როგორ დავქორწინდი რობორტზე! (პირველი თავი)

საცხოვრებელი სახლის ხუთი სართული ფეხით ავიარე,კრემისფრად შეღებილ რკინის კარებზე რიტმულად,სამჯერ დავაკაკუნე და დაველოდე ნაცნობი სილუეტის გამოჩენას. –როგორც იქნა ელენე,აქამდე სად ხარ?ცივი ყავაო რომ მეუბნებოდი,ამ სიცხეში უკვე მომზადებული

პირველი სიყვარული

ზოგჯერ ტირილი უხდებათ თვალებს, როცა იხსენებ ბედნიერ წამებს, პირველ სიყვარულს ვერავინ შეცვლის, გავა დრო... შეხვდები სრულიად შეცვლილს.

ოცნებისკენ მიმავალი (თავი პირველი)

ამ მოთხრობას ოცნებისკენ მიმავალი იმიტომ დავარქვი რომ მინდა რომ ადამიანს რა ოცნებაც გააჩნია იმისკენ ისწრაფვოს და მუდმივად იყოს იმის ცოდნა რომ ოცნებისკენ სწრაფვა ყოველთვისააა შესაძლებელი, მთავარია გადადგა ნაბიჯები და მიაღწიო მიზანს. შეგეშალა და

პროტაგონისტი (პირველი ნაწილი)

„იცით თუ არა, რომ ტელევიზორების, მონიტორების და ეკრანების უმეტესობაზე, მხოლოდ და მხოლოდ სამი ფერია გამოყენებული?“ მერე პაუზა ჰქონდა უხილავი აუდიტორიის გაოცებისათვის განკუთვნილი და აგრძელებდა: „დიახ! არ მოგესმათ. მხოლოდ და მხოლოდ სამი. გაინტერესებთ

ნანგრევებში პირველი

-ახლა ის მმითხარი, შინაგანი სამყარო რას ნიშნავს შენთვის? -ყველაფერს, რაც ადამიანის თავში და გულში ხდება. მინდოდა, გამეღიმა, ისე სასიამოვნოდ ჩამესმა მისი ეს პასუხი, მაგრამ თავი შევიკავე თავი კვლავ უხერხულად და უსიამოვნოდ რომ არ ეგრძნო. -და ამ

სიცოცხლისა და სიკვდილის თამაში (თავი პირველი)

საღამო იყო ოთახში მარტო დარჩენილი ვცდილობდი გონება მომეკრიბა და კიდევ ერთხელ გადამეხედა გამოცდის თემისთვის, მაგრამ მყუდროება ჩემმა მეგობარმა დამირღვია ერთად გვქონდა ნაქირავები ბინა სამ გოგოს მართალია

შენი სულის მელოდია (პირველი თავი)

კიბეებზე "მოხდენილად" ვეშვები და პირდაპირი მნიშვნელობით ვიღაცას ვეკიდები კისერზე. ის ვიღაცა სწრაფად მიჭერს და შეკავების მიზნით ხელებს წელზე მხვევს. წამწამები ერთმანეთზე მაქვს შეწებებული შიშისგან და გულაჩქარებული მთელი ძალით ვეკრობი იმ ვიღაცას.

გრძელი, წითელი ძაფები (პირველი კარი) სრულად

"- ისევ დამჭირდი... - საქმეც მაგაშია... შენ მე ისევ დაგჭირდი, ედი.- ძნელად წარმოსათქმელი სიტყვები საბოლოოდ ამოილუღლუღა, მათიმ და მზის სხივებთან ერთად დასავლეთისკენ გაქრა."

...და მზე ამოვიდა (პირველი თავი)

და აი ჩვეულებრივი დღე გათენდა, მაგრამ ჩემს გულში მაშინ არ თენდებოდა. ადგომა არ მინდოდა. წვიმდა. ციოდა. იმის იმედით, რომ ჯერ ჩემი ადგომის დრო არ იქნებოდა, საწოლთან მდგარ ტუმბოდან, ჩემი ტელეფონი ავიღე და საათს დავხედე. ათი საათი იყო. ავდექი და

იისფერი განთიადი-თავი პირველი

...ყველა ადამიანს, განსაკუთრებით კი ჩვენ, თინეიჯერებს ფეტიშებით სავსე გვაქვს ყოფა... ეძღვნება ჩემს ნ-ს,გოგონას, რომელსაც იისფერი ძლიერ უყვარდა...