მრავალწერტილი [სრულად]

ასეთები არიან ანგელოზები. მოდიან, ან მოფრინავენ. მსუბუქად. კიდევ უფრო, ვიდრე ჩანს. გჩუქნიან ყველაფერს, რაც გააჩნიათ. სანაცვლოდ, მხოლოდ სიყვარულს ელიან. სამყარო ბრუნავს. უცნაურად. თენდება. სულ თენდება. აღარ ღამდება. დღეა. რა დააღამებს, როცა თვალები

Carpe Diem [სრულად]

- ოლი. - ლოლა მქვია. - ხმა ამოიღო და მხოლოდ ერთი სიტყვის თქმა მოახერხა. - ოლი, წამების დამჭერო. - მიპოვე. - დუმილის შემდეგ დაამატა. - წამების დაჭერას ვიწყებთ, ოლი. სამი ივლისია დღეს. - დაიხარა და ოლის ნაზად აკოცა ლოყაზე.

სიკვდილის სიცოცხლე [სრულად]

- გუშინწინ მიწაში ყვავილები დავმარხე, ავა. შავი ვარდები. მზე ისე უშნოდ ანათებდა, არც წყალმა უშველა, არც ჟანგბადმა და გამიხმა. ოღონდ ეს არ იყო ის გახმობა, როგორც ყველა ყვავილი, ალბათ, სულის გაყინვას ეტოლებოდა.

თეთრი დღეები.

ახლა დღეებიც ისე ნაცრისფერია, რომ მალე გათეთრდება. ახლა სუნთქვაც ისე სუსტია, თითქოს მალე შეწყდება. ახლა გულისცემაც ისე შენელებულია, ლამის გაჩერდეს, მაგრამ მე მაინც გათენებას ვუცდი.

Jaune [სრულად]

შემოხვეული ხელები და გაცოცხლებული გრძნობა. აჩქარებული გულისცემა, გახშირებული სუნთქვა და უკონტროლო პულსი. თითქოს, ზღვა ადიდდა და ქალაქს გადაუარა. თითქოს, თბილ ქვეყანაში გაფრენილი მერცხალი შემოდგომაზე უკან მოფრინდა. თითქოს, უკუნით ღამეში მზე ამოვიდა

ანგელოზი [სრულად] +18

როცა წვივიდან მუხლამდე კოცნით აუყვები და ცივ ტუჩებს მთრთოლვარე სხეულზე შეხებით გაითბობ, შენი ალერსით დახორკლილ კანს დააკვირდები, საათს შეხედავ, თურმე თექვსმეტ წამში გაიარე მანძილი.

ღმერთი [სრულად]

მაპატიე, რომ მპატიობდი და ვპატიობდი საკუთარ თავსაც ამდენ მოსვლას, წასვლას და უმოძრაო მოძრაობას. მაპატიე, რომ შენით ვსუნთქავდი და ისე მიგიჩვიე, ჩემით სუნთქავდი.

თეთრი პლანეტა [ნაწილი პირველი]

მზის ყვითელი სხივები ეფინებოდა საწოლზე გათეთრებულ სხეულს. ფანჯარა ირეკლავდა სხივებს, თეთრი სხეულის მკვეთრი გამოსახულება აღბეჭდილიყო მინებზე. კედლის და საწოლის ფერი გამხდარიყო მისი სახე. თვალის გარსი ჩაშავებული ჰქონდა, ნახშირივით იყო, შავი ფუნჯით

მკვდარი ზღვა.

წიგნს ხურავს მკითხველი და ამბობს: - მე მოვკალი ზღვა. თითქოს, ამაყობს იგი ამით. და მაინც, მკვდარი ზღვა ბოლოჯერ უკრავს მოცარტის ნოტებს.

მკვდარი ნოემბერი [სრულად]

მაგიდაზე წერილები ეყარა. ყველა ყვითელი და ერთი და იმავე წარწერით - "შენი სხეულის ფერია სიტყვები". სუსტი ხელები გაიწვდინა მაგიდისკენ, ჯერ პირველი წერილი აიღო, ხელში ჩაიბღუჯა, დაკუჭა და სწრაფადვე გაშალა. კითხვა დაიწყო. "გაგვინოემბრდა, ანნა."