თქვენო აღმატებულებავ (6)

- შენც შეხვდი მას და მე არაფერი ვიცოდი ამის შესახებ. - შენ ყოველთვის ყველაფერი იცი. დარმწუნებული ვარ, ახლაც მითვალთვალებს შენი კაცი გასაკონტროლებლად. - ანუ ასე ფიქრობ? - ღრმად ჩაისუნთქა. პასუხს არ დაელოდა, გათიშა. მსურდა, შუშის ჭიქა მქონოდა ახლოს

მარტობიის სიზმარი

ფერებში ჩავკარგულვარ, თვალები ჩამქრობია გრძნობა გამქრობია, თავი დამკარგვია სული მიძებნია, ხორცი შემრჩენია ისევ მეღვიძება,ისევ სიზმარია.

დამსხვრეული "ჩვენ"

გითხარი, როგორც დამსხვრეული ჭიქა, დამსხვრეული „ჩვენ“ ვერ აღდგება - მეთქი.. შენ კი უბრალოდ არ გესმოდა, ან არ გინდოდა რეალობისთვის თვალის გასწორება. დამცინოდი, როცა გეუბნებოდი, ერთსა და იმავე მდინარეში მერამდენჯერ უნდა ვიცუროთ - მეთქი..

ვთამაშობთ ჩვენი წესებით (თავი 1)

თამაშობენ_არწივთა გუნდში:მარიამ სუხიშვილი, ნინა კალატოზიშვილი, თამუნა აბრამიშვილი, რეზო თოიძე, ნიკა აბრამიშვილი და ლადო კაკაბაძე.    ლომების გუნდში:კახა აბაშიძე, თემო ლალიაშვილი, გიორგი ჩაჩანიძე, ალექსანდრე ახვლედიანი, მერაბი კოპალეიშვილი და ომარი

ხელით მოხატული ცა (თავი 3)

–დამშვიდდი, დიდი ხანია მამიკოსთან და მის ძმაკაცებთან დრო არ გამიტარებია. არ იეჭვიანო, – ფხუკუნით უგდებს რამდენიმე სიტყვას. გულს უკუმშავს წყენისგან დაგროვილი სითხე მარიტას თვალებში, მაგრამ მაინც არ შეუძლია მივიდეს, მოეხვიოს, რბილი ლოყები დაუკოცნოს,

თილისმა {მეშვიდე თავი}

-დანიელ, ხომ იცი, რომ ოდესმე მოგიწევს დამელაპარაკო. - ვცდილობ კოლიდორში დანიელს დავედევნო და დიალოგი შევქმნა, მაგრამ სრულ კრახს განვიცდი. -დანიელ, ისეთი არაფერი გამიკეთებია რასაც ისე ძალიან გაებრაზებინე, რომ მთელი ერთი კვირა ჩემთვის თავი

წყურვილი [ნაწილი IV, თავი 5] (18+)

"სტივის ბარი", ბარის ავტოსადგომი და მიმდებარე ტერიტორია DO NOT CROSS, POLICE LINE ყვითელი ლენტებით შემოესაზღვრათ, საზარელ დანაშაულს, რომელსაც ბარში მობახუსე თხუთმეტი მოქალაქე შეეწირა, ჯერ კიდევ იძიებდნენ. ადგილობრივი ტელევიზია და ბეჭდვითი მედია

დედას !

ვეცემი და ვდგები, რა ზომის ფერისა და წონის ქვა/ლოდი არ შემხვედრია ცხოვრებაში, ზოგზე გადამივლია.. ზოგზე გადამიბიჯებია.. ზოგზე ფეხი წამომიკრავს.. ზოგს წავუქცევივარ და ზოგსაც ზედ გადაუვლია!.. მაგრამ წამოვდექი! როგორი ამინდი არ ყოფილა! დარიც და ავდარიც!

უსასრულობაში ნაპოვნი დასასრული (თავი 5)

-საოპერაციოში ჰყავთ დუდა, დამშვიდდი. ზაზამ მხრებზე ხელი მომიჭირა. -დროზე ხელი გამიშვი. ამოვიხავლე და მისი ხელები უხეშად მოვიშორე. -დედა ყველაფერი კარგად იქნება. მისკენ არც კი გავიხედავ, მისი ხმაც კი გულს მირევს.

გარიგება (3)

შესასვლელთან ჟურნალისტები შეგვხვდნენ, გვერდი ავუარეთ და შევედით შესვლისთანავე ქორწილის სიმღერა ჩაირთო და მაშხალები შემოგვეგება ბედნიერი ვიყავითქო ვერ გეტყვით მაგრამსახეზე ღიმილი მქონდა აკრული და უცნობ ხალხს ვესალმებოდით შემდეგ მალევე დაიწყო