფასება შეგვეძლოს. ხშირად მესმის სიტყვები- ადამიანი როცა საკუთარი თავით უკმაყოფილოა ეს კარგია, რადგან საკუთარი თავით უკმაყოფილება

რას ხედავ ტბაში ?! ( ნაწყვეტი )

ამ ქალსაც ასე დაემართა, ესეიგი, რაღაც ზოგადი მონაზონიდან, ჩემთვის სრულიად კონკრეტულ მონაზონად იქცა და ჩემს წინ წარდგა თავისი თეთრი სახით. ზუსტად ჩემს თვალწინ. მგონი მონაზონი ასე ახლოს, არც არასოდეს მენახა, ის კი

არის ხოლმე...

არის ხოლმე , სიცარიელე შემოგიძვრება სულში და ისე გიყინავს მთელს შიგნეულს, სიცივისაგან გამოწვეული ტკივილი , სულიდან სხეულში გაიჟღინთება და ვეღარ შველი... საკუთარ თავში, ფიქრებში, ემოციებსა და გრძნობებში იკარგები...მერე დგახარ

დიაგნოზი დედა

-სანდრო, ცოტა სწრაფად გთხოვ, ძალიან მტკივა!-აღელვებულმა ჩაილაპარაკა ნინომ და ოფლით დაცვარული შუბლი შეკრა მორიგი ტკივილის წამოვლის შემდეგ.

გადაკვეთა კლასელთან

ამ ლილიებს გიგზავნი 02:39 წუთზე ,რადგან იმედი მაქვს ისევ გიყვარს და კიდევ იმიტომ რომ ლულე და ლულუ უკვე გყავთ....

წერილი მამას

დილით როცა მზეს ჯერ კიდევ არ ქონდა დასრულებული დედამიწის ირგვლივ სიარული და გარდამავალი პერიოდი იყო ღამესა და დილას შორის, გამეღვიძა უცნაური შფოთვით. მაღვიძარა 07:30 სთზე იყო დაყენებული და წესთ გამოფხიზლება უნდა გამჭირვებოდა.

ბრძენის ბოლო სამოსი

ზუსტად მაშინ,როცა ხეს,ის ბოლო, დამჭკნარი, ყვითელი ფოთოლი ჩამოუვარდა,ძალიან დამწუხრდა.

ჩუმი ბრძოლა

ცხოვრებას ღამე ვიწყებ, მაშინ, როცა ყველა იძინებს, მაშინ, როცა მარტო ვრჩები ჩემს ფიქრებთან ერთად და კალმითა და ფურცლით შეიარაღებული ვებრძვი მათ. ჩემს დარდს, წუხილს მელანს ვატან, უცოდველ ფურცელზე ვიყრი ჯავრს.