მშვიდობის კედელი ( სრულად)

არა შენ მომისმიე, მეც არ ვიცი ნინა, ვერ ვხსნი, ეს გრძნობა ისე უცებ გაჩნდა შენდამი, არ ველოდი, არ ვიცოდი როგორი იყო რანაირი იყო და ასე უცებ მოვარდა და სულში ამირია ხელები... ახლა იცირ როგორ ვარ? როცა საყვარელი ქალი მიგატოვებს და არაფრად გაგდებს..როცა

აკრძალული გრძნობები (სრულად)

ცრემლები მომწმინდა და გულზე მიმიკრა... არ იტირო კარგი.. შეცდომას ძიერი ქალებიც უშვებენ და ჭკვიანებიც ტასო.. შენ გყავართ ჩვენ და შენს შვლსაც ისევე გავზრდით როგორც ჩვენ გავიზარდეთ... მარტო არც არასოდეს ყოფილხარ და არც ახლა იქნები-მისმა სიტყვებმა გულში

თამაშის ორივე მხარეს( თავი 3)დასასრული

თვალები დავხუჭე და მეტი აღარ გამიხელია, ან რა აზრი ქონდა, ვგრძნობდი როგორ მეცლებოდა ხელიდან ჩემი სიცოცხლე და მე ვერაფერს ვაკეთებდი.. ამ თამაშში მე არც არჩევანი ვიყავი არც მიზეზი და არც პრიორიტეტი... ამ თამაშში მე თამაშგარე ვიყავი და თამაშში მხოლოდ

თამაშის ორივე მხარეს (თავი 2)

სირბილით ავიარე მთელი 5 სართული და გიჟივით ვეცი პალატის კარებს... კედელს მივეყუდე და ადგილზე ჩავიკეცე... ჩემი პატარა გოგონა მთლიანად ბინტებში იყო გახვედული..მერჩინვა მე მომკვდარიყავი ვიდრე ანანო დამენახა ასე... სახე დალურჯებოდა, სუნთქვა უჭირდა,

თამაშის ორივე მხარეს ( თავი 1)

ცხოვრებაში იმაზე მტკივნეული არაფერი ვიდრე საყვარელი ადამიანის მხრიდან მოყენებული ტკივილი.. ხანდახან ჭკუიდან გადავყავართ იმ აზრს რომ ეს ტკივილი ნათლად ყურების საშუალებას არ გვაძლევს ,ტვინს გვიბლოკავს და გვიბიძგებს შური ვიძიოთ ადამიანზე რომელის

შეუძლებელი არაფერია ( ნაწილი 4) დასასრული

უშენოდ ვარ სუსტი, როცა შენ ჩემს გვერდით ხარ ძალიან ძლიერი ვარ ნანუკა, ბედნიერი და ენერგიული... ახლა კი ... გევედრები დაბრუნდი უკან რა... მაგრად მიმიკრა ზედ და შუბლზე შემახო ათრთოლებლი ტუჩები... ნაზად მისვავდა თმებზე ხელს და მისი ცხელი სუნთქვა

შეუძლებელი არაფერია (ნაწილი 3)

„ დღეს პირველად ვწერ შენზე.. სინამდვილეში ისიც კი არ ვიცი როგორი ხარ.. ვინ ხარ... მხოლოდ შენი გულის მესმის, მხოლოდ მისი ძგერის და სითბოსი.. როგორ მინდა ვიგრძნო შენი გამოხედვა.. თან წარსული ხარ. უნდა დაგტოვო, თან ამისათვის არ მემეტები.. ვიცი ვინ

შეუძლებელი არაფერია (ნაწილი 2)

მთელი ღამე ვწრიალებდი ლოგინში ვერაფრით დავიძინე, საათის ისრები ოთხს უჩვენებდა.. დათოს არც ერთი შემოსული ზარი არ იყო.. ტატოს სიტყვები ჯერ კიდევ მიტრიალებდა, ჯერ კიდევ მტკიოდა სული მისი ცრემლების გახსენებაზე... ხალათი შემოვიცვი და აივანზე გავედი..

შეუძლებელი არაფერია (ნაწილი 1)

ცხოვრებაში რომ ყველა ადამიანს ერთნაირად არ უმართლებს ეს ყველა მტკივნეული მოვლენაა ამ ცხოვრების და ბედის... ზოგს იმდენი ფული აქვს აღარ იცის სად დახარჯოს, ზოგიერთს კი კაპიკიც არ გააჩნია უბრალო ფუნთუშის საყიდლად.. ისტორიას რომელსაც გიმობობთ,

ბოლო სიტყვა შენზეა ( სრულად)

ცხოვრებაში არაფერი მეორდებაო დარწმუნებული ვარ ყველა ჩვენგანს გაუგონია და ჩვენც ბევრჯერ გვითქვამს მსგავსი სიტყვები. არ მეორდება და ეს ხომ ისედაც ნაცნობია განა საჭიროა თავი გამოვიტენოთ ამაზე ფიქრით და ნერვიულობით? მაგრამ მოიცადეთ, დავფიქრდეთ და