გზის დასასრულს /13/

შენ ხარ ჩემში არსებული სინათლეც და სიბნელეც ჩემი შავ-თეთრი ცხოვრების მთავარი ნაწილი. ხომ მეუბნებოდი შენ თუ მთხოვ ყველაფერს შევძლებო. დრო მოვიდა ! ჩემი იმ ერთი სურვილის შესრულების დრო -სახლში დაბრუნდი , ახალი ცხოვრება დაიწყე და არ მომძებნო . შენ

გზის დასასრულს /12/

უცნაურად დაცლილი იყო ემოციებისგან , გამოფიტული და ურეაქციო . ერთი წლის წინ რომ გაეგო გაბრიელის ქორწილში ეპატიჟებოდნენ ალბათ გული გაუსკდებოდა ახლა კი თიტქოს გაიყინა ისიც და მისი გულიც . ალბათ ეს ნამდვილად იყო დასასრული იმ სოფიოსი რომელიც გაბრიელის

ნურავის ეცეკვები სხვას (3)

-ძალიან გეძინება ხვდები?-გაუცინა და ცხვირზე წაეთამაშა თითებით. -ასე კარგია.-ამოიბურტყუნა ძილბურანში მყოფმა. ცეცხლს წყალიმიასხა თარაშმა და ხელში აიტაცა პატარა სხეული, ოთახში შეიყვანა და საწოლში დააწვინა.-დაიძინე ჩემთან რა.-ამოიბურტყუნა და თარაშიც

ძველი გრძნობები {სრულად}

–ტატო– ვიკივლე ხმამაღლა და მაგრად გადავეხვიე, როგორცკი მისი სურნელი ვიგრძენი, ლამის წავიქეცი, ძლიერად მომიქცია მარწუხებში, ხელები კისერშე კარგად მოვხვიე და ძლიერად მივეკარი. ღმერთო არცკი მჯერა, მეთელი ხუთი წელი. ხუთი წელი მის გარეშე ვიყავი. ვერცკი

და არ გაუღო-აერიეთ ეტყობა სხვაში

მონაცრისფროა ახლა უკვე შენი თვალები ნიღაბს იხსნი და ვერ იცილებ მოვერცხლილ საბანს ზეცას უყვირი რომ გაგიღონ შენი კარები მაგრამ ვაი რომ არარის დრო და ჯერ ვერ წახვალ

ზოგჯერ ისე მძულხარ...

ზოგჯერ მეშინია ვერ ვხვდები რა მჭირს, ზოგჯერ ისე ვკვდები მუზებიც არ მდის, ზოგჯერ ისე ვჭკნები რითმებიც მირბიან და ზოგჯერ ისე მძულხარ გავგიჟდე ლამის,

დაიჭირე წამი {დასასრული}

-ისედაც ხომ იცი რომ მიყვარხარ? რომ არ მიყვარდე შენთან არ ვიქნებობი. -ვიცი. -ჩაიღიმა, წინ ჩამოყრილი თმა უკან გადაუწია და ლოყაზე აკოცა. -მიხარია რომ მაშინ ის გავაკეთე რაც მინდოდა,

ვეტერანი (სრულად)

- უბრალოდ ხვალ ჩემს მშობლებთან რომ უნდა წავიდეთ, მაგიტომ. -ოოოო, სიდედრთან სტუმრობა?! -სახე დაუსერიოზულდა კაცს, - მაშინ უფრო მეტი უნდა დავლიო! ის განსხვავებული გადმომაწოდეთ ერთი, შენი ჭირიმე! -მასხარა! - თავი გადააქნია მარიამმა, შემდეგ კი კვლავ

პატარა გოგონა ზღვის პირას (მეშვიდე თავი)

.რაც უფრო აჭიანურებდა ამ საქმეს მით უფრო ღელავდა და უჭირდა გადაწყვეტილების მიღება,ამიტომაც ახლა უნდა გაეკეთებინა ეს ყველაფერი.ღრმად ჩაისუნთქა და დარეკვას დააჭირა.

წითური ღმერთები [3]

ღამის პირველი საათია. თბილისის სხვადასხვა ქიჩაში, სხვადასხვა სართულიან კორპუსში, მაგრამ ერთი მიზეზით ორი ადამიანი იდგა აივანზე. ორივე სიგარეტს ეწეოდა, ბედნიერი თვალებით შეჰყურებდა ვარსკვლავენს და ერთმანეთზე ფიქრობდა.