ერთი სიყვარულის ისტორია (ნამდვილი ამბავი)

90-იანი წლები იდგა. ერთი სიმპათიური გოგონა ღრმა ტაიგიდან ვლადივოსტოკში მიემგზავრებოდა. ის ამაოდ ცდილობდა ტრანსციმბირულ მატარებელში ასვლას. გამცილებელმა აუხსნა, რომ თავისუფალი ადგილი საერთოდ არ ჰქონდათ. იყო მხოლოდ ერთადერთი ადგილი ორადგილიან კუპეში,

ერთი დღის ფიქრები

ცაც კი მტვერდება.. დედამიწიდან ატყორცნილ, მიგდებულ გრძნობათა ნაწილაკებით, რომლებიც ღრუბელთა კიდეზე იკალათებენ და ისღა დარჩენიათ, განუსაზღვრელი დროით უდარაჯონ მსუბუქად მოფარფატე თეთრ ფენათა ტირილს.

ვიცხოვროთ ერთი დღით

დღითიდღე ვნადგურდები თითქოს ვიღაც განგებ დგას და ყელში მიჭერს. ყოველი ამოსუნთქვა გაბრძოლებაა სიკვდილთან. ყოველ წუთს,წამსა და საათს მოველი როდის ამომხდება სული ამ დედააფეთქებულ სამყაროში,მაგრამ რატომღაც აღსასრული განგებ არ მოდის თითქოს სიკვდილიც კი

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 9)

მის კაბინეტთან მივედი და კარი დაუკაკუნებლად შევაღე.სურათი რომელიც იქ დამხვდა შემდეგნაირი იყო:........... კი როგორარა მეთქი ჩავილაპარაკე და  გზა განვაგრძე.სახლში მივირბინე და ტანსაცმლის ჩალაგება დავიწტე თან ვბურტყუნებდი.კიდევ რო

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 8)

-რა მოხდა შერიგდით?-გაკვირვებულმა მკითხა -არა.საბოლოოდ გავწვიტეთ ურთიერთობა. ისე მიყურებდა როგორც მძიმე პაციენტს. -თუ გინდა სახლში.. -არა!გზა განაგრძე.ერთად განვაგრძოთ.ხომ დამეხმარები?-გავუღიმე,მანაც გამიღიმა და გზა გავაგრძელეთ...

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 7)

სხვა არაფერი მახსოვს სანამ კლინიკაში არ მივედით.დერეფანში თორნიკე იყო ჩაკეცილი,თავს არ ჰგავდა. მას მივვარდი -როგორარის?მითხარი ცოცხალია? თორნიკემ შემომხედა და ცარიელი თვალებით მომაჩერდა

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 6)

ვერ ვიტყვი რომ ყოველთვის ვფიქრობდი სიყვარულზე,იმაზე თუ როდის მეწვეოდა ,პირიქით ამას ირონიითაც კი ვუყურებდი,მაგრამ რაღაც ინტრიგული ინტერესი ყოველთვის მქონდა თუ რა ხდება ამ დროს,როდის ხვდებიან ადამიანები რომ უყვართ?ან მოსწონთ?

ერთი ვარსკვლავი ცაზე (თავი 5)

-ხელები გაყინული გაქვს!ცალყბად ჩავიღიმე-ჰო..ცივა,ნორმალურია არა?-ხელი მომეცი.-ხელი გამომიწოდა და განზე გაიხედა.-რატომ..-იმიტომ რომ გაიყინე,მომეცი მეთქი!-არცისე არ მცივა იოანე ...

კიდევ ერთი გაუბედავი წერილი შენთვის

მე მჯერა, რომ ყველა ადამიანი რაღაც მისიით მოდის ჩვენს ცხოვრებაში... შენ ჩემი გულის თვალების ახელა გქონდა დაკისრებული, ჩემი მკვდარი გრძნობების გაცოცხლება... მაგრამ შემდეგ ნაბიჯზე არაფერი გითქვამს... ასე უცნაურად აჩანჩქერებული გულით შუაგულ ოკეანეში

ერთი შანსი მომე

გაზაფხული მოდის გელოდები ისევ მინდა გითხრა კარგო რომ მიყვარხარ ისევ