ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეცხრე თავი)

მატილდას ლოყებშეფაკლული სახე ძალიან ნელა მოიწევდა ჩემკენ, პასუხად კი, მთელი ჩემი ტანი მიიზიდებოდა მისკენ. ერთიანად გავთბი. მატილდას სუნთქვა უჩვეულოდ ახლოს ვიგრძენი, ზედ ტუჩებზე მელამუნებოდა მისი ამოსუნთქული, ცხელი ჰაერი... წამწამები ტაატით დავუშვი

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მერვე თავი)

მომდევნო დილას თვალი რომ გავახილე, მატილდას ნაცვლად, იდეალურად გასწორებული ლოგინი დავინახე. დავიბენი, ვერ მივხვდი, რა მოხდა. სახეზე ხელი უხეშად მოვისვი შესაფხიზლებლად და ხელახლა დავაკვირდი საწოლს. გარინდულიყო, ერთ ნაოჭსაც ვერ უპოვნიდით საბანს -

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეშვიდე თავი)

წარმოვიდგინე, როგორ იხდიდა მატილდა ჩემს სპორტულებს და საცვლების ამარა რჩებოდა ოთახში, სადაც მხოლოდ ავეჯს შეეძლო მისი სიშიშვლისთვის ეთვალთვალა. მერე ფრთხილად ეხებოდა თხელ საბანს; აჩქარებული გულით გადააძრობდა, ისე თითქოს საბნის ქვეშ ვინმე უნდა

"ერთი სამოთხე და ორი ჯოჯოხეთი"

-მარტო იარაღი კი არა,ყველაზე მეტად სიტყვით სიკვდილი არის ძნელი, ბიძიკო,-მამაკაცის წინ მდგომმა მამაკაცმა გადმოინაცვლა ჩვენსკენ.

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეექვსე თავი)

არაფერს ითხოვდა, არაფერს განიშნებდა და არც რამეს იმჩნევდა. მე კი მინდოდა სანაცვლოდ რამე გამეცა. შესაძლოა სწორედ ამიტომ შემიყვარდა... ჩავთვალე, რომ არ არსებობდა სიყვარულზე დიდი ჯილდო... სიყვარული იყო ის, რაც შემეძლო საპირწონედ შემეთავაზებინა -

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეხუთე თავი)

მეორე ბოთლ ღვინოზე გადასვლაც მოვასწარით. მატილდა უფრო მეტს სვამდა, ვიდრე მე. ერთი მეორეს მიყოლებით იცლებოდა და ივსებოდა ბოკალები, რომლებსაც საყვარლის კოცნასავით ემჩნეოდა ალკოჰოლის ნაკვალევი. სასმელი ეკიდებოდა და კიდევ უფრო შარმიანი ხდებოდა.

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეოთხე თავი)

ჩემს ყოფილ შეყვარებულს ზედმეტად კარგი წარმოდგენა ჰქონდა ჩემზე და არ შემეძლო ამის ატანა. მინდა ცხოვრება ისეთ ადამიანს დავუკავშირო, ვისაც ეცოდინება, ვინ ვარ. - იქნებ სწორი წარმოდგენა ჰქონდა და შენ ვერ აფასებ სათანადოდ საკუთარ თავს? გემრიელად

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მესამე თავი)

- ზედმეტად დიდი ცდუნებაა, უარის თქმა არ შემიძლია. ვერ მივხვდი, ღვინოზე მეუბნებოდა თუ რამე მანიშნა. - თუ უარის თქმა არ შეგიძლია, ნუ შეეწინააღმდეგები თავს, - გავრისკე. იმედი მქონდა, რომ უკანასკნელი სულელივით არ გამოვიყურებოდი მატილდას თვალში: - ეს

ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეორე თავი)

- რამდენი ხანი გავიდა? - ვიკითხე, რადგან მართლა არ მახსოვდა. - სამი წელი, - ჭერს თვალი მოაშორა, ფეხები გაასწორა და ჩემკენ გადმოიწია. - შანსი არ არის, - ჩავილაპარაკე და მის ნაზ, სუსტ მკლავებში აღმოვჩნდი. - ხუთი მაინც იქნება... - წავილუღლუღე

ერთი კვირა ერთ ოთახში (პირველი თავი)

ვწვებოდი ყველა ლამაზ ქალთან, ვთვრებოდი თითქმის ყოველ ღამით, ვეწეოდი ს და ვსინჯავდი ყველა ნარკოტიკს, რომელსაც მეგობრები მთავაზობდნენ; ყოველთვის ვპოულობდი საბაბს აყალმაყალის ასატეხად და მონდომებით ვეხვეოდი გაუგებრობებში;