ადევნება (მე-4 თავი)

როცა ძილბურანში ხარ გადასული, თან გაღვიძება გსურს, თან კი ძილის სასიამოვნო პროცესს ვერ ართმევ თავს, სწორედ მაშინ ფართხალებს გული ყველაზე მეტად, რადგან ალბათ მაშინ ვიხილავთ ხოლმე სიზმარში მონატრებულს...

ადევნება( მე-3 თავი)

ნაწარმოები თბილისის ქუჩებში სრულიად შემთხვევით შეხვედრილ ქართველი გოგონასა და იდუმალებით მოცული, მდიდარი ბიზნესმენის ამბავს გვიამბობს.

მე ძლიერი ვარ

ყველანაირი გამოკვლევის შემდეგ დადგინდა, რომ ავად ვიყავი. როდესაც ეს ექიმმა მითხრა პირველი 10 წუთი შოკში ვიყავი, გაოგნებული დავრჩი, ვერ დავიჯერე რომ ეს ჩემს თავს ხდებოდა. ძალიან რთული მომენტი იყო.

მე შენ მიყვარხარ(დეას)

მე შენ მიყვარხარ ისე ძალიან, როგორც არავინ არსად, არასდროს და მე მინდა რომ ჩვენმა გრძნობებმა ეს სიყვარული კვლავაც განავრცოს. მე შენ მიყვარხარ ისე ძალიან, რომ უშენობას ვერ მიცვლის ქარი და იცოდე, რომ ჩემო ცხოვრებავ, მე უშენოდ ვარ უსულოდ მკვდარი. მე

მე შენი მჯერა...!!!

ვიხსენებ იმ დროს როდესაც ჩემს თვალებში წყვდიადი იყო ჩაგუბებული და ჩემს გონებაში დანთებული კოცონის გარშემო დემონები ცეკვავდნენ ( მაშინ ხატ-დაკარგული, გზა აბნეული, სრულიად მარტო დავატარებდი სიცარიელეს ) სწორეს მაშინ მოხდა ეს სასწაული ჩემს ცხოვრებაში.

ყოვლისშემძლე გოგონები (მე-8 თავი,გასეირნება ჯოჯოხეთში)

-ალბათ შენი ფოტო არ იყო წიგნებში- გაიკრიჭა გოგონა და მამაკაცის სახეზე სწრაფად დასერიოზულდა- ეს შენი ნამდვილი სახე არაა, ხომ? - ეს ჩემი ერთ-ერთი კოსტიუმია დედამიწისთვის- ბილი წელში გაიმართა და ხელები ფართოდ გაშალა, თითქოს შეფასებას ელოდებაო.

მე შენ და გოგია (ნაწილი პირველი)

ერთ განცდაში ვიყავი, ლიბანის ქუჩაზე ავლილ მანქანებს შორის, შკოდა არ აღმოჩენილიყო. მე სკაფანდრი თუ რაღაც ჯანდაბა მეფარა - ხო და ვითომ არაფერი მესმოდა. თუ შემაწუხებდნენ, ჩემი ინსტიქტური რეაქცია გაზი იქნებოდა.

მე ჩემთვის, შენ — შენთვის.

უღრუბლო ცაზე მეხის გავარდნასავით იყო შენი ჩემს ცხოვრებაში გამოჩენა. კითხვაზე, თუ რა ვიყავი შენამდე და რა ვარ ახლა პასუხი უმარტივესია. შენამდე მე მხიარული, სიცოცხლით სავსე და კეთილი ვიყავი, შენს შემდეგ — უგულო, ცივი და ჩაკეტილი.

მე შენამდე ( დასასრული )

დღეს 2019 წლის 14 სექტემბერია.და მე ამ ისტორიის წერა დავიწყე.***ნიკას სიტყვებმა,რომელიც ერთდროულად დიდი სიყვარულით და ჩემდამი დიდი ზიზღით იყო სავსე.მიმახვედრა,რომ ამ ცხოვრებაში ჩემი ადგილი არიყო.რადგან ჩემი არსებობით

მე შენამდე (ნაწილი მეთორმეტე)

იმ ღამით თვალი არ მომიხუჭავს.უბრალოდ ვიწექი და ღრმად ვსუნთქავდი.გონება რამოდენიმე საათით გავთიშე და ყველაფერზე ფიქრი შევწყვიტე.უკვე ვიცოდი გიორგისთვის რა უნდა მეთქვა.ახლა მთავარი ის იყო,რა პასუხს მივიღებდი მისგან.