ხევსურეთი XIV

-რაღაცის თქმას ვაპირებდი შენთვის,გახსოვს?-მახსოვს-გეტყვი,მაგრამ იცოდე,რომ ეს ყველაფერი არაა იქიდან,რაც მოსაყოლი მაქვს-ელენე მაშინებელენეს ცრემლები წამოუვიდა.რამდენიმე წამით დადუმდა.

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 22)

თითები მაგიდაზე თანმიმდევრობით დაატკაცუნა,წარბები შეეკრა და ესე გაჩუმებულიყო ერთხანს ჩაფიქრებული,ჭაღარა გარეულ წვერზე ხელს ნერვიულად ისვამდა და თვალებიდან თითქოს ნაპერწკლები იყრებოდა.

შრამიანი (თავი 6)

და თუ გიყვარს დათმე ყველაფერი და უბრალოდ მიენდე მას!დამიჯერე ამაზე კარგს ვერასდროს ვერაფერს იზამ, თუ ასე არ მოიქცევი დამიჯერე მთელი ცხოვრება დაიტანჯები!

უნებლიე მოწმე (თავი მეთხუთმეტე)დასასრული

-შენ რა მოასმენინე ყველაფერი?-დიახაც ,შენ მაგის მთქმელი არ იყავი-წამოხტა და ოთახში შეიკეტა-ლილიანა,მიპასუხებ-ისმის ბოხი ხმა ტელეფონიდან-რა გინდა, ნოე? რას შემიწუხე გული?-გამიმეორე რაც ლაზარეს უთხარი

ცხოვრებაში ყველაფერი სულ შემთხვევით ხდება(თავი1)

-შვილო,კარგად დაფიქრდი ვერ გაძლებ შენ ნინუცას გარეშე-ეუბნებოდა თვალცრემლიანი დედა შვილს რომელიც ემიგრანტობას აპირებდა. -დედა ნუ ნერვიულობ-მარიამმა დედის დანაოჭებული სახე მის ხელებში მოიქცია და შუბლზე ნაზად აკოცა. პატარა ნინუცა გულში ჩაიკრა და მთელი

არჩევანი,რომელმაც ყველაფერი შეცვალა 19

ბედისწერა წვირილი ხაზებით ერთმანეთში ხლართავს გზებს. შენ უბრალოდ ლაბირინთში სწორი გზის პოვნა გჭირდება. შეიძლება სხვები ფიქრობდნენ,რომ არასწორს გზას ირჩევ მაგრამ შეიძლება ის ყველაზე სწორი აღმოჩნდეს.

ეს ყველაფერი მიგრძვნია და ვარ ბედნიერი

თუ დაგითვლია ზღვის ნაპირას თეთრი კენჭები, გისეირნია ზაფხულობით, წვიმისას მარტოს? დაგსიზმრებია შეყვარებულს მსგავსი სიზმრები, რომ შენი გულის თეთრი ვარდი ღამით შენ გნატრობს?

ყველაფერი ჩაივლის გულის ტკივილის გარდა

ამ ლამაზ სამყაროში,ამ ლამაზ ქალაქებს შორის არსებობს უამრავი ისტორია,ზოგი ბედნიერი დასასრულით, ზოგიც უბედური დასასრულით,ზოგი კი უბრალოდ არ დასრულებულა... მე კი მოგიყვებით ერთ ძაალიან ლამაზ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (სრულად)

სოფელში დავიბადე და გავიზარდე,სწავლა თბილისში დავიწყე და მუშაობაც იქვე გავაგრძელე,შემდეგ იყო რაღაც,რისი დავიწყებაც მინდოდა,ამიტომაც ლონდონში გავემგზავრე,პატარაობიდანვე მინდოდა იქ სწავლა,

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (დასასრული)

ბოლო დღეს ვატარებდით.გარეთ ისევ თოვდა,მე ფანჯარაზე ვიჯექი და ცხელი ჩაით ხელში გავყურებდი,როგორ ეკვროდნენ ფიფქები ქათქათა თოვლს,მახსენდებოდა როგორ ტიროდა დედა ბედნიერებისგან,