აუყვავებელი სული

ზოგჯერაც კი მგონია,რომ ჩემშია ის ყველა თვისება თავმოყრილი რასაც შეცდომა ჰქვია და მე არ ვარ,ამ ცხოვრებისთვის შესაფერისი...ზედმეტი ვარ,დიახ ზედმეტად მიმაჩნია თავი... მძიმე ტვირთი ვარ ამაოების,მე არ უნდა ვარსებობდე მიწის ზემოთ...მოხდა შეცდომა,ის 

ერთი' ფერია

,,იმედისაგან და ოცნებისაგან გაძარცული დღეები მიეწყო ერთმანეთს... მინდა მოგწერო, თუმცა ვერ გწერ. არ ვიცი რა დარჩა სათქმელი ჩვენს შორის. თითები მეწვის ისე მინდა უბრალოდ მოგწერო, რომ რაც შენ წახვედი ყოველი დღე იქცა ერთ' ფერად...

დედა

ძლიერი წვიმის ხმამ გამომაღვიძა და კუთხეში მდგარ სიკვდილს თვალი თვალში გავუყარე. -მოხვედი?-ვითომდა ამოვილაპარაკე და საბნის კიდე გავასწორე, რომ არ შემომძვრალიყო ჩემთან, გასათბობად.

კოსმოსივრცე

- მე ოლი ვარ. - ხელი გავუწოდე. - გამიცანი. სასწაული პლანეტიდან ვარ - სული ვარსკვლავი. არ შეგეშინდეს. მე მხატვარი ვარ. ოთახში კოსმოსი მაქვს. დიდი სარკე, რომელიც ჩემს ლურჯ სფეროებს ირეკლავს, ზღვაა. დამიჯერე, ყველაფერს აქვს სული, იმ თვალებსაც კედლებზე

მწარე შოკოლადი

მე მათი ერთიანობა მჭირდება, ერთსული რაზმი მჭირდება, მყისვე, დაუყონებლივ უნდა აღვადგინო ჯაჭვი. არ ვიცი როგორ ვახერხებ, სიცოცხლის ბოლო ნათებასაც დაეკარგა ძალა და მბჟუტავი გახდა - ყველა წრესთან ქსელი გავუშვი და რაც ძალა და ღონე მაქვს ერთ წერტილში

ძილბურანში მყოფი არსება

წვიმა ირგვლივ ყველასა და ყველაფერს ასველებს, მეორე მხრივ კი აფხიზლებს როგორც ძილბურანში გახვეულ ბუნებას,ისევე გაზარმაცებულ ადამიანს რომელიც დეპრესიაშია ჩავარდნილი.არ სურს გამოფხიზლება ვერა და ვერაფერი აძლევს სიცოცოცხლის ხალისს.ამ დროს კი ზეცა რთავს

28 ნოემბერი

... და მე მოვკვდი, 28 ნოემბერს. ოცი წლის ასაკში პირველად მეცვა ასე მდიდრულად და ლამაზად. მართლა კარგად გამოვიყურებოდი, ზუსტად ისეთი შარვალი, ფეხსაცმელი, პიჯაკი და პერანგი მეცვა როგორიც მომწონდა (ამბობდნენ უყვარდაო).

კონტრასტული სამყარო

წარსული? ჩამეკითხა ჩემ წინ მჯდომი -უფრო შავ-თეთრი ფერადი ფრაგმენტებით. -ცუდად გახსოვს? აქეთ-იქით ირწეოდა, როგორც ძველი აკვანი. -არ მახსოვს. მხრები ავიჩეჩე. -დედა? -ყოველთვის ჭაღარა.

30 ვერცხლი

-საღამო მშვიდობის,ლუციფერო. ალბათ,ღამე ეშმაკებთან მზის ცეცხლში იწვის. -საღამო მშვიდობის,იუდავ, 30 ვერცხლის სიცოცხლე ამიწონე, თორემ,ამ ჯოჯოხეთში მთვარეც კი, მზის გარეშე ანათებს.

ნაცრისფერი სეზონი

წვიმაში შემოსილი,ნაცრისფერი გრძელი,ყვავილებით მორთული შემოსილი კაბით თავს იწონებს გაზაფხულის შუათანა შვილობილი აპრილი.რამდენი რამის მომცემი სიტყვა და რამხელა შინაარსის მქონეა მაგრამ თვალის ერთი შეხედვით ეს მხოლოდ მირაჟია.