აბსტრაქცია

ძილში,არა უფრო აგონიაში ჩავარდნილი რომ ვიყავი ფიქრები თავისიც დაცურავდნენ ჩემს ტვინში.ერთერთი კადრით წარსულში გადავრდნა,და იქიდან დანახული მომავალი იყო ასახული.მე მგონია რომ ავად ვარ

ბედნიერი შემოდგომა

- შეგიძლია მომიყვე ყველაფერი? -ყველაფერი დიდი ხნის წინ დაიწყო. ჩვენი დრო გაწერილია, არა მგონია მეყოს დრო ყველაფრის მოსაყოლად. -კარგი მაშ კითხვებზე მიპასუხე, მაგრამ უნდა შემპირდე. ყველა კითხვაზე ამომწურავ

ორი გზა და ერთი კარი

ოზონი - მომწამლავი, თუ ბედნიერების მომტანი ? - გიჩნდება კითხვა, მაგრამ უაზრო; შენთვის ხომ ბედნიერების მხოლოდ ერთი კარიღა დარჩენილა ღია - კარი დასასრულისა, იმ დასასრულისა, რომელიც საბოლოო ბედნიერებას მოგიტანს, ბედნიერებას, რომელიც ცხოვრებამ არ

წაგებული გრძნობები

ვნანობ, საშინლად ვნანობ დროს, რომელიც ფუჭად დავკარგე შენთან ომში, ნეტა შეგეძლოს კიდევ ერთხელ გაღიმება ჩემთვის, დაე თუნდაც იყოს ფარსი და სიზმარი, მთავარია მე ვიგრძნო, რომ ვიღაცას ვჭირდები, არსებობს სამყაროში ადამიანი რომელიც ჩემზე ფიქრობს და ისე

და შენ რა გგონია?

ჩვენს დღევანდელობას სახელი არ აქვს. ვნელდებით და გვგონია რომ საათის ისარიც მოიკოჭლებს. ჭეშმარიტი სიხარული ჟრუანტელივით მოულოდნელი გვექცა. თავისუფლების სიყვარულს არ ვესალმებით უაზრო ფიქრებს კი იმის უფლებას ვაძლევთ წყვდიადში მოგვაქციოს.

ჰარმონიულად ქაოსური

ხედავს ადამიანი ,ზოგს უბრალოდ დანახვისთვის საჭირო ძალა არ აქვს, მაგრამ ყველაზე უბედური ის არის ვისაც დანახვა არ სურს. ოცნებასა და საკუთარი თავის დაბრმავებას შორის დიდი სხვაობაა. თვალებზე ბინდგადაკრული ცხოვრებას ვერ შეძლებ, უბრალოდ არ დაგინდობს

მე

ზოგჯერ უბრალოდ ზიხარ და ფიქრობ, ფიქრობ საკუთარ ცხოვრებაზე, გავლილ გზაზე, იმაზე რა შეიძლებოდა ყოფილიყო და რა მოხდა. საკუთარ ოცნებებზე და რეალობაში დაკარგულ პატარა გოგოზე რომელიც წლების წინ ასეთი უდარდელი გეჩვენებოდა.

ის შემოდგომა მიყვარს,შენ რომ არსებობდი

ყოველი სეზონის ახალი თვე, ახალი შესაძლებლობების დასაწყისია. შემოდგომის წვიმიანი ამინდი,რომელიც ძვალ-რბილში ატანს იმ ახალი სეზონის შემობრძანებას გვამცნობს,რომელსაც ''შემოდგომის'' სახელით ვიცნობთ.დღე თანდათან იკლებს და უკუნითში უჩინარდება,ირგვლივ ცაზე

მერე არ მკითხოთ

ღმერთს გეფიცები მხოლოდ იმას ვითხოვ რომ ეს ყველაფერი დამთავრდეს. მერე არ შემომჩივლოთ რუსუდან ეს რატომ გააკეთეო? რატომ? რატოომ?

ბრძენია ბუნება!

"იცით როგორ ირჩევენ დედალი არწივები მეწყვილეს? რა თქმა უნდა არც მე ვიცოდი, ერთ დღეს ჩემმა უსაყვარლესმა ბებომ მომიყვა, მაშინ ვერ ვხვდებოდი რა აზრი იდო ამ მონათხრობში. ახლა ბევრ რამეზე დამაფიქრა და გადავწყვიტე ტქვენთვისაც გამეზიარებინა.. - როცა