იასამნის თვე (სრულად)

მზის სხივები გადაევლო ადრეული გაზაფხულით შეყინულ ქალაქს, თუმცა დიდი ხანია უკვე იმ სახლის დიასახლისი, რომლის ფანჯრებშიც სინათლე ასე შეუპოვრად ცდილობდა შეჭრას, გათენებამდე ახელდა ათასი დარდით ფერგამოცლილ თვალებს.

განთიადები (სრულად)

ბნელდებოდა. მარჯნისფერი რიდით შემოსილიყვნენ ჭაღარა მყინვარები და გარემოსაც სილურჯე ქურდივით ეპარებოდა, ხის კორომებში ღრმად ჩასახლებულ სოფლის გზაზე ფარებანთებული შავი მანქანა რომ შემოხრიგინდა. ერთადერთი მგზავრი პირველივე მოსახლის ჭიშკართან ჩამოსვა

მდევარი (სრულად)

მაისის დასასრულს თბილისი განსაკუთრებულად მომნუსხველია. ამინდი სასიამოვნო ექვილიბრიუმში დგება ადამიანების განწყობასთან, თითქოს ყველა და ყველაფერი ერთმანეთს აბალანსებს, გარეთ სასიამოვნოდ თბილა, ხეები ყვავილობენ და ისე აფრქვევენ ტკბილ და სასიამოვნო

წრე (სრულად)

-ანუ არ უარყოფთ, რომ თქვენმა შვილმა თქვენი სიძე მოკლა?! -ჩემს შვილს არავინ მოუკლავს! -ისე დაიღრიალა გელამ, თითქოს დაიღალაო ამის მტკიცებით. -გურამ, მოაშორე ეს გოგო აქედან! რა უფლებით არ მიშვებთ პოლიციის განყოფილებაში?! ვინ გიბრძანათ, ვინ მოგცათ

სამკაულები (სრულად)

ქორწილი გადაიდო. აცრემლებული თვალებით იჯდა თამთა თავის საწოლზე და ცივი მზერით დაჰყურებდა ძველებურ ზარდახშაში თავმოყრილ სამკაულებს. გადადებული ქორწილი არ ასევდიანებდა, პირიქით, უხაროდა კიდეც გაწელილი განაჩენი, ახალდაბადებულს რომ გამოუტანეს, ჯერ

მთის შამანი II (სრულად)

ლაშას მანქანა რომ მათი სახლის ჭიშკარს მიადგა, რთული მისახვედრი არ იყო - ყველამ ყველაფერი ძალიან კარგად იცოდა და სუნთქვაშეკრულები ელოდნენ მგზავრებს.

მთის შამანი I (სრულად)

მოძველებული, პატარა ავტობუსი უკანასკნელი იმედივით გამოკიდებოდა ციცაბო კლდეებს. ფანჯრიდან გადახედვას და ბუნებით ტკბობას ვერავინ შეძლებდა, თავზეხელაღებულ თქეშს მძღოლისთვისაც კი გაეძნელებინა ხედვა და საათ–ნახევრის გზა აგერ უკვე ორი საათია ვერ დაფარეს.

პეპლები იწვიან (სრულად)

-ვერაფერს იტყვი, როცა ასეთი მომხიბვლელი ხარ, რთულია შენს ირგვლივ არ ცხელოდეს... ხატია, უნახავივით ნუ იქცევი. უნახავი რა შუაშია? ამ ხალხს ხომ სიმართლის მოსმენა არ გსიამოვნებთ....

მტრობა (სრულად)

მანქანა უცნობი კორპუსის წინ გააჩერა. ძრავი გაუაზრებლად გამორთო და ღვედი შეიხსნა, თითქოს ყველაფერს მექანიკურად აკეთებდა. მშვიდად, რიტმულად სუნთქავდა, მაგრამ არა თვითნებურად - არამედ ძალდატანებით. სისხლი ძარღვებში უდუღდა და მხოლოდ საკუთარი გულის