ბოლო სიტყვა შენზეა ( სრულად)

ცხოვრებაში არაფერი მეორდებაო დარწმუნებული ვარ ყველა ჩვენგანს გაუგონია და ჩვენც ბევრჯერ გვითქვამს მსგავსი სიტყვები. არ მეორდება და ეს ხომ ისედაც ნაცნობია განა საჭიროა თავი გამოვიტენოთ ამაზე ფიქრით და ნერვიულობით? მაგრამ მოიცადეთ, დავფიქრდეთ და

ერთი გზა ბედნიერებისკენაც მიდი ( თავი 4) დასასრული

დამეწყო, უეჭველი დამეწყო ხატია...– განწირულმა იკივლა ნინამ და ტიტემ ლევანს ხელი შეაშვლო რომ არ დაცემულიყო... ორმოცდახუთ წუთიანი გაუსაძლისი ტკივილის მერე ქვეყანას პატარა ბიჭი მოევლინა.. ნინას ცრემლები უერთდებოდა სიხარულს და საერთოდ აღარ ახსოვდა

ერთი გზა ბედნიერებისკენაც მიდის ( თავი 3)

ერთნაირები ხართ, ჩემი გაგება არავის არ გინდათ, საინტერესოა როცა შენი საყვარელი ქალის გაუპატიურებას ცდილობენ აი აქ ზუსტად ორი ნაბიჯის დაშორებით მაშინ რა უნდა გააკეთო?? თავი იცი ვინ მგნია, სუსტი ლაჩარი ადამიანი, რომელსაც არ შეუძლია საცოლის

ერთი გზა ბედნიერებისკენაც მიდის (თავი 3)

სამსახურში განადგურებული მივედი... სულის მოთქმა ვერ მოვაწარი მდივანი ო შემოვიდ და მითხრა ბატონი ტიტე კაბინეტში გელოდებათო.. ზლაზვნით წამოვდექი და დერეფანს ბოლოში გავუყევი, შიგადაშიგ კედელს ვეყრდნობოდი და სულს ვითქვავდი რომ ტირილი არ დამეწყო...

ერთი გზა ბედნიერებისკენაც მიდის (თავი2)

ხომ არსებობენ ადამიანები რომლებიც გვესიზმრებიან, და იქ სიზმრებში მაინც ვართ ხომე ბედნიერები ტიტეც მათ რიცხვს მიეკუთვნებოდა.. ხომ გაგვაჩნია ისეთი შეგრძნება როცა ადამიანს დაინახავ და იგრძნობ რომ ისაა ვისაც ამდენი წელი ელოდი.. ამას ვგრძნობდი მეც..

ერთი გზა ბედნიერებისკენაც მიდის ( თავი 1)

– სოფიკო მორჩი განხილვას და წადი ადამიანი გიყურებს მიესალმე მაინც.. ორ წუთში ტიტე ჩემსკენ წამოვიდა და ხელი გამომიწოდა, წამოდი მამას უნდა შენი გაცნობა, იცოდე კითხები თუ დაგისვას არ დაიბნე , ცოტა უცნაურია მამაჩემი და ადამიანებს არ ენდობა.. გულმა

ბედს იქით (ნაწილი 4 დასასრული)

ადამიანსი ბედი რომ ზეცაში წყდება, ეს ისედაც კარგად ნაცნობი ამბავი და ამაში გასაოცარი არც არაფერია.. უბარლოდ ხნდახან მეტი დაფიქრება გვმართებს– თუნდაც მხოლოდ იმიტომ რომ როცა ჩვები ბედნის გზა–ჯვარედინზე აღმოვჩნდებით სწორი არცევანი გავაკეთოთ, მერე

ბედს იქით (ნაწილი3)

შვიდი ხდებოდა რომ გაგას რესტორანთან მიმიყვანა.. გული ისე მიძგერდა რომ სუნთქვაც კი მიჭირდა, არ ვიცოდი როგორ რა გამეკეთებინა, გაგას მუდარით გავხედე.. ვიცოდი ამას ჯინაზე აკეტებდა,, იცოდა რომ იქ ლევანი იქნებოდა, ორი ვარიანი იყო, ან უნოდა დაენახებინა

ბედს იქით (ნაწილი2)

პირველი კოცნა, ახლაც მახსოვს, ის ცხელი სუნთქვა, ცხელი ტუჩები , ცხელი სხეული... მერე იყო დიდი ტკივილი, თეთრად გათენებული ღამეები, მაგრამ ჩვენ მაინც შევძელით ჩვენი სიყვარულის გადარჩენა,, ჩვენ ეს გრძნობა შევინარჩუნეთ...მალე ერთი წელი გახდება და ეს

ბედს იქით (ნაწილი1)

არა მისმინე..... მკლავში მაგრად მომიჭირა ხელი და მისი თვალებიდან გადმოცვენილი ცრემლები ხელებზე დამეცა.. მე და მარიამი ერთ დღეს, ერთ წელს და ერთ რიცხვში ერთი და იგივე საავადმყოფოში დავიბადეთ... მე და მარიამი გვერდიგვერდ ვიწექით... მერე როცა