ცოდვილთა ოცნებანი (ნაწილი პირველი)

მახსოვს შუა ღამეს, რაღაცას მოვკარი თვალი! ერთი წამით მეგონა მომეჩვენა. დილით, რომ ჩავედი დაბლა, დავინახე, სისხლი გუბე. თავიდან ვერ მივხვდი, რატომ იყო ამდენი სისხლი, მაგრამ როგორც კი გვერდზე გავიხედე, დავინახე დედა როგორ იწვა. შიშისგან...

განთიადი (პირველი თავი)

უჩვეულოდ ნაზი იყო დეკა, მისი სახელისთვის დამახასიათებელი, სილამაზით და ხასიათით გამოირჩეოდა მუდამ. ერთხელ თუ ნახავდით, აუცილებლად გაიხსენებდით მეორედ ნახვისას. არ ავიწყდებოდა თვალსა და გულს.

ზღვისფერები ( ნაწილი პირველი სრულად )

"კარგ ამბებს დრო სჭირდება" ზღვის ტალღები უცნაურად ბობოქრობდნენ, ვიდექი სანაპიროზე ლურჯი ფრიალა კაბით და თმებს ქარი მიწეწავდა,ვუყურებდი მზეს რომელიც იკარგებოდა, იძირებოდა ზღვაში ისე როგორც მე შენი ლურჯი ზღვისფერ თვალების სიღმეში.

შენი უღელი (თავი პირველი)

ანანო დილიდან ელოდებოდა დადუნას და თინათეს გამოჩენას, ისინი კი როგორც ყოველთვის აგვიანებდნენ.  მოუთმენლად აკაკუნებდა თითებს კლავიატურაზე და მეასედ კითხულობდა ელ. ფოსტაზე მოსულ   შეტყობინებას

ცივი თვალები (პირველი თავი)

ლიდია ბიძაჩემის ქორწილში გავიცანი. გაცნობა ცოტა ხმამაღალი ნათქვამია. მე დავინახე, იმას ჩემი არსებობა არც კი შეუმჩნევია. პრინციპში, სიმღერა მოეწონა, თუმცა პიროვნულადაც რომ ვარსებობდი, მაგაზე არ უფიქრია. მრავალ მშვენიერ ადამიანში, ყველაზე უცნაური

ჩემი გემის ნაპირები! (თავი პირველი)

გამარჯობა, როგორ ხარ? იმედია მანდ თავს კარგად გრძნობ, მეც არამიშავს, მუშაობა დავიწყე, ხატვაც არ მიმიტოვებია, სწავლაში ბოლო კურსაც მალე დავამთავრებ და ალბათ მალე საკუთარ სტუდიოს გავხსნი.... მენატრები, უბრალოდ ამ ქალაქში უშენოდ, ყველაფერი ძალიან

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი პირველი)

- ვერ ამაგრებენ მის ძმას. დგვარელს დაადგა სახლში, მთელს მთაწმინდას ესმოდა მისი ღრიალი. არ იცი, რა ავადმყოფია ვაჩე ფარჯიანი? - არაკაცს რომ ზრდიდა, მიეხედა მაშინ, - გაუმკაცრდა ხმა დიტოს და გაუქრა თვალებიდან პირვანდელი შეცოდების ნაპერწკალიც. -

რეკვიემი (ამბავი მეორე) (პირველი ნაწილი სრულად)

იქნებ ყველაფრის დასრულება მისი არსებობის დასრულებასთან ერთად უკეთესი ყოფილიყო ვიდრე სიცარიელეში დაბრუნება, ვიდრე ტკივილთან გამკლავება, ვიდრე ბრაზის დამარცხება, ან კიდევ უარესი იქნებ ფიქრობდა, რომ ასე სჯიდა ან უნდოდა კიდეც სხვებსაც ეგრძნოთ დანაკარგით

რეკვიემი (ამბავი პირველი) (პირველი ნაწილი სრულად)

რეალურ ცხოვრებაში ხშირად ინგრევა ჩვენი წარმოდგენები, იმედები რომ ყველაფერი კარად იქნება, რომ ხვალინდელი დღე აჯობებს დღევანდელს, რომ შემდეგ წელს უფრო მეტს შევძლებთ, რომ უფრო მეტს ვიშრომებთ, მეტად მოვინდომებთ, მეტად გაგვიმართლებს და ა.შ.

ტყავის თავი/ გვერდი პირველი

თაზო გაიღვიძე!.. სკოლაში დაგაგვიანდება. დამაცადე რა!.. სულ არ წავალ!.. ბიჭო რა მოგივიდა წელს ამთავრებ სიარულიც გეზარება?... თაზო!... ოო ხო შემჭამა ამ ქალმა,.. როგორ მეზარება ამ სიცივეში სკოლაში წასვლა, კიდევ კარგი წელს ვამთავრებ და ფეხს აღარ