სასჯელი. თავი 1

შეეცადა, შეეცადა ყველაფერი დაევიწყებინა და დიდი იყო სურვილი სიკვდილის სპეტაკ ბილიკს ვახოსთან ერთად გაჰყოლოდა აქაც ხელი-ხელ ჩაკიდებული, მაგრამ ეს ყველაფრი შორეულ წარსულში დარჩა და თავად კი საყვარელი ადამიანის დაკარგვით ტკივილმა უჯრედ-უჯრედ დაშლილი და

ბავშვობიდან ერთად

დავიწყებ იქედან რომ ბავშვობიდან მქონდა ჩემ საყვარელ ადამინთან კონტაქტი სულ ერთად ვიზრდებოდით, არცერთი წუთი არ ვშორდებოდით ერთმანეს რაცუფრო ვიზრდებოდით უფრო ვატყობდით იმას რომ რაღაც შეიცვალა. რაღაც ისეთი ხდებოდა როსიც მეშინოდა და ამავდროულად

ყველაფერი რაც შენშია თავი XXI

თავისუფალ სივრცეში მთელი სხეულით ვიგრძენი ვარდნა. მეჩვენებოდა რომ სულ მალე ამ სივრცესთან ერთად მეც გავქრებოდი და მერე ყველაფერი თავის ადგილს დაუბრუნდებოდა, მაგრამ ჩემს გარეშე...

როგორ დავგეგმოთ დღე?

ზოგიერთი ჩვენთაგანისთვის დროის მენეჯმენტი მნიშვნელოვანია,დიდ ყურადღებას ვაქცევთ და უფრო მეტიც ყოველი დღე დაფუძვნებული და აწყობილია დროის მენეჯმენტზე.

ჩემთვის ელა, ჩემთვის იცეკვე...

ცეკვავდა თავდავიწყებით, კანი ეწვევადა, სისხლი უდუღდა, ტუჩები მისი მხურვალე ბაგეების შეხებას ითხოვდა, ოღონ ახლა ეს მომხდარიყო და ჯანდაბაში გაისტუმრებდა ყველას და ყველაფეს.

PANIC [ სრულად ]

ვხედავ ბედნიერებას, რომელიც დაბერებულა, სახეზე უთვალავი ნაოჭი გასჩენია. მისი ტუჩის კუთხეები კი - იატაკისკენ იმზირებიან. გამიღიმე, გთხოვ, ერთხელ მაინც, როგორც მაშინ. გამიღიმე. შემახე სახეზე შენი დაკოჟრილი ხელები და ჩამიხუტე გულში, რომელიც შეკუმშვებს

შემიყვარებ! 22 თავი

გაღიზიანებული თორნიკე დიდხანს უყურებდა თვალებში სახე ალეწილ გოგონას, რომელიც განზრახ, ჯიუტად უფროდაუფრო უახლოვდებოდა მის სახეს

იხტიბარს გაგიტეხ! (1)

-იხტიბარს გაგიტეხ! -თავსაც გაგიტეხ! *** -არც მე ვიწვი შენი სიყვარულით.

უმისამართო წერილი

ტრადიციულად, 7 მარტია, მე კი ისევ წერილს ვწერ შენთვის, უმისამართო წერილს, მერამდენე წერილია უკვე ხელის თითები აღარ მყოფნის, იმდენი წელი გავიდა...

სტიმელა (სრულად)

ოთხ კედელში გამომწყვდეულ მართკუთხა საწოლზე სახეარეული,ძონძით მოსილი,უსულოდ ვდევარ და, კანზე ამოცოცებულ მარტოობას მკლავებს ვხვევ.