სიყვარული ბორბლებზე

დღეს საეჭვოდ კარგ განწყობაზე ვიყავი,ალბათ იმიტომ,რომ მასთან შესახვედრად მივდიოდი.გაზაფხულის მეორე დღე იყო,გარეთ ჯერ კიდევ ციოდა. უკვე თავისი ავტომობილით მელოდებოდა სახლის კარებთან. ტრადიციულად წინ დავჯექი,სანამ უსაფრთხოების

ზღვის ნაპირას

ღამეები უსაშველოდ გაიწელა, ვარსკვლავებიც კი აღარ მოჩანს გაღმა ცაზე, მხოლოდ შავ ღრუბლებში ჩამალულ მთვარეს გავცქერი და ველი როდის გათავისუფლდება სიბნელისგან, როდის გამთლიანდება და როდის გაარჩევს უამრავი ბრმა ადამიანი ჩემი სახის ყოველ

ის, რისიც ყველას გვეშინია…

…მიყვარს წარსულის ლანდებთან ერთად ხეტიალი განვლილ გზაზე… მივყვები ქუჩებს და ღიმილით ვეგებები ხან ერთს, ხან მეორეს, ხან მესამეს…და ასე, დაუსრულებლად!… თურმე რამდენი ადამიანის გზა გადის ჩემი ცხოვრების გზაზე… რამდენი

კარზე კაკუნია - გრძნობა

თითქოს ფიქრობ,რომ არასდროს არავინ მოგეწონება. ვერავინ შეძლებს შენს გაოცებას. ვერასდროს იგრძნობ იმ სულისშემძვრელ გრძნობას და სამუდამოდ ამოგხდება სული შენს ერთფეროვან, უღიმღამო ცხოვრებაში. და აი უცებ კარზე კაკუნია. "ვინ არის?" მობეზრებულად კითხულობ და

ფიქრები..ფიქრები..

ამ დონემდე ანუ უმოქმედობის და მხოლოდ ფიქრის დონემდე. ხანდახან ვფიქრობ რა მოხდებოდა მე,,რომ არა. ხშირად მქონია ,,გამოვლები’’ როდესაც ვეკითხებოდი ბიჭს,რომელსაც მოვწონვარ,მე რომ არა? ეგოიზმი იყო?ალბათ. მაგრამ მინდოდა მომესმინა,შენ რომ არა მე არ

არა რასიზმს

უსამართლობა...საერთოდ არ ვნანო რომ შაკანიანი ვარ,სახლა მხოლოდ ჩემს თავზე,განათლებაზე ვიფიქრებ სხვა არაფერზე.არ მივაქცევ მათ ყურადღებას,რაც უნდათ ის გააკეთონ და ის თქვან მე,ვიცი რომ მართალი ვარ ,ჩემი თავის მჯერა.მჯერა ,რომ ამ დაბრკოლებებს

ჰო მართლა მიყვარხარ...

მაგვიანდება! ჯანდაბა ისევ მაგვიანდება! მივრბივარ, მაგრამ არ ვიცი სად.... გთხოვ ნუ დამცინებ!თავი წერტილი მგონია... გიგრძვნია ოდესმე ასეთი რაღაც?... ახლა კი თვალები დახუჭე...ხო, ლამაზი ხარ! გულუბრყვილოც.... ნუ გეტკინება ის რაც დაიმსახურე...

ანგელოზის დღიური

დილაა, მზიანი დილა ისეთი სითბოა და თან სინათლე , რომ ზამთრის სუსხიც კი გადაფარა , დაგვავიწყა ის მოწითალო გაყინული ცხვირი , ხელთათმანებში შეხვეული ხელები და ის წვიმიანი ამინდდეიც კი.

ალა

ქერათმიანი,ცისფერთვალება გოგონა სახელად ალას ისტორიაა მოთხრობილი.გოგონას ცხოვრება სევდიანი,მოწყენილი,ნაღვლიანი და რთულია. მას არცერთი ბედნიერი,ლამაზი და ფერადი დღე არ ჰქონია მხოლოდ შავ-თეთრ სამყაროში ცხოვრობდა სადაც

ერთი სიყვარულის ისტორია (ნამდვილი ამბავი)

90-იანი წლები იდგა. ერთი სიმპათიური გოგონა ღრმა ტაიგიდან ვლადივოსტოკში მიემგზავრებოდა. ის ამაოდ ცდილობდა ტრანსციმბირულ მატარებელში ასვლას. გამცილებელმა აუხსნა, რომ თავისუფალი ადგილი საერთოდ არ ჰქონდათ. იყო მხოლოდ ერთადერთი ადგილი ორადგილიან კუპეში,