ცასა და მიწას შორის ( 16 ) დასასრული

- უხეშად და მტკივნეულად მკოცნიდა და მეფერებოდა, საწოლთან მიმიყვანა ხელი მკრა, გულაღმა დამაგდო და ზემოდან მომექცა, მზერადაბინდული დამყურებდა და ვხვდებოდი საერთოდ ვერ აზროვნებდა...

არეული გრძნობები 25 თავი

საძინებელში შესვლისთანავე უცნაური მზერით მიაჩერდა ნასვამი ლაშა საწოლზე მჯდომ თვალებაწყლიანებულ გოგონას, რომელიც მთელი ძალით ცდილობდა გამკლავებოდა მოწოლილ ცრემლებს

შენ ხარ აისი დასასრული

-სამუდამოდ-დინჯად დავუქნიე თავი და მის მაგეებს დავწვდი.ჩვენი ისტორია ჯერ კიდევ არ დასრულებულა, ვაპირებთ კიდევ ბევრი ბედნიერი მოგონებები შევქმნათ და გავაკეთოდ ის, რაც წლების წინ უნდა გაგვეკეთებინა. მელანო ხშირად მოდის

ფიქრებით დიალოგი თავი 23 დასასრული

და ჩემი მკლავი ხელებში მოიქცია, - სერიოზულადდ? რა არი ეეს? ხმამაღალი სიცილით ატრიებდა ჩემ მკლავს და მეც გაბრაზებულმა გამოვწიე, - ნუ იცინი მაღიზიანებს, კოპებ შეკრულმა ვუთხარი, და წამოდგომა ვცადე, - ასე ვმოქმედებ ბეიბ?

ტკივილი რომელიც გვასახიჩრებს.! (დასასრული)

თაბაგარის მონატრებამ სული აუწვა, ისეთი შეგრძნება დაეუფლა თითქოს სხეულში შეუძვრნენ და უხეშად უფათურებენ ხელებს. მოეწონა! მოეწონდა და მაზოხისტურად მეტი მოითხოვა! სჭირდება, სიამოვნებს, იზიდავს, იმდენად მისია დემნა თაბაგარი, სასრუველია...

შეხვედრა წარსულთან (დასასრული)

ეს ის პერიოდი როცა არა მარტო ჩემი არამედ მთელი მსოფლიოს ცხოვრება შეცვალა. ყველა ახალ წელთან შედარებით ყველზე იდეალურად დაიწყო ეს წელი ჩემთვის. მსოფლიოში ყველაზე ბედნიერი მამაკაცი ვიყავი. ახალ წელს ჩემს საყვარელ ქალბატონთან ერთად შევხვდი მილანში და

სიყვარული უდაბნოსავითაა. თავი 12 დასასრული.

დროს არ აქვს მნიშვნელობა რამდენი გავა, ნამდვილი სიყვარულით როცა შეგიყვარდებათ დრო ვერ ჩააქრობს თქვენში გაჩენილ ცეცხლს და თქვენს გულში იცოცხლებს, რადგან სიყვარულს უკვდავების სახელი ჰქვია და სიყვარული უდაბნოსავითაა''.

თავნება ქალბატონი (დასასრული)

-როგორ არის ყველაზე მაგარი რძალი?-ჯერ ნიკო და თათა შემოვარდნენ. -იმაზე უკეთ ვიდრე წარმოგიდგენია!-ანდრომ უპასუხა და წყვილს შეეგება. -რატო არ გამოფარფატდა?-

დასაწყისი ( 13 ) დასასრული

- ზუსტად ასე მიყურებდი მაშინ, ელავდა და ისე საოცრად ჩანდა შენი სახე, შენი შეშინებული თვალები, სწორედ მაშინ მივხვდი რომ ვერასდროს შევძლებდი შენს გაშვებას, იცი რა დავარქვი? დასაწყისი...

ვერცხლისფერი დასასრული

მის ხელში დანა ელავდა ვერცხლისფრად. ვიცოდი ამის შემდეგ ვეღარავინ და ვეღარაფერი მომაგნებდა, ვერც მკვდარს და ვერც ცოცხალს.