რა გითხრათ ან რა მოგიყვეთ

რა გითხრათ, რა მოგიყვეთ მაშინ როცა გაყინული, ოთხად მოკეცილი ვზივარ საავდმყოფოს რკინის სავარძელზე. ვგრძნობ როგორ ცდილობს ეს ადგილი დამეპატრონოს, ცდილობს შემესისხლხორცოს მაგრამ... ღმერთი ჩემო მაგრამ.... ბექა არმისცემს მას ამის უფლებას, აქ რომ იყოს და

თქვენი ყალბი ღიმილით დავიღალე

თქვენი ყალბი ღიმილით დავიღალე,არარეალრი ხალხის მორევში დავიკარგე,ვერსად ვერ ვნახე ადგილი ვერ დავიმალე,ამ უმსგავსობის ყურებით მე დავიღალე. ჭუჭყიან ხელებს სხვან რომ აწმინდავთ,მერე ბედს ერჩით

ბრუნვადი გრძნობები(სრულად)

-სალო,დარწმუნებული ხარ რომ უნდა წახვიდე იმ წვეულებაზე?-შეწუხებული ხმით კითხა მარიამმა მის საუკეთესო მეგობარს,რომელიც სარკესთან ტრიალებდა და ვინ იცის მერამდენედ ამოწმებდა საკუთარ თავს, რომ ძალიან მაგრად გამოიყურებოდა -დარწმუნებული რომ არ ვიყო, ახლა

ბნელი ტყე (თავი 8)

მე ეხლა ვგრძნოვ თავს ესე, კარგით რა არ მჯერა იმ ხალხის რომელის ცხოვრებას ნათელი ფერებით უყურებენ შემდეგ კი დაბრკოლებას გადაეყრებიან თუ არა სამუდამო დეპრესიაში ვარდებიან, სამუდამო დეპრესიაც

სამი მიზეზი (9 თავი)

ორი გამხდარი ახალგაზრდის სხეული ბარის მოპირდაპირე ქუჩის ტროტუარზე ჩამომჯდარიყო და დუმილის დარღვევას ვერცერთი ბედავდა. -ანუ მოიცა, ანუ, აუ განო ჩემი და ხარ?_თვალები გაუბრწყინდა ბიჭს და დობის კანდიდატს მოუბრუნდა. -არ ვიცი რატი, ისტორიები ემთხვევა,

შეიცვალე....

მარტის თვესავით შეიცვალე ამ მოკლე ხანში....ახლა გამსგავსებ მაისს არა, უფრო იანვარს...გრძნობების სიმცირე უკვე იგრძნობა უხორცო ხმაში.შენში მზეს არა, ახლა ვხედავ უფრო ნიაღვარს... გრძნობა დაკარგე, მაგრამ ვეღარც

მწვანეთვალება შემიყვარდა

მე შენ მიყვარდი, მიყვარხარ ახლაც,ალბათ ბოლომდე შენ მეყვარები.შენმა თვალებმა შემიპყრეს მე და,ვფიქრობ, შენც გიპყრობს ჩემი თვალები.მიყვარხარ, ძლიერ, მართლა მიყვარხარ,მთელი დღეები შენს ფიქრს დავუთმე,

ღამის წყვდიადი

საღამო იყო,აივანზე იჯდა მია,სიგრილე იყო,ფუმფულა ადიელაში და ათასგვარ ფიქრებში გახვეული.გვერდით მაგიდაზე,ნახევრად დაცლილი ყავის ფინჯანი იდო.გაცივდა..გაცივდა ისე ,როგორც მისი გული,უგემური

თორელის მსხვერპლი (3) 16+

ნაწარმოები შურისძიების წყურვილით შეპყრობილ სერგი სანიკიძის და ცისია ავალიშვილის თავს გადახდენილ ამბავს აღწერს. ავალიშვილების ოჯახიდან გატაცებული გოგონა წელიწადზე მეტი ხნის განმავლობაში,

ტირანის მახეში #9 (+18)

კარს ვხურავ და უკან მივყვები,მისაღებისკენ,იმის და მიუხედავად,რომ ნაწყენი ვარ დღევანდელის გამო,მისი დანახვა მაინც ყველაფერს მავიწყებს,რატომ ხდება ასე ყოველთვის,რატომ?! სავარძელში თავსდება,ფეხებს ფართოდ შლის და მიყურებს.