მე შენ და ცხოვრება (თავი 17)

კომპიუტერიდან ავდექი, მეორე კარი შევაღე,ჩემი ტყავის ტანსაცმელი ჩავიცვი,თავზე ჩაფხუტი ჩამოვიცვი, მოტიციკლი დავქოქე და წავედი იმ მისამართზე ,რომელიც მათეუსმა მომწერა.მცხეთაში იყო უზარმაზარი, სამ სართულიანი სახლი.სიგნალიზაცია გამოვრთე და სახლში

მე'შემო'დგომები

ჭადრების დერეფანს მარტო შევუყევი, ჩვენი მეოთხე შემოდგომა ჩვენ გარეშე იდგა. . . ამჯერად მე დავაბიჯებდი გორად დაყრილ ფოთლებში. მისი თვალებივით ჭრელ შემოდგომას ისევ არ ჰქონდა აზრი.

მე შენ და ცხოვრება (თავი 16)

ჩემო სიყვარულო,ჩემო ცხოვრების აზრო,როგორ დამეტანჯე ჩემო ანგელოზო,რომ იცოდე როგორ მიყვარხარ,რომ იცოდე რა ჯოჯოხეთი იყო შენს გარეშე ჩემი ცხოვრება,ალბათ არ შემიძულებდი.

მე

დაღლილი სამსახურიდან სახლში დავბრუნდი...სხეული ენერგიის დეფიციტს არ განიცდის,მაგრამ გონება გადაღლილია.არ არის მარტივი მთელი დღის მანძილზე ათასი წარმომავლობისა თუ აზროვნების ადამიანს ესაუბრო და მათგან ყველა დადებითი განწყობით გაუშვა უკან...

მე შენს თვალებში

მე შენს თვალებში, სულთქმავ ჩემო, დავანთებ სანთელს, და შენს ღიმილში სამადლობელ აღვავლენ ლოცვას, ჩემო მზისფერო ქალავ, ჩემს სულს რომ აფენ ნათელს, საღვთო ბილიკზე მომაბრუნე, შემომხვდი როცა..

"მე მაინც ქალი"

დილა გათენდა...ღამეა უკვე, კვლავ შევეხიზნე სიბნელეს ასე, ჩემი გონება ფიქრებით სავსე, გადაიქანცა...გაუძლებს ამდენს?...

მე და შენ

მე ქალაქში ტროტუარებს მივსდევ შენ სოფელში ბილიკებზე ხარობ. მე ჰაერი ჭუჭყიანი მჭირდეს შენ შემწვარი სიმინდების ტარო

მე ჩემი თავი ვიყავი (+18)

მე ჩემი თავი ვიყავი. მე ჩემი თავი დავკარგე, ღმერთმა ჩვილი ბავშვივით სანაგვეზე მომისროლა. ცუდი მოსასმენია არა ? ასეა, მე უმეგობროდ ვიზრდებოდი, იმიტომ კი არა რომ მე არ ვმეგობრობდი ვინმესთან

ისე , როგორც მე მინდა (დასასრული)

- პირველ ღამესაც კი არ ყოფილხარ ასე დაძაბული ? ახლა რა ხდება ? მშვიდად ეკითხებოდა მამაკაცი - მინდა რომ თავი დავიცვათ ... მოულოდნელი იყო ანას განცხადება... - ვერ მივხვდი... - მინდა რომ თავი დავიცვათ

მე შენ და ცხოვრება თავი 15

წერილის კითხვა დავამთავრე და დამეფიცება, რომ იქ იჯდა თავის საყვარელ სავარძელში და ბედნიერი მიღიმოდა...