წ უ თ შ ი 60 - ჯ ე რ

წ უ თ შ ი 60 - ჯ ე რ მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ, წ უ თ შ ი 60 - ჯ ე რ გ ნ ა ტ რ ო ბ. ვ ე რ გ ა მ ი გ ი ა ვ ი ნ ა ხ ა რ , ა ნ ა ს ე რ ო გ ო რ მ ა თ რ ო ბ ?

მან იცოდა

მან იცოდა, რომ წასვლა მოუწევდა.. იცოდა და არ მითხრა არაფერი.. მხოლოდ მაშინ გავიგე როდესაც მის ნივთებთან მოვხვდი.. და ვნახე ის რამაც შემაშფოთაა.. წერილი რომელშიც ეწერა ის, რომ მან იცოდა იმის შესახებ, რომ ის მალე წავიდოდა ჩემგან და დამტოვებდა..

გამქრალი მოგონებები =2=

რისი გეშინია ები? გულახდილად მიპასუხე სკოლის ფსიქოლოგი დივანზე კომფორტულად კალათდება და სკამზე მორიდებულად მჯდომ გოგოს გამჭოლ მზერას სტყორცნის -მწერების, სიბნელის, სიმაღლის, მარტოობის, სიკვდილის, მამაჩემის, მეშინია დედასნაირი არ გავხდე, ზედმეტი

მე,შენ და გალაკტიონი (V თავი)

-ანია თქვი აწი ვინ არის. -აბელი,აბელ მენაბდე.-თავი ჩაღუნა და თმაში შეიცურა ხელი. -არ არსებობს…ის ტიპი,მორაგბე,ყაზბეგში რომ ვნახეთ?კაპიტანი?-მანონიმ ამოიჩურჩულა და დაქალისგან მხოლოდ უხომ თანხმობა მიიღო.

ცნობიერებას მოკლებული. (1)

ყველაფერი მაშინ დაიწყო, როდესაც თინანოს მშობლებმა შერიგება გადაწყვიტეს 5 წლიანი განშორების შემდეგ, რეალურად ამ პერიოდში მათი შეხვედრები არ შეწყვეტილა და დღევანდელ დღემდე კარგად თამაშობდნენ "დამალობანას" ხალხთან. თინანოსთვის ამ ამბავს არც დიდი

მეხსიერება დაკარგული (თავი 2)

ბედნიერებისგან აღტაცებული დავაბიჯებდი,ვცდილობდი გონებაში ყველაფერი დამემახსოვრებინა.მხოლოდ ერთი ფოტო გადავიღეთ შემოსასვლელთან,იმისთვასაც ბევრი ვეხვეწეთ დაცვას.მთელი ათი ოთახი დავათვალიერეთ რვაასიდან.მთავარი საიმპერატორო ტახტი,აბანოები და სასადილო

დაკარგული დრო /დასასრული/

ქალია ტო რა ბედი გაქვთ ამ მეტრეველებს _გვარს მოგცემ და შენც შემოგხედოს იქნებ ვინმემ _დავაიი რა გაიცინა და ისევ გამოუშვა კვამლი._აქაც მაგრად ცივა მივეყინე ამის დედაც _შედი სახლში და მეც წამოვალ .მარიამი ირაკლის აბრაზებდა და თუ დასცხეს გააზავე ჩემ

ნაცრისფერი მზე (N7)

ფიქრების თანმიმდევრობა ასეთი იყო-პირველი-რა მოხდებოდა,როდესაც ,ბოლოს და ბოლოს,სახლში მიაღწევდა; ვინ ეძებდა მას და რატომ;რას იზამდა,თუ მშობლებს ვერ იპოვიდა,რას იზამდა,თუ იპოვიდა ; ეზი ისევ ეძებდა? მიუხედავად იმისა,რომ იცოდა,კაცი მასზე განრისხებული

სიყვარულის ისტორიები(ნაწილი პირველი)

სიყვარულია აბსტრაქტი! წავედი სადღაც სტრაქტატში სიყვარულია სული! მე მან დამიწვა გული..

სიზმარი თუ რეალობა?(თავი 3)

ბიჭი მოუსვენრად დაწრიალებდა გოგონას გუწასულ, სხეულს და თვალს ვერ წყვეტტდა. იმდენი შეკითხვა უტრიალებდა თავში... გაოგნებული უყურებდა მის სახეს, ტუჩებს, თვალებს რომელიც ათასჯერ, დაეხატა. მის შავ კუპრივით თმას რომელიც ბზინავდა და მას ყოველთვის ნერვები