ზედაპირიდან ფსკერამდე [სრულად]

ჩემს ლამაზს სამყაროს ჭაობის სუნი ასდის. თითქოს, იქვე, სადღაც ჭაობის ნაპირთან სამფეხაზე ქვაბი დგას და ცეცხლი უკიდია. შიგ გრძნობები იხარშება და ჩემი ყველა ლამაზი განცდა გარდაიქმნება ერთ მთლიან დამახინჯებულ მასად. არ ვიცი, ვინ რა დაუმატა გარნირად,

არა - შენ [სრულად]

"ჩვენ სხეულები ვართ. რატომ ჰქვია სხეული სხეულს? არ ვართ ამხელა მარცვლები. სასვენი ნიშნები ვართ. სხეული მძიმეა. თუმცა, არც იმდენად - ერთმა თოკმა ვერ აიტანოს. იმაზე პატარაა სხეული, ვიდრე ჰგონია და იმაზე მეტად იზრდება იგი, ვიდრე თოკზე ჩამოკიდებამდე."

რიონი და დრამა [სრულად]

ძველ ფირზე აღბეჭდილი გაფუჭებული ფოტოებივით იჟანგება სნეულთა მეხსიერება. ღმერთმა ცეცხლმოკიდებულ ქვაბში ჩაყარა ადამიანთა ტვინები და მშიერ სვავებს მიუგდო მოხარშული, არაფრისმაქნისი მასა, რომელთაც ისე დაეძგერენ, თითქოს, ეშმაკის ხორცი ყოფილიყო და შურს

თეთრი კედლებიდან [სრულად]

"ძალიან ვგიჟდები, პატარა ელი. ახლა რა გვყოფს? - კედლის ფერი და არა - რაოდენობა. შენი ოთხი და ჩემი ოთხი იმდენად კოსმოსურია, ვერც კი ვგრძნობ ვინმეს არსებობას შენზე ფიქრში. გგონია, მძინავს, პატარა ელი? ვითვლი წუთებს, რომლებსაც უჩემოდ ატარებ და

სიცივე - სითბოდ [სრულად]

სხეულს წყვდიადისფერი საბანი გადაეკრა. - გავშავდი. წადი სხვაგან. ეს იყო იმიტომ, რომ მეორე სხეული სავსე იყო გარდასული ტკივილებით და მომავალი ჭრილობებით. ფეხებიდან სიცივე შემოიპარა და სიოს ჭორიც მოჰყვა.

ელის რიონი [სრულად]

შენი შრამები და ჩემი უმნიშვნელო ნაკაწრები, თითქოს, ერთსა და იმავე დროს ნატკენი - ხორცეულად ებჟნება ერთმანეთს და ვნების ქარცეცხლში ყველაფერი იწვის. გიყურებ და ვგრძნობ, მეძვირფასები. შენ ჩემი ხატი ხარ და სასწაული. ჩემო მრავალწერტილო - განუსაზღვრელო.

ცის ბრძოლა [სრულად]

არავითარი ტკბობა. რაობა იმისა, რომ ბედნიერმა უნდა იცხოვრო, სულელურია, რადგან ხელში ჯოხმომართული მბრძანებლისგან დადგენილი განტოლება არავის ასცდება.

კოსმოსივრცე [სრულად]

- მე ანე ვარ. - ხელი გავუწოდე. - გამიცანი. სასწაული პლანეტიდან ვარ - სული ვარსკვლავი. არ შეგეშინდეს. მე მხატვარი ვარ. ოთახში კოსმოსი მაქვს. დიდი სარკე, რომელიც ჩემს ლურჯ სფეროებს ირეკლავს, ზღვაა. დამიჯერე, ყველაფერს აქვს სული, იმ თვალებსაც კედლებზე

მძიმე - წერტილის შემდეგ [სრულად]

ვიღაცამ გაიღვიძა. მე თეთრი კაბა ჩამაცვა, ახლა მწერს. ჩემი ხელები - მძიმეებია, ლავიწებს შორის კი, ჩაღრმავებულ ადგილზე - წერტილი ამღვრეულია. მძიმეები საქანელაა, ის წერტილი ოცნებების სიმჭიდროვე. მეორეც იღვიძებს და მხატავს. უფერული. როცა ფურცელი

ალუბლის ქუჩიდან #2

- ქრისტინე . . . და უცებ პასუხი არ არის, მაგრამ საიდან საით ბრუნავს იუპიტერი? თუ - არ ბრუნავს?