არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (სრულად)

სოფელში დავიბადე და გავიზარდე,სწავლა თბილისში დავიწყე და მუშაობაც იქვე გავაგრძელე,შემდეგ იყო რაღაც,რისი დავიწყებაც მინდოდა,ამიტომაც ლონდონში გავემგზავრე,პატარაობიდანვე მინდოდა იქ სწავლა,

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (დასასრული)

ბოლო დღეს ვატარებდით.გარეთ ისევ თოვდა,მე ფანჯარაზე ვიჯექი და ცხელი ჩაით ხელში გავყურებდი,როგორ ეკვროდნენ ფიფქები ქათქათა თოვლს,მახსენდებოდა როგორ ტიროდა დედა ბედნიერებისგან,

არჩევანი,რომელმაც ყველაფერი შეცვალა 18

სხეულში სულის საშინელ წრიალს გრძნობდა. კედლებს ეხეთქება,თითქოს გამოსვლა უნდა. იმდენად მტკივნეულად წრიალებს,რომ თითოეული კუთხე-კუნჭული ტკივა და მთელ ხმაზე ყვირილი უნდა.იყვირო ხმის

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (29 თავი)

.-არა!მიკას დავურეკავ,ჩემს დიზაინერებს კოლექციები აქვთ...იცი რაა?!სპეციალურად შენთვის დავამზადებინებ! -მადლობა.-ელენე მადამეხვია.-ერთი წუთით...-მიკას დავურეკე და მაშინვე ინგლისურად დავიწყე ლაპარაკი,ყველაფერი მოვაგვარე და ელენეს მივუბრუნდი.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (28 თავი)

-არ მაინტერესებს.-ვუთხარი და ფანჯრიდან ჩამოვიყვანე, მთელი სხეულით მივიკარი.-შემიძლია...შენთვის ყველაფერი შემიძლია... ჩემში ხარ...იმ ღრმულს არ დავანებებ...ჩემი ხარ...დღეიდან ჩემი ხარ...მე შენში ვარ დაკარგული...ვეღარ მომიშორებ...მიყვარხარ... ძვლამდე

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (27 თავი)

-მითხარით. -არა.-ნინიმ სიცილით გააქნია თავი. -ნინი...რატომ არა?! -სიურპრიზია. -კარგი რაა...ალექს!შენ მაინც მითხარი.-ახლა მე შემომხედა დაიმედებულმა.

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (26 თავი)

სასიამოვნოა,მე ნინი ვარ.-ქერა გოგო გადმოხტა და ენერგიულად ჩამომართვა ხელი,თან უცნაური სახით გადახედა მერის, რომელმაც წამში დაუბრიალა თვალები. -ანუ ცოტნეს იცნობ.-მერიმ სწრაფად ამიხსნა ვინ —ვინ იყო.- ეს ლიზაა.-ხუჭუჭთმიანზე მიმანიშნა.-ეს რატი.-ბიჭზე

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (25 თავი)

ერთი კვირა სწრაფად გავიდა. სახლი,სამსახური. სახლი, მერი, სამსახური, სახლი.რამდენიმე დღე რჩებოდა ელენესა და დემეტრეს ქორწილამდე,ცოტა ვნერვიულობდი რადგან მერის ყოფილ ქმართან მომიწევდა შეხვედრა,მერის კი აღელვება მხოლოდ სამსახურთან დაკავშირებულ

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (24 თავი)

-არა!არა გთხოვ...არა!-მერის ყვირილმა გამაღვიძა,თვალები დახუჭული ჰქონდა,მაგრამ სახეზე ტკივილი ეწერა,ფართხალებდა და ცრემლები სცვიოდა. -მერი...მერი,გაიღვიძე...-ალექს!-უეცრად თვალები

არაფერი,უბრალოდ ყველაფერი (23 თავი)

-ვიწყებთ ჩვენს ყოველწლიურ თამაშს!„პაემანი უცხოსთან".-მიკროფონში ენის ხმა გაისმა,მაგრამ მე შოკისგან ყურადღებაც არ მიმიქცევია. -მერი...მე...-დაიწყო ალექსმა. -ახლა კი სცენაზე ვთხოვთ ჩვენი კომპანიის მმართველებს და დღევანდელი წვეულების