დასასრული

-აქ შენთან ერთად ყოფნა არ მინდა!- მომაბეზრებლად ვუთხარი და ოდნავ უკან დავიხიე -ნინი, ნუ მაღიზიანებ! - თვალები დამიბრიალა.

შენ აგირჩიე! (დასასრული)

-ადამიანო, შენთან სექსის მერე თუ დალეწილი ძვლების ფონზე არ მტკივა სხეული, კაბა მატკენდა რამეს?-სიცილი ამივარდა და საცვლის ამარა დარჩენილმა გავტრიალდი მისკენ. -ახლა რას გიზამ იცი?!-დამემუქრა და თითი დამიქნია. -რას? -რას და ძვლების დალეწვას

განთიადი (დასასრული)

-21 ოქტომბერს, ძალიან ლამაზი თეთრი კაბით, ბევრი ხალხის წინ, მინდა შენი ცოლი დავირქვა, მინდა ყველამ დაინახოს, როგორ მეყვარები სულ. -სულ გაგიჟდი ხო? სიცილით ამოთქვა, გაკვირვებულმა მასპინძელმა. -სხვა გზას მიტოვებ? ასეთი ბედნიერი არასდროს ვყოფილვარ. არ

წარსულიდან მომავლამდე (დასასრული)

გაგიმართლა, მაგრამ რა იცი, რა ხდება. იქნებ კიდევ შევხვდეთ ოდესმე და განანებ, რომ ჩემი სიყვარული უარყავი

ბიჭი წარსულიდან (5თავი) დასასრული

-მერე რომანწიკული აღარ იქნებოდა.-გაინაზა ხმა გოგოსავით. -დარტყმული ხარ რამდენი წელია გეუბნები? -5?თუ უფრო მეტი? არვიცი მაგრამ გეტყვი რომ შენც დარტყმული ხარ და ძალიან მიყვარხარ. -მეც მიყვარხარრ ჩემო დარტყმულო.

ერკე მიდასი - გოლიათი (თავი 16) დასასრული

და როდესაც თითქმის დევების ხელა გამხდარიყო მამა-შვილის დასაცავად მათ წინ გაიჭრა და ერთ ნახტომში მუშტის ძლიერი მოქნევით ქვის კაცუნას მის ფონზე სახის უმეტესი ნაწილი მოუნგრია. უზარმაზარმა არსებამ ყმაზე მოისვა ხელი, გაოგნებით გადმოხედა გოლიათს და ცალ

დასასრული (სრულიად)

ძალების აღსადგენად რა დრო სჭირდება იმ ადამიანს, ვინც სულიერად დაღლილია? რა დრო სჭირდება, რომ მიმოიხედოს და შეამჩნიოს, რომ მის თავს რაც ხდება, ძალიან ჰგავს ოქროს გალიას?!

სვანი და ეკუნა (3/3) დასასრული

- რა ცხენი და ლაქშერული ცხოვრება ოუტყდა, - არც ნიკუშა აკლებდა. - რა უნდა ვქნათ ახლა? - თავი ხელებში ჩარგო ნინიკომ, - მაგას ვინ ეძებს ახა, რა იცი სად წეიყვანა იმ ცხენმა. - ყოველ შემთხვევაში, რო არაფერი უჭირდეს, უეჭველი მიაკითხავდა ტელეფონს, ან

დრო! ( ნაწილი 2) დასასრული

- როგორი განსხვავებაა მე და შენ შორის, მობეზრებულად აატრიალა თავი მაშოს სიტყვებზე მამაკაცმა, რომელიც ზღაპრებში ჩაუთვალა, - მართალია შენ სიბნელიდან ახლა გამოანათე საყვარელო და მე ისედაც ნათელში ვცხოვრობდი, ჭყანვით ახედა თუ არა რატიმაც ღიმილით

ნენე (დასასრული)

სიყვარული ადამიანს აბრმავებს. ნერსესნაირი ადამიანის სიყვარული კი სასიკვდილო განაჩენის ტოლფასია. ახლა ვხვდები რას გრძნობდა ეკა, როდესაც იმ წერილს უწერდა ნერსეს. აქედან წასვლა უადვილესია, დარჩენაა რთული. თქვენ გგონიათ მე ახლა ცოცხალი ვარ?