ვინ თქვა რომ სიყვარული ბედნიერება??!! (თავი 8)

დღე ისე მირბის რომ გუგას თვალებს ვერ ვაწყდები.. გული მწყდება რომ არ ვნახე.. მარიამის ირონიული ღიმლი თან დამყვება და მეც ვხვდები რომ გუშინდელი საღამო უბრალოდ გუგას სიმთვრალეს უნდა მივაწერო..თავბრუ მესხმის ამისს გაფიქრებაზეე მაგრამ თითქოს არ მტკივაა..

რატომ არ შეიძლება ბედნიერება გტკიდოდეს?!

ბევრი რამ შეიცვალა. ამას წინათ ნახსენები სიტყვები საამურად ტივტივებს გონებაში "არასოდეს დანებდე, ტკივილი დროებითია ტრიუმფი კი სამუდამო." ტკივილი? და რას შეიძლება ვუწოდოთ ტკივილი? ეს მგონი ის გრძნობაა როცა ორგანიზმში ყველაფერი იკუმშება, სუნთქვა

ბედნიერება წვრილმანებშია *თავი7*

სახლში მივედით,თავის ოთახში ავიყვანე ანა და ლოგინზე დავაწვინე,მე კი იქვე მდგარ ტახტზე დავჯექი, ჩემი ტლეფონი აწკრიალდა,დემეტრე იყო.გარეთ გავედი და იქ ვუპასუხე. -გისმენ!(ანდრო) -სად ხართ?ანა როგორაა? -ჩემთან ვართ...უეცრად ვიტყუე,რომ მეთქვა ანასთან

დამარხული ბედნიერება...

უჩვეულოდ სევდიანი იყო ირგვლივ გარემო, თითქოს ბუნებაც გრძნობდა გოგონას ტკივილს და თავისებურად თანაუგრძნობდა... ცა გაშავებულიყო და უცნაურად ბობოქრობდა ზღვა... გოგონა კი იჯდა დარდით და ტკივილით დაპატარავებული სანაპიროზე და ცდილობდა აბობოქრებული

ბედნიერება შენს თვალებშია.

რა უბადრუკია ადამიანი. ის ყველაფერს ეჩვევა. ტკივილს, ცრემლებს, გულის ტკვილის და საერთოდ ყველაფერს. ო, ღმერთო, რატომ ხდება ასე? რატომ ეჩვევა ადამიანი ყველაფერს? ალბათ იმიტომ რომ სხვა გამოსავალს ვერ ხედავს არა? განა რამდენი რამის შეცვლა შეუძლია

მე ვიპოვე შენში ბედნიერება

თბილისი. დედაქალაქი. უცნაური და ტკივილით სავსე ქალაქია. ზუსტადაც რომ ყველა*ფერის. ჭრელი და მრავალ*ფერი. რამდენი სისხლი დაღვრილა. რამდენი ქუჩური გარჩევის მომსწრე ყოფილა დედაქალაქი. რამდენი დედის მოთქმა მოუსმინია.

ბედნიერება წვრილმანებშია...

პეპლები მუცელში დანავარდობენ... თავში ჭინკები არ ჩერდებიან... ჩემო სიცოცხლევ, ახლა დავრწმუნდი იცი? ბედნიერება წვრილმანებშია...

ბედნიერება წვრილმანებშია თავი 6

-ხო ისე..გუშინდელზე გამახსენდა ..ანდრეა და შენ ერთად საიდან?შენ ხო ოჯახურ ვახშამზე იყავი?(დემე) -აამ იცი...ზარის ხმა გაისმა...გაკვეთილების მერე ერთად წავიდეთ სახლში და გზაში აგიხსნი..(ანა)-მე ნინა,ეს ოთარი ხოლო ეს ჩვენი ვაჟი ანდრეა.(ნინა) გამაცნო

ბედნიერება წვრილმანებშია *თავი5*

-რა მოხდა?(ანა) კითხვა დავსვი თუ არა აუზში ჩავარდნილი დემეტრე დავინახე. სიცილით დავიხოცეთ. -დიდხანს უნდა იცინოთ (დემე) აუზიდან ამოსულმა და გაბრაზებულმა თქვა.

ბედნიერება წვრილმანებშია 1..2..3..4

კლუბში შევედით,ყველა გაკვირვებული მოგვშტერებოდა.არ ვიცი რატომ,მაგრამ დემეტრეს ბრაზი ერეოდა სახეზე. მივესალმეთ ერთმანეთს,ადგილები დავიკავეთ,ანდრეა ჩემს წინ იჯდა,დემეტრე მარცხნივ მეჯდა ხოლო ლიზა მარჯვნივ. ვსაუბრობდით და ვიცინოდით როდესაც,მხარზე შეხება