სიცოცხლე სიკვდილამდე(თავი2)

ეს ამბავი არი გოგონაზე რონელსაც უღალატეს ოცნებები დაუმსხვრიეს უმოწყალოდ მოექცნენ მაგრამ მან შეძლო ფეხზე დადგომა და ცხოვრების გაგრძელება ყველას და მათ შორის საკუთარ თავსაც დაუმტკიცა რომ ძლიერია.

სიმარტოვეშო აღმოჩნდე

სიმარტოვეში აღმოჩნდე შენ უჩემობას აირჩევ მაგრამ ერთს გეტვი პატარავ რომ უჩემობას არირჩევ. შავი გერის გაქვს თვალები გამოხედვა კი ავისა და როცა ჩაგეხუტები იქვე დადნები წა

ერკე მიდასი - 40 საშობაო ანგელოზი (თავი 3)

კმაყოფილი იერით გოგოებისკენ მიტრიალდა და შუბი მიწაში დაარჭო. გრძნობდა გამარჯვებას, თუმცა გრძნობდა ტკივილს დანაკარგის გამო. მხოლოდ ახლა გაიგო ჩიტების ჭიკჭიკი და დაინახა უშველებელი ცა, რომელიც ასე ლამაზად გადმოსცქეროდათ ზევიდან. - აი ასე, გოგოებო. ასე

სასწაული დედამიწაზე

..მე ისევ ის მაწუხებს, რაც ერთი წლის წინ, ორი წლის წინ..რაც მაშინ დაიწყო, როცა ყველაზე ნაკლებად ველოდი,იმ დღიდან თავში, სულში ყველაფერი აირია, ძარღვებში სისხლს გულიდან და გულამდე კიარა, შენამდე მოვყავარ.. ყველაფერს, ყველა ქმედებას, ყველა გზას, ყოველ

მომენტის დაფასება

...მაგრამ, ისევე ვგრძნობ ახლა თავს როგორც იმ შემთხვევაში ვიგრძნობდი, რომ არ დამეფასებინა მომენტი.. უსამართლობაა ერთიდაიგივე შეგრძნება გქონდეს დროის მერე ორივე შემთხვევაში... არ შეიძლება,მე ასე არ მინდა.. საერთოდ არაფერი არ მინდიდა ასე გამოსულიყო..

მამუკა ბჟალავას ...

ზოგადად მეამიტი გოგო არ ვარ, ძალიან რთული ხასიათი მაქვს, არ მყვარს თავის ქება, მაგრამ საკმაოდ ლამაზი გოგო ვარ, ხშირად ვსაუბრობთ, ძალიან ხუმარაა სულ იცინის და სულ ხუმრობს. ყოველთვის ვიცინით როცა ვსაუბრობთ.

სასრულეთი (თავი 6) +18

კალთაში ლეას თავი მედო და თმებზე ვეფერებოდი. ჩვენს სხეულებს ნაჭრის მხოლოდ ერთი ნაგლეჯი, კვართი ჰყოფდა. სახეზე მზის სხივები ვიგრძენი და თვალები გავახილე. ალაჰ, თუ მართლა არსებობს ალ ჯანათი الجنة , უეჭველად რომ ის ვიხილე.

ჩემს ცხოვრებას ტკივილი ჰქვია... /სრულად/

"ადრე ძალიან მეშინოდა სიკვდილის... ახლა ყალბი ადამიანების გარემოცვაში ყოფნის მზარავს... როგორ მინდა არც ერთი პიროვნება არ მიდიოდეს შენი სამყაროდან, როდესაც ის შენად მიიღე... როგორ არ მინდა ვუყურო ჩემს ჩამოღვენთილ ოცნებებს, რომლებიც მათ

იქ, სადაც შენ ხარ

- კარგი. - თქვა გაუაზრებლად, ხოლო გონს როცა მოეგო წამოიყვირა- მოიცა რა?! - ჩუმაად -სიცილით ვუთხარი და პირზე ხელი ავაფარე.- ხოო წავედით. ძაან გთხოვ რა. - აუ კაი რაა.

იქ, სადაც შენ ხარ

- აბა ვინ ვარ. -ჰმმმმ. ხატია? -არა -სიცილით ვუპასუხე. -ნინი? -არააა- კვლავ სიცილით -ნათია? -და აი ახსენა ეს სახელი და მაშინვე წამეშალა ღიმილი. ხელებიც სწრაფადვე მოვაშორე და მოვშორდი.