ერთი' ფერია

,,იმედისაგან და ოცნებისაგან გაძარცული დღეები მიეწყო ერთმანეთს... მინდა მოგწერო, თუმცა ვერ გწერ. არ ვიცი რა დარჩა სათქმელი ჩვენს შორის. თითები მეწვის ისე მინდა უბრალოდ მოგწერო, რომ რაც შენ წახვედი ყოველი დღე იქცა ერთ' ფერად...

კიდევ ერთი ისტორია (სრულად)

ახლა კი გაიღიმე .. ნუ შენი მსგავსი გემოვნება, რომ მქონდეს მეც გამიჭირდებოდა, მაგრამ მაინც გაიღიმე, ნუ ტირი და იცოდე რომ მე აქ ვარ... შეგიძლია ჩემს მხარზე თავი ჩამოსდო და იტირო ხოლმე - გაუღიმა..მერე დონატი მოკბიჩა- ჯანდაბას დაასველე შენი ცრემლებით

ერთი კვირა

მეგობრები ამჯერად ზღვაზე დასვენების ნაცვლად,მათთვის აქამდე მოსაწყენ ადგილას,მთაში მიემგზავრებიან. მათი ვარაუდები მთასთან დაკავშირებით კი არ მართლდება. მეტიც,მათთან ჩამოსული უცხოელი მოგზაური,ბევრად სახალისოდა და სასიამოვნოდ აქცევს მთაში დასვენებას.

კიდევ ერთი ორიგინალურად ბანალური ისტორია თავი 2

ყველა ერთმანეთს ვუყურებდით გაშტერებული. მართლა ინდურ სერიალში მეგონა თავი და ტიმ ტარა ნარა დერენას ვღიღინებდი გულში. ვსო დამერხა ტასო მიმატაფებინებს თავს ამ ლამაზ შუშის მაგიდასთქო ვფიქრობდი. ეს ქალიც როგორ არ იცვლება.როგორი ახალგაზრდა და ლამაზიც იყო

მხოლოდ ერთი დღე ჩემო პეპელა!(8)

რადგან სუნთქვა უჭირდა,ვერ საუბრობდა,ვერ ყვიროდა ისე როგორც უნდოდა,გულიც ისე დამძიმებოდა თითქოს და ლოდი ედო მკერდში და არა გული. გრძნობდა ყოველ დანაკარგს,რომელიც მისი სახით გაუშვა ცაში...ბედნიერებას და სიყვარულს,რომელიც მხოლოდ მას შეუძლია მის

ერთი წვიმიანი დღე,თბილისში..

დასანანია,მაგრამ ტკივილების ყულაბაა ეს სამყარო სადაც ყოველდღე ახალი ''ტკივილი(ხურდა)ვვარდება შიგნით.

არც ერთი ნაბიჯი უკან (სრულად)

პირველი იყო ყველაფერში. მაგრამ ახლა ის დრო დადგა ,რომ უნდა მეღიარებინა ახლა იოანა მყავდა. ადამიანი რომლისთვისაც ყველაფერს დავთმობდი , სიცოცხლესაც კი . მივხვდი, რომ ახალი ეტაპი დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში . არ ვიცი რატომ მქონდა ასეთი შეგრძნება ,მაგრამ

ჟურნალისტი ერთი თვით (სრულად)

⁃ სხვანაირადაა საქმე. “წიგნივით “უნდა დავწერო იმ ბიჭზე , ყველანაირი დეტალი უნდა ვიცოდე მასზე. ერთი თვე მაქვს დრო , თუ ვერ მოვასწრებ სამსახურიდან გამიშვებს და ხომ იცი ჩემი ხელფასი როგორ მჭირდება.⁃ ფუ,ნაგავი.მოასწრებ აბა რას იზამ

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 12)

-იცი რამდენი სიკვდილი მინახავს?ბევრი...მაგრამ ყველაზე რთული მათი ახლობლების ყურებაა ამ დროს.და თქმა რომ მათი პაციენტი აღარ არის ცოცხალი.მაგრამ მაინც ყველაზე რთულია შვილს უთხრა რომ მშობელი აღარ ყავს და პირიქით,მშობელს რომ შვილი დაეღუპა.

ერთი უბატონო ხევსური ვარ

ერთი უბატონო ხევსური ვარ, ვიცი უნაპირო სიყვარული, ზოგჯერ ჩუმ თრობაში შესული ვარ, ზოგჯერ მთებზე მიყვარს სიარულ