ერთი წვეთი (თავი II)

ღამის სამი საათია... ბარბარეს ჩემს მკლავებში სძინავს... ქანცი გამძვრა. თავიდან მეშინოდა ლევანი არ გამომყოლოდა და ხელში ატაცებული ბავშვით კარგა ხანს მოვრბოდი, ახლა კი როცა ვხვდები, რომ შესაძლოა, ისევ იქ ეგდოს გონ დაკარგული სადაც მე და ბაბიმ დავტოვეთ,

სულ ერთი ა

მახსენდება ის დღეები რომ ვიყავით ერთად უზნეობა მარადიულ თაყვანს სცემდა ღმერთად მარტოსული ნარკომანი,აღიკვეცა ბერად

ერთი წვეთი (თავი I)

და ცხოვრობდნენ ისინი დიდხანს და ბედნიერად...-ვსიო ახლა დახუჭე თვალები და დაიძინე. ხვალ ადრე უნდა ადგე თორემ ბაღში დავიგვიანებთ... -ძინინებისა დედიკო. -ძილინებისა ჩემო ფერია..._შუბლზე ვაკოცე, საწოლს მოვშორდი, სინათლე ჩავაქრე, კარი ნახევარზე მოვხურე

ერთი შეხვედრა (2)

მე ვცხოვრობ ისეთ ქალაქში სადაც არავინ მისმენს, ვერავინ ხვდება ვერაფერს, ყალბი მეგობრები, ყალბი ღიმილი, მეგობარიც კი ტანსაცმლით განისაზღვრება, მხოლოდ ერთი-ორს თუ ნახავთ აქ ვისაც მეგობრობა შეუძლია. სიყვარული? ჩავთვალოთ არც გიკითხავთ, არავის არავინ

ერთი შეხვედრა

ივლისის შუა რიცხვები იყო, მე კიდევ თბილისში სიცხისგან ვკვდებოდი, ამიტომ კონდიციონერთან ვიჯექი და ვხატავდი, იმდენჯერ დავიწყე თავიდან ხატვა, ძალიან დამღალა და ჩემ გადაღებულ ფოტოებს ვათვალიერებდი, ჩემი დაქალი სალი ისეთი ლამაზია და ისეთი ლამაზი თვალები

ერთი ვარდი (სრულად)

ჩამკიდებდა ხოლმე დედა ხელს და დავდიოდით უმისამართოდ ქუჩებში,უყვარდა,საოცრად უყვარდა სეირნობა და მეც ჩამითრია. დედა მარიამივით ლამაზი იყო,ვაბშვობაშიც და ახლაც,როცა მის სახეს ნაოჭები ამშვენებს. არაფერი მეჩვენებოდა მასზე სათნო და ლამაზი ქვეყნად.

ერთი ვარდი (სრულად)

სიცოცხლეს ადამიანი სიკვდილის შემდეგ იწყებსო.. არვიცი,სადღაც წავიკითხე და მახსოვს,მაშინ სიცილადაც არ მეყო.. ახლა რომ მკითხოთ,სიცოცხლე სწორედ სიკვდილის შემდეგ იწყება. ასე,ერთი შემთხვევით გარდაიცვლები და მერე მკვდრეთით აღმდგარივით განაგრძობ არსებობას.

ერთი ვარდი ( ნაწილი 2)

გული ნამსხვრევებად მექცა. ბავშვობა გამექცა. თვალსა და ხელს შუა მიიიკლდევდა გზას წელში მოხრილი.. ისე,რომ სიტყვაც კიარ უთქვამს,ისე რომ ნანატრი გრძნობა ვერ გადმოსცა,ისე წაიყოლა მასთან ერთად ყველა ერთად გატარებული დღე. ასე დავკარგე ბავშვობა,ასე დავკარგე

ერთი ვარდი (ნაწილი 1)

"გემრიელი" ბავშვობა მქონდა. დიახ,ეს ის სიტყვაა,რომელიც ზედმიწევნით მიესადაგება ჩემს განვლილ წლებს. მშობლების ნებიერა გოგო ვიყავი,თეთრი კაბით,ამავე ფერის დიდი ბანტით თავზე და წითელი ტუფლებით. ჩამკიდებდა ხოლმე დედა ხელს და დავდიოდით უმისამართოდ

ერთი ღერი სიგარეტი (სრულად)

-და რომ გააკეთო რა ?.- ჩემკენ აბრუნებს თავს მწვანეთვალება.- რაიმე შეიცვლება ? შენ ისევ მოტყუებული ცოლი იქნები, ის კი მოღალატე ქმარი. -და რატომ ღალატობენ საყვარელ ადამიანს ?.- მწვანეთვალებას ეღიმება, კიდევ ერთხელ იყუდებს ღვინის ბოთლს და წამიერი