მეორე (დასასრული)

„გარეთ ქარი ზღაპარს ყვება და დევები მთებში წვანან ჩემს თოჯინას ეძინება ნა-ნა შვილო, ნა-ნი-ნა-ნა ... იავნანა ვარდოვნა-ნა იავნანა ნა-ნი-ნა დაიძინე გენაცვალე შენ, ჩემო პაწაწინა ...“

ჩემი აზრაელი (თავი მეთექვსმეტე - დასასრული)

- ათასწლეულების განმავლობაში ეულად დავიარებოდი ამ სამყაროში და შენ გელოდებოდი, როგორ ფიქრობ ათდღიანი ლოდინი ჩემს შენს მიმართ გრძნობებს რამეს დააკლებდა? - მითხრა და ჩემს ტუჩებს დაეწაფა, სულისშემკვრელად ნაზი და ალერსიანი იყო, ვგრძნობდი რომ მასაც

სამი დღე დასასრული

- მაინც რამდენს გადამიხდი? - საქმიანი იერი მიიღო ბიჭმა. - შენ რამდენი გინდა? - გარიგებას შენ, მთავაზობ. შესაბამისად ფასიც გეცოდინება. - არ დაუთმო სანდრომ.

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (დასასრული)

- მეორე შანსი... - ამოვიჩურჩულე ხმა წართმეულმა, - თითქოს მარტივია, თითქოს მერე რა? მაგრამ რთულია, ძალიან რთული... - ამოვისუნთქე ხმამაღლა, თითქოს ჰაერი არ მკმაროდა. - არ ვიცი, ჯერ კიდევ არ ვიცი... - შუბლზე მოვისვი ხელი. - მჯერა, შენი სიყვარულის

არასწორ მხარეს +18 (დასასრული)

- არ ეწევით, არა? - ღიმილით შეტრიალდა მისკენ ბაჩანა. სიტუაციამ ისე გაამხიარულა, ცოტა დაძაბულობაც მოეხსნა. - როგორ მიხვდი? - თავადაც გაეღიმა გიას. - ნათიას ჩაღიმებით და მერე თქვენი მოწევის მანერით დავრწმუნდი. - ესე იგი, ჩემს გოგოს კარგად იცნობ, -

პროფესია ალფონსი (დასასრული)

სანამ შენობაში შევიდოდი, დასამშვიდებლად სუნთქვითი ვარჯიშები გავაკეთე: ღრმად ჩავისუნთქე და ამოვისუნთქე, ჩავისუნთქე და ამოვისუნთქე და სულ ცოტათი მაინც დაწყნარებულ-დამშვიდებულმა შევდგი კიბის საფეხურზე ფეხი. ის იყო ზემოთ ასვლა დავაპირე, რომ მამაჩემის

ყვავილები 1970-დან (თავი IV დასასრული)/DNF

ჯორჯი უკანასკნელად ესაუბრება ქლეის ტელეფონზე, მას მერე რაც მისი სიკვდილი მოიხილა... თუმცა ერთ დღეში ორ დანაკარგს კალენდულას ორი ახლადამოსული უმშვენიერესი ნარინჯისფერი ყვავილები აანაზღეურებენ

გულის სიღრმეში (დასასრული)

-ნუ ნერვიულობ გეგა, ეს მეც მინდოდა, შენ არაფერ შუაში ხარ. არც ცოლად მოყვანას გთხოვ. მე უკვე დიდი გოგო ვარ და ვიცი რასაც ვაკეთებ. ჩემს საქციელზე პასუხისმგებელი მეთვითონ ვარ. -მე მაინც - დაიწყო გეგამ -ჩუ.. - ტუჩებზე მივადე საჩვენებელი თითი - თუ

უცნობი ნაცნობი (დასასრული)

მისი მესმოდა.. ყოველ შემთხვევაში იქამდე, სანამ გაფრენილ ერთ კვირას, მეორეც არ მიემატა. იქნებ, დავავიწყდით...

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 13 დასასრული)

ცხოვრება ასეთია, ადრე თუ გვიან ყველაფერი ლაგდება, ცუდსაც აქვს დასასრული და კარგსაც! მთავარია, როგორ მივიღებთ, როგორ გავუმკლავდებით ცხოვრების ახალ გამოწვევებს. ზღვარს მიღმა დავრჩებით, ზღვარს შორის გავეჭედებით თუ ახალ საზღვარს ავაშენებთ და არ